Bezopen: Nederland geeft terugkerende ISIS-onthoofders een huis, maar geterroriseerde yezidi's kunnen de pot op
De prioriteiten van ons land: we moeten vooral alles op alles zetten om de moordende ISIS-strijders - onze "verloren zonen" - zich weer welkom te laten voelen in Nederland, maar hun slachtoffers? Meh, die mogen lekker barsten.
Het morele kompas van veel Europese landen is volkomen ontregeld. Dat is geen nieuws, maar wel is het nieuws als een paar dappere journalisten die bij mainstream-bolwerken werken dat nog eens onomwonden kunnen aanstippen. Neem bijvoorbeeld de behandeling van de yezidi's. Deze vreedzame en religieuze minderheid is door ISIS bijkans volledig uitgeroeid. Mannen moesten zich verplicht tot de islam bekeren of werden gewoon ter plekke afgemaakt. Vrouwen en kinderen werden de slavernij ingedwongen en daar zowel fysiek als mentaal totaal vernederd.
En wat doet de wereld voor ze? Helemaal niets. Lees dit fragment uit een schokkend stuk in De Tijd maar:
"Khazal werd samen met 6.500 andere jezidi-vrouwen en kinderen gekidnapt toen IS in augustus 2014 het district Sinjar in Noord-Irak aanviel. Duizenden jezidi-mannen werden geëxecuteerd en in massagraven gedumpt. De vrouwen en meisjes werden verkocht op slavenmarkten en vervolgens verkracht door jihadisten van de terreurgroep. Sommigen waren amper negen jaar oud.
De buurvrouwen van Khazal werden allemaal jarenlang als slaaf door IS verkocht. Na hun recente bevrijding zetten ze met bakstenen, cement en tentzeilen zelf een onderkomen in elkaar. ‘Niemand stelt het hier goed’, vertelt Khazal, die zware antidepressiva en slaappillen slikt. ‘We hebben geen geld, zijn ziek en hebben geen mannen meer om voor ons te zorgen. En de internationale gemeenschap is ons al lang vergeten.’"
Khazal heeft nierproblemen, tot op het bot uitgemergeld en heeft twee zoontjes die totaal getraumatiseerd zijn door de ISIS-maniakken die hen hebben geprobeerd om te toveren in extremistische, soennitische moordmachines.
Hulp vanuit het buitenland komt er voor deze mensen namelijk. Landen als Nederland kijken liever naar hun eigen zorgenkindjes die zich bij ISIS aansloten om deze misdaden te verrichten. Bij thuiskomst krijgen ze een gratis deradicaliseringsproject, een huis, een baan of een studie en de kans om - flink gestut door de belastingbetaler - hun luizenleventje in ons land weer voort te zetten.
Hun slachtoffers blijven met lege, graatmagere handen achter. Als ze überhaupt nog leven.
Experts en journalisten die in het gebied zijn geweest kunnen er met hun verstand niet bij hoe Nederland het ISIS-tuig systematisch voortrekt op hun slachtoffers. Jan Born van EenVandaag zegt erover: "Maar wél hulp voor terugkerende IS-onthoofders, IS-moordenaars en IS-verkrachters..." Trouw-journaliste Brenda Stoter kan daar dan ook alleen maar aan toevoegen: "Laten we eerlijk zijn: in Nederland maken ze zich drukker om de behandeling van IS'ers dan om het leed van hun slachtoffers."
Een trieste, maar rake observatie.
Lees ook