Jarenlang leken op de beurzen in de zogenaamd Emerging Markets, en met name in China, de bomen tot in de hemel te groeien. Echter, de laatste drie tot vier jaar lijken de remmen erop te zitten.
Reden voor veel beleggers om hun geld te repatriëren en dit te investeren op de Amerikaanse en Europese beurzen. Zoals Emerging Markets goeroe Dr. Mark Mobius in zijn blogs al aangeeft hebben de Aziatische economieën sinds 2000 een veel sterkere groei laten zien dan de zogenaamde ontwikkelde landen en niet alleen dat, de verwachtingen zijn ook nog eens veel beter. Sinds de eeuwwisseling is er geen jaar geweest dat de economie in Azië niet substantieel sneller groeide dan bij ons in Europa en in de VS. Zelfs in de twee jaar na het uitbreken van de economische crisis groeide Azië nog met meer dan 6% per jaar. De OESO verwacht dat bijvoorbeeld China dit jaar met 7,7% gegroeid zal zijn, volgend jaar met 8,2% groeit en in 2015 met 7,5%. Gemiddeld zullen de Aziatische economieën volgend jaar met 6,5% groeien tegen de ontwikkelde landen met veel bescheidenere 2%. Ter vergelijking, de groeiverwachting voor Nederland is slechts 0,5% in 2014.
Een andere plus voor Azië is dat ze niet alleen grote financiële reserves hebben, maar ook relatief lagere schulden. In verhouding is de Nederlandse staatsschuld het dubbele van de Chinese, de Amerikaanse het driedubbele en de Japanse schuld het achtvoudige. Het Chinese handelsoverschot is inmiddels legendarisch.
Ten slotte zijn er in Azië nog andere voordelen. Zo vergrijst de bevolking veel minder snel dan bij ons (met uitzondering van Japan), groeit de middenklasse zeer rap en staat de binnenlandse consumptie verhoudingsgewijs nog in de kinderschoenen. Volgens de heer Pier Carlo Padoan van de OESO probeert de Chinese overheid ieder economisch probleem snel aan te pakken en kan ze bogen op een steeds grotere en gezondere middengroep wat haar economie krachtiger maakt.
Al deze voordelen vertalen zich niet in de huidige aandelenkoersen. De gemiddelde koerswinstverhouding van de aandelen in de ontwikkelde landen ligt bijna 25% boven die van de Aziatische aandelen. Dit geldt trouwens ook voor de koersen ten opzichte de boekwaarden. Voorheen was de afwezigheid van enige dividend van betekenis een goede reden om Azië te mijden, maar ook dit euvel is verholpen. Het dividendrendement is bijna gelijk als hier.
De nieuwe Chinese partijleiding heeft inmiddels meer vrijheden aangekondigd voor haar bevolking. Boeren krijgen meer mogelijkheden om land te bezitten, de 1-kind-politiek wordt versoepelt en het ondernemerschap wordt bevorderd. Dit alles zal de binnenlandse groei stimuleren.
Wellicht dat het nog enige tijd duurt voordat beleggers Azië herontdekken, en als ze dat - met recht en rede - doen kan het ook weer snel gaan en wordt het geduld uiteindelijk beloond.