Kabinet droomt van niet-bestaande werkelijkheid

De heisessie van het kabinet in het Overijsselse Diepenheim heeft weinig nieuws opgeleverd: banen en economische groei zijn en blijven de speerpunten van dit kabinet.

Banen? Economische groei? Waar dan? Wanneer dan? Hoe dan? Wat gaat het kabinet doen om die mooie woorden werkelijkheid te laten worden? Komt er belastingverlaging? Wordt de regeldruk voor ondernemers minder? Gaan we stoppen met miljarden over de balk te gooien richting Europese 'familieleden'? Gaan we eindelijk eens echt snijden in de excessieve subsidies aan allerhande vage stichtinkjes, belangenorganisaties en wat dies meer zij? Of blijft het weer bij mooie woorden, minister-president Rutte?

Helaas kwam daar vandaag geen antwoord op, we zullen tot Prinsjesdag moeten wachten, zo liet de premier desgevraagd weten. Wie wel alvast antwoord kregen waren twintig boze en bezorgde pomphouders met een bedrijf in onze grensstreken, die naar Diepenheim waren gekomen om te protesteren tegen het kabinetsbeleid. Die kregen van staatssecretaris Wiebes wel begrip, maar geen compensatie. Daar kopen de gedupeerde ondernemers natuurlijk helegaar niets voor. Terecht vroegen zij zich af waarom tuinders wèl gecompenseerd worden voor de Russische tegensancties en zij niet door de bizarre accijnsverschillen van brandstof met Duitsland en België. Ik zou zeggen óf allebei niet óf allebei wèl, maar niet de één wel en de ánder niet. Dat is meten met twee maten, maar we hebben tijdens de Gaza-demonstraties in Den Haag al eerder gezien dat deze overheid er niet voor terugdeinst om met twee maten te meten.

Volgens Rutte heeft zijn team dit keer 'fundamenteler' naar de toekomst gekeken, hij verklaarde:

De meeste van die benen waren overigens gehuld in spijkerbroeken in plaats van in de gebruikelijke pakken, maar maakte weinig verschil. Zijn vice-premier Asscher deed ook een duit in het zakje waar je nog geen rolletje drop voor kunt kopen:

Met andere woorden: hij zegt niets, he-le-gaar niets. Niemand koopt wat voor deze holle prietpraat. De mensen willen heel concreet horen hoe het kabinet ervoor wil zorgen dat hun besteedbare inkomen omhoog gaat, hoe 45-plussers die hun baan verliezen niet het vooruitzicht hebben de rest van hun leven in de bijstand te mogen zitten, hoe studenten na hun afstuderen aan een vaste baan kunnen komen, wat de regering gaat doen om de met belastinggeld geredde banken het geld te laten terugbetalen waarmee ze gered zijn. De mensen willen horen wat we aan Brussel hebben en aan de eenheidseuro, ze willen een plausibel verhaal horen hoe de economie er weer bovenop geholpen kan worden. Ze willen horen wat het kabinet gaat doen om de vaak mensonterende toestanden in onze verzorgingstehuizen aan te pakken; ze willen horen op welke wijze de excorbitante beloningen in de zorg en andere semi-publieke sectoren worden aangepakt; ze willen horen of hun zorgpremie omlaag kan. Ze willen horen dat het kabinet iets gaat doen in plaats van praten. Het laatste waar het Nederlandse volk nu behoefte aan heeft is aan loze praatjes.

Waar het Nederlandse volk evenmin behoefte aan heeft is belastinggeldverspilling. Zoals de drie miljard per jaar die gedurende vele jaren wordt uitgetrokken voor onrendabele windmolens. Daar hebben we geen behoefte aan meneer Rutte, schrap die enorme verspilling alvast maar en zet in op kernenergie. Een leuke spin off daarvan is de researchbanen die dat oplevert. Loze praatjes om bedrijven te vragen om de naar het goedkopere buitenland verplaatste banen terug te halen naar Nederland ('reshoring' noemt Asscher dat) zetten geen zoden aan de dijk. Hoe verzinnen jullie het! Volgens Asscher doet zo'n 1 tot 2 procent van de bedrijven aan 'reshoring'. Door barrières weg te nemen, hoopt het kabinet meer ondernemingen daartoe over te halen. Eén á twee procent, daar praten we dan over; ik zeg even niets meer.

De nietszeggende retoriek van Asscher is werkelijk tenenkrommend. Zo zei hij:

Ons onderwijs kukelt naar beneden, onze infra-structuur kampt met enorme congesties en onze gezondheidszorg is niet alleen onbetaalbaar, maar van een uiterst povere kwaliteit, met graaiende zorgbobo's en lange wachtlijsten. Maar dat geheel terzijde hoor meneer Asscher.

De regering heeft de gedoogpartijen D'66, CU en SGP nodig om een meerderheid in de Eerste Kamer voor haar begrotingsplannen te verwerven. Die gedoogpartijen benadrukten dat het nu aan het kabinet is om hun 'wensen' voor lastenverlichting en extra geld voor defensie en ontwikkelingshulp in te passen in de nieuwe begroting. Nóg meer geld voor ontwikkelingshulp? En een fooi voor defensie, als doekje voor het bloeden?

Ik heb zelden in mijn leven een reddelozer, redelozer en radelozer kabinet gezien dat dit zooitje ongeregeld, dat zich onze regering durft te noemen. Het is gewoonweg een totale catastrofe.

Hier vindt u een overzicht van mijn columns en u kunt mij hier volgen op Twitter.