Assad wegjagen is geen optie

Na de (vermeende) gifgasaanval in Damascus heeft Assad, met behulp van Poetin, de buitenlandse inmenging wat weten te dempen. Hij werkt nu samen met het Westen om al zijn gifgas op te ruimen. Dat laat zien dat deze dictator er alles voor over heeft om aan de macht te blijven. Het laat ook zien dat Assad stiekem enorm bang is voor het Westen. Niet onterecht natuurlijk. Hij heeft in Libië gezien hoe snel een regime kan vallen met een beetje steun van landen als Frankrijk en Amerika.

Martelfoto's
Dat Assad samenwerkt met de VN, maakt hem nog geen lieverdje. Het blijft een dictator die over (mensen)lijken gaat. Dat werd gisteren wederom duidelijk toen enkele juristen naar buiten kwamen met 50.000 martelfoto's vanuit Syrië. Een fotograaf uit het Syrische leger, met de codenaam 'Ceasar', heeft de foto's het land uit weten te smokkelen. De foto's (pas op, schokkende beelden) tonen verschrikkelijke taferelen. Broodmagere mannen die op een afschuwelijke wijze aan hun einde zijn gekomen. Je vraagt je dan serieus af hoe ver we als mensheid heen zijn dat we elkaar dit soort leed aandoen.

Bij de foto's moeten we echter wel een aantal vragen stellen. Zo is onderzoek naar de foto's gesubsidieerd door Qatar. Dit soennitische land is nauw verbonden met de oppositie in Syrië en dat maakt deze connectie toch wat verdacht. Ook het tijdstip waarop deze foto's naar buiten komen, is opmerkelijk. Precies voor de Syrische vredestop. Voor de rebellen is dat natuurlijk een ideaal moment om het Westen in te palmen.

Oppositie
Ondanks deze vragen, durf ik de stelling aan dat Assad gruwelijke misdaden tegen de mensheid begaat. Of deze foto's daar wel of niet een bewijs van zijn, maakt niet eens zoveel uit. De foto's laten enkel de wereld weer stilstaan bij de ernst van het leed in Syrië. Door deze foto's zal de roep om de oppositie in Syrië te gaan helpen ook weer toenemen. Dat is een begrijpelijke reflex. Oplossen doet het echter niets.

De afgelopen jaren en maanden hebben laten zien dat de oppositie in Syrië geen haar beter is dan  Assad. Sterker nog, de fundamentalisten zijn zo mogelijk nog erger. De talloze filmpjes op internet van executies, onthoofdingen en zelfs stenigingen spreken voor zich. Je moet er niet aan denken dat dit soort malloten het voor het zeggen krijgen in Syrië. Dat maakt partij kiezen in dit conflict ongelofelijk moeilijk. Je kiest altijd de verkeerde groep. Je kiest altijd voor een groep die misdaden tegen de mensheid begaat.

Turkije
Het westen kan en mag dan ook niet kiezen. Dat betekent niet dat wij helemaal niets kunnen doen. Ik zie drie wegen die het westen kan bewandelen om het leed van vooral de Syrische burger te verzachten. Allereerst moeten we proberen humanitair zoveel mogelijk het leed van Syriërs te verzachten. Ten tweede moeten we proberen geld- en wapenstromen richting Syrië in te dammen. Ik denk dan aan Rusland, maar zeker ook aan Saoedi-Arabië en Qatar. En, niet te vergeten, aan Turkije. Het is onvoorstelbaar dat een lid van de NAVO ongestoord islamitische fundamentalisten in een buurland kan steunen. Als deze geld- en wapenstromen opdrogen, zal het geweld in Syrië vanzelf stoppen. De derde weg die het Westen kan begaan is de route der diplomatie. Proberen de groepen om de tafel te krijgen. Dat is waarschijnlijk een heilloze weg, maar je weet nooit hoe een koe een haas vangt.

De situatie in Syrië is hopeloos. Assad wegjagen gaat die toestand echter alles behalve verbeteren. Assad wegjagen is dus geen optie.