Ach wat leuk.
De radicaal-linkse activiste en politica Anja Meulenbelt heeft een nieuwe liefde: Sylvana Simons. Op Facebook laat ze weten dat ze met Sylvana bij Keti Koti was. En daar waren heel veel gekleurde Nederlanders die Sylvana als een soort van heldin omarmden. Ja, echt waar:
"We kwamen geen honderd meter vooruit zonder dat er weer een sociale ontmoeting plaats vond, mensen die Sylvana kennen en om haar geven, mensen die haar herkennen en even willen zeggen dat ze trots op haar zijn, en blij dat ze zo voor haar mensen opkomt, mensen die even met haar op foto wilden," schrijft Meulenbelt ademloos.
Maar wacht eens even: wat bedoelt ze in vredesnaam met "haar mensen"? Omdat Sylvana toevallig met een donkere huidskleur geboren is zijn andere mensen met dezelfde kleur "haar mensen"? En mensen zonder die huidskleur dus niet? Er was een tijd dat links riep dat we kleurenblind moesten zijn. Blijkbaar ligt die tijd heel, heel, heel ver achter ons. Het nieuwe racisme is springlevend -- en het wordt gepusht door activistische gekkies die zich "progressief" noemen.
Maar Anja was nog niet klaar. Ze schrijft namelijk ook:
"Mochten we er ooit aan twijfelen of het aanstaande voormalige Artikel 1 bestaansrecht heeft, dan was die hier in het Oosterpark geheel weggenomen."
Totale onzin, natuurlijk. Ieder groepje kan wel een paar aanhangers optrommelen. Weet je hoe we bepalen of een partij "bestaansrecht" heeft? Dat noemen we nou verkiezingen. En bij de verkiezingen voor de Tweede Kamer heeft Artikel 1 keihard gefaald. Het enige 'recht' dat Artikel 1 heeft is het 'recht' om zich op te heffen.