Acht jaar geleden vermoordde ze haar tweejarige dochter. Hoe ze er nu uitziet, is puur onrecht

De zaak tegen Casey Anthony geldt als het proces van het afgelopen decennium in de Verenigde Staten. Alles wees erop dat de jonge moeder haar eigen dochter had vermoord en begraven bij haar huis. Het begon exact acht jaar geleden, toen Cindy, de moeder van Casey en grootmoeder van de kleine Caylee, haar kleindochter als vermist opgaf. Cindy belde het alarmnummer met de mededeling dat ze haar kleindochter al een maand niet had gezien. Cindy kon niet geloven dat haar eigen dochter haar kind zou vermoorden, maar toch belde ze de politie met de volgende, vreselijke woorden:

Een maandenlange speurtocht volgde. Heel Amerika zocht naar de kleine Caylee, maar tevergeefs. Intussen bleek dat Caseys verhaal niet klopte. Ze kon geen duidelijkheid geven over de verblijfplaats van haar tweejarige dochter, en loog meermaals tegen de politie. Zo beweerde ze dat Caylee was ontvoerd door de nanny maar dat ze de politie uit angst niet had durven waarschuwen. Dat verhaal bleek later klinkklare onzin te zijn. In oktober 2008 werd Casey officieel aangehouden wegens de moord op haar dochter. In december werd het stoffelijk overschot van de tweejarige Caylee eindelijk gevonden: begraven in een bos vlakbij het huis van haar moeder.

Ondanks alle aanwijzingen die in de richting van Casey als dader wezen, was er onvoldoende hard bewijs om tot een veroordeling te komen. Heel Amerika was overtuigd dat Casey haar dochter had vermoord om de verantwoordelijkheid van het ouderschap te ontlopen. De aanklagers eisten de doodstraf, maar uiteindelijk kregen ze de zaak niet rond. Zonder keihard bewijs was het onmogelijk om Casey haar verdiende straf op te leggen, en in 2011 werd Casey vrijgesproken. Haar verhaal was dat Caylee zou zijn verdronken in het zwembad, en later door haar vader was begraven in het bos. De werkelijke toedracht is nooit opgehelderd.

Nu is het erg genoeg als een moordenaar vrijuit gaat. Het beste wat je in zo'n geval kunt hopen, is dat zo iemand op een andere manier haar straf krijgt. Bijvoorbeeld door voor de rest van haar leven spijt te hebben van haar daden. Zelfs zonder veroordeling zou dat nog een soort straf zijn, een boetedoening voor de vreselijke kindermoord. Maar bij Casey Anthony is geen spoortje berouw te bekennen, blijkt uit onlangs opgedoken foto's.

https://twitter.com/TMZ/status/753636214977073152?ref_src=twsrc%5Etfw

De vermoedelijke kindermoordenaar heeft geen dochter meer, maar is de 'liefhebbende moeder' van een hondje. Ze heeft het zo te zien prima naar haar zin, en lacht vrolijk naar de camera. Van spijt of schuldgevoel is niets te zien. Casey heeft het hele voorval allang achter zich gelaten en heeft haar leven weer helemaal op de rails. Maar kleine Caylee kreeg nooit de kans om verder te leven: zij werd op tweejarige leeftijd begraven in een donker bos, met medeweten van haar moeder. Je eigen kind vermoorden, en daarna vrolijk doorgaan met je leven. Het is de definitie van onrecht. Bij zo'n verhaal hoop je gewoon dat de hel bestaat om deze vrouw alsnog haar verdiende loon te geven.