Martijn van Calmthout is de weg kwijt

Reeds vele malen eerder heb ik aandacht geschonken aan Martijn van Calmthout, hoofd van de wetenschapsredactie van de Volkskrant: een ware broeikasgelovige en iemand die zich als geen ander van zijn collega-wetenschapsjournalisten als fervent, onbezoldigd apostel van het broeikasevangelie heeft geprofileerd. Als journalist zou hij pal moeten staan voor het vrije woord. Maar dat geldt volgens Martijn niet voor klimaatsceptici. Martijn schrikt er namelijk niet voor terug om te bepleiten dat hen de toegang tot de media wordt ontzegd.

Wat moet hij dan geschrokken zijn van het recente rapport van de InterAcademy Council (IAC), waarin (ondanks het doelbewust beperkte mandaat van de VN, om te voorkomen dat zij de menselijke broeikashypothese zouden gaan opblazen) toch forse kritiek op het VN-klimaatpanel (IPCC) wordt uitgeoefend. En wat moet dat een schok zijn geweest voor die Volkskrantlezers die voor hun jarenlange informatievoorziening wat betreft klimaat uitsluitend op Martijn cum suis zijn afgegaan. Het lag derhalve in de lijn der verwachting dat Martijn, als IPCC-apologeet door dik en dun, zou pogen om zijn lezers de nieuwste ontwikkelingen te 'duiden' ten einde deze in het juiste perspectief te plaatsen. En ja hoor, dinsdagochtend kwam hij daar al mee. Zie hier.

In dit artikel doet hij het allemaal voorkomen alsof het onschuldige IPCC 'overrompeld' is door de boze buitenwereld mede door gebrek aan professionalisme.

Martijn van Calmthout:

Maar daar gaat het helemaal niet om. Het IPCC heeft zich schuldig gemaakt aan 'cherry-picking, 'spindoctoring' en 'scaremongering'. En dat valt ook in het IAC-rapport, zij het verpakt in fluwelen, diplomatieke bewoordingen, te lezen.

Bovendien kende de propagandamachine van deze 'vrijwilligersorganisatie' haar gelijke niet. Die was uiterst professioneel. Anders was het IPCC er nooit in geslaagd, om in strijd met de waarnemingen, brede lagen van de wereldbevolking er van te overtuigen dat er sprake is van een alarmerende opwarming van de aarde en dat de mens daarvan de oorzaak is.

Ook bagatelliseert Martijn Climategate:

Hoe is het mogelijk dat hij dat uit zijn pen krijgt? Want wat is er precies gebeurd? Bij het Climategate-schandaal zijn meer dan duizend e-mails van prominente klimatologen in de openbaarheid gekomen. Daaruit bleek onder meer dat zij temperatuurdata hadden gemanipuleerd en zich hadden bediend van methoden die strijdig zijn met de wetenschappelijke ethiek. Dit laatste betrof in het bijzonder – succesvolle – pogingen om publicaties van klimaatsceptici in de wetenschappelijke 'peer-reviewed' literatuur te verhinderen en de weigering hen toegang te verschaffen tot ruwe data en berekeningsmethoden, die worden gebruikt voor de opstelling van historische temperatuurreeksen.

De verschillende onderzoeken die naar deze onregelmatigheden zijn uitgevoerd, hadden met elkaar gemeen dat de klimaatsceptici, die deze praktijken hadden bekritiseerd en die tevens slachtoffer daarvan waren geworden, niet als getuigen zijn gehoord. Bovendien bestond er op zijn minst een schijn van belangenverstrengeling, in die zin dat verschillende leden van de onderzoeksteams zich in het verleden als fervente voorstanders van de menselijke broeikashypothese hadden geprofileerd en/of financiële belangen hadden in de duurzame energiesector, die genereus wordt gesubsidieerd bij de gratie van de continuering van de klimaathype.

Bij het IAC-onderzoek was dat allemaal niet of minder het geval. Mocht dat al zo zijn, dan is dat in ieder geval niet te merken aan de uitkomst van het onderzoek, dat zelfs door vele klimaatsceptici positief is ontvangen.

Kennelijk heeft Martijn van Calmthout dat allemaal gemist.

En dan heeft hij het over de 'toenemende realiteit van een door de mens veroorzaakte klimaatverandering'.

Welke realiteit? De huidige klimaatverandering is historisch gezien niets bijzonders. En het verband met menselijke activiteit in de vorm van CO2-uitstoot is nog steeds niet bewezen. Integendeel, de modernste 'peer-reviewed' literatuur gaat in de richting van een onbeduidend effect.

Ik meende de laatste tijd enige verbetering in de stukjes van Martijn van Calmthout te kunnen bespeuren. Helaas, ik heb mij vergist. Zijn broeikasgeloof blijft onwrikbaar, kennelijk onder het motto:

En zo gaat hij maar door met het verspreiden van desinformatie.