Ellian benadrukt dat
Wierd Duk voortdurend wordt belasterd en als een
gevaar voor de mensheid wordt afgeschilderd door bepaalde groepen en individuen
op sociale media. “Wierd
Duk is een van de journalisten van De Telegraaf die onafgebroken door bepaalde
groepen en personen op de sociale media als fascist, dus een gevaar voor de
mensheid wordt neergezet. Ik denk dat ook zijn kinderen net als de kinderen van
Kaag, om hun vader bezorgd zouden zijn.”
Dit gaat volgens Ellian niet
meer om een opinie of een inhoudelijk debat, maar om een bedrijfsmodel voor
geradicaliseerde individuen en groepen die op zoek zijn naar meer volgers,
waarbij meer volgers kennelijk geld of status opleveren.
Jan Dijkgraaf prijst Ellian als een gentleman omdat hij geen namen noemt in
zijn column. Toch stelt Dijkgraaf dat "zachte heelmeesters stinkende
wonden maken" en sluit daarom zijn 'Briefje
van Jan' dan ook af met het noemen van enkele namen: Sander Schimmelpenninck
(bekend van de Volkskrant), Piet Lekkerkerk (werkzaam bij BNNVARA) en Pieter
Gerrit Kroeger (verbonden aan Podimo).
De kritiek van Ellian en de steun van Dijkgraaf roepen belangrijke vragen op over de grenzen van vrije meningsuiting en journalistieke integriteit. Hoewel het een gezond en noodzakelijk is om journalisten en mediaorganisaties kritisch te benaderen, moet de grens worden getrokken waar kritiek omslaat in demonisering en bedreiging.