-Cultuur onder Vuur- ‘Aardgasvrij’ maken in Nijmegen compleet fiasco

De huurwoningen in kwestie zijn door woningcorporatie Portaal de afgelopen jaren gerenoveerd en van het aardgas afgesloten. De woningen werden geïsoleerd, de daken vol gelegd met zonnepanelen en er werden warmtepompen geïnstalleerd. Wat kon er nog misgaan?

Wel, het woongenot van de beklagenswaardigen die erin moeten wonen, zo blijkt uit het artikel in De Gelderlander. Bewoners klagen steen en been. Maar Portaal wil daar niets van weten. “We hebben destijds onze nek uitgestoken door hiermee te pionieren en we zijn nog steeds trots op het resultaat. De techniek voldoet”, houdt ‘programmamanager’ Fréderique Houben vol. En de ‘regiomanager’ voor Nijmegen, Daniëlle Gerrits, drukt de krant op het hart: “De woningen doen het heel goed. Ze leveren meer energie over dan ze gebruiken.”

Portaal reikt zichzelf dus de groene WC-eend uit, maar gemeten naar klanttevredenheid scoort het ‘132 Nul-op-de-Meter’, zoals het project heet, letterlijk een nul op de meter. In de zomer en ’s nachts is het bloedheet, vertelt een bewoonster. Ook anderen klagen over de grillen van de thermostaat: je krijgt het bijna nooit zo warm als je het hebben wil. Bewoonster Daniëlle klaagt over de lucht in huis die veel te droog is. “Ik heb regelmatig pijn aan de ogen en pijn in het hoofd.”

Bovendien is volgende de bewoners gaat de gebruikte techniek vaak kapot. Portaal, naar buiten toe zo tevreden met zichzelf, houdt zich volgens hen onbereikbaar bij klachten en als ze dan eindelijk toch komen, worden reparaties slecht uitgevoerd. “We hebben allemaal meerdere keren iets gehad”, aldus Daniëlle. “Bij mij was de warmtepomp al drie keer stuk.” Ze moest onlangs nog twee weken zonder verwarming en warm water doorkomen. “Er moest een hele unit vervangen worden en die was niet op voorraad.”

De klachten in Nijmegen staan niet op zichzelf. Ook elders waar mensen gedwongen van het gas af gaan en moeten overstappen op een vermeend ‘groen’ alternatief, klagen de slachtoffers over het experiment dat over hun hoofd wordt voltrokken. In Duindorp bij Den Haag was Vestia gaan experimenteren met een zeewarmtecentrale. Het ding werkte slecht en kostte de aangesloten burgers het dubbele van een gewone energierekening. De overstap naar een warmte-koude-opslagsysteem bleek een gevalletje ‘van de regen in de drup’. Het erge voor de slachtoffers van het gasverbod is dat er geen ontkomen aan is. Je moet meedoen met het alternatief, want je hebt geen keus.

De dwang die ingebouwd zit in de ‘energietransitie’ neemt elke noodzaak bij de leverancier weg om behoorlijk werk te leveren, of het nu om de installatie gaat, de werking van de apparatuur of de nazorg. Huishoudens afsluiten van het aardgas is voor een overheid gemakkelijk genoeg, maar het is een vorm van misbruik om daar slechts één alternatief voor te bieden, zodat er een nieuw monopolie ontstaat. Maar ja, zoals we eerder al schreven, gedwongen nering is een socialistisch ideaal, bij voorkeur bij een staatsbedrijf, maar ook bij een bedrijf aan wie het monopolie gegund is. En groen is het nieuwe rood. Dus waarom zouden een groene overheid en haar onderaannemers zichzelf concurrentie aandoen?