Dames en heren, het nieuwe jaar is net begonnen, en wat voor een begin! Jan Dijkgraaf heeft met zijn nieuwste 'Briefje van Jan' de perfecte vuurwerkshow afgestoken, en de ontvanger van deze knallende boodschap is niemand minder dan 'cabaretier' Pieter Derks.
Jan Dijkgraaf, bekend om zijn scherpe pen en ongefilterde meningen, heeft de woke-clowns van de wereld weer eens op hun plek gezet. Deze keer richt hij zijn pijlen op Derks, die blijkbaar dacht dat 2024 een goed jaar was om ongestraft de linkse propaganda te verspreiden. Maar Jan laat dat niet zomaar gebeuren.
In zijn nieuwste Briefje van Jan, getiteld "Aan Pieter Derks", gaat Jan er flink tegenaan. Hij geeft Derks een lesje in realiteit, weg van de echo-kamer van het linkse theaterpubliek.
Pieter Derks, een man die zichzelf presenteert als een humorist, maar bij Jan Dijkgraaf komt hij over als een van die 'deug'-figuren die de waarheid verdraaien om politiek correct te lijken. Door elke 'grap' van Derks te fileren legt Jan eigenlijk uit: die engnek doet precies waar veel cabaretiers tegenwoordig aan doen. Hij maakt grapjes die niet grappig zijn, maar wel goed liggen bij het woke-kartel dat tegenwoordig de norm is. Hij is een echo van de linkse media, maar dan met een microfoon.
Jan gaat verder in op Derks' neiging om populistische sentimenten als iets negatiefs te framen, terwijl hij zelf zijn publiek aanmoedigt tot een soort culturele zelfhaat. Derks lacht om 'boze burgers', maar heeft geen idee wat het betekent om écht boos te zijn op de idiote politiek die Nederland kapotmaakt.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Steun De Dagelijkse Standaard financieel via BackMe, want alleen met uw bijdrage kunnen wij ons belangrijke rechtse werk voortzetten en een krachtig alternatief blijven vormen voor de linkse mainstream media. Uw steun is cruciaal om onze onafhankelijke stem te behouden en de vrijheid van meningsuiting te waarborgen in een medialandschap dat vaak overheerst wordt door eenzijdige opvattingen. Samen kunnen we de balans bewaren en een pluriform medialandschap in stand houden.
Wat Dijkgraaf doet, is precies wat we nodig hebben: een spiegel voorhouden aan die zogenaamde 'verlichte' geesten die denken dat ze de waarheid in pacht hebben... en die op ongekende wijze neerkijken op gewone mensen. Op mensen die 'niet Deugen.'
Hilarisch genoeg eindigt Dijkgraaf zijn verhaal door te stellen dat het tijd is voor vereniging. Voor liefde. Voor verzoening. En dus wil hij iets liefs schrijven over die idioot van een Derks.
Dat is alleen nogal lastig. En dus komt hij met dit: "Práchtige sneakers." Ha.
Poll