6 redenen waarom Nederlanders het standbeeld van de vrouw met joggingbroek moeten afwijzen
De controverse over het nieuwe publieke standbeeld voor het Centraal Station van Rotterdam, "Moments Contained", barstte los zodra het werd onthuld. Het standbeeld is ontworpen door de Britse kunstenaar Thomas J. Price en werd op 2 juni ingehuldigd in aanwezigheid van staatssecretaris van Cultuur Gunay Uslu en de Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb.
Anonieme zwarte vrouw
Het vier meter hoge standbeeld toont een anonieme zwarte vrouw in Nike-tennisschoenen, joggingbroek en t-shirt die wegloopt van het Centraal Station in Rotterdam. Ze staat niet op een voetstuk, maar direct op de stoep, op dezelfde hoogte als de voetgangers. Haar gezicht straalt een licht verontwaardigde uitdrukking uit, terwijl haar gebalde vuisten in haar zakken erop lijken te wijzen dat ze net een boze woordenwisseling met iemand heeft gehad (of op het punt staat te krijgen). Veel Nederlanders op Twitter en elders spraken hun afschuw uit over het standbeeld en noemden het "smakeloos" en "zinloos", terwijl anderen het "prachtig" vonden.
Nederlanders verwerpen het standbeeld terecht
Nederlanders hebben gelijk als ze zich verzetten tegen "Moments Contained." Het is de nieuwste aanval van het wokeïsme op de traditionele Nederlandse cultuur en identiteit en moet worden verwijderd. Het is geen echte kunst, maar een totem voor politieke correctheid en progressieve ideologie. Hier zijn zes redenen waarom het standbeeld verwijderd zou moeten worden:
Reden 1: Het is een totem van de raciaal geobsedeerde woke-ideologie
Haatdragende principes
Zoals alle moderne kunst bestaat "Moments Contained" niet om tijdloze principes van schoonheid of de beste expressie die een bepaalde cultuur te bieden heeft over te brengen. Het is eerder gemaakt om een politieke ideologie over te brengen - in dit geval de haatdragende, rassengeobsedeerde principes van het wokeïsme.
Alles door het prisma van ras en sekse
Volgens de woke ideologie zijn alle aspecten van de Westerse cultuur en de christelijke religie - moraal, het gezin, de wet, hiërarchische structuren, privébezit, nationale grenzen - uitingen van "witte superioriteit" waarin de Europese man alle andere volkeren, "geslachten" en rassen domineert en onderdrukt. Alles, van muziek tot architectuur tot keuken, moet worden gezien door het prisma van ras en sekse. De Westerse beschaving moet daarom "gedekoloniseerd", "gedeconstrueerd" en vernietigd worden. Het is neomarxisme, dat mensen van niet-Europese afkomst gebruikt als het nieuwe proletariaat en de Europese, Westerse en christelijke cultuur en beschaving demoniseert als de nieuwe onderdrukkersklasse.
Moments Contained
De kunstenaar, Thomas J. Price, gaf aan dat zijn kunstwerk bedoeld is om dit gevoel van klasse- en rassenconflict te bevorderen. "Moments Contained", zei hij, "gaat over de ervaring om als 'de ander' bestempeld te worden, over de kracht van het individu ondanks vooraf bepaalde opvattingen over status en waarde." Met andere woorden, de vermeende onderdrukking die immigranten ervaren als ze in Nederland wonen.
Thomas J. Price
Price heeft andere soortgelijke standbeelden gemaakt met soortgelijke boodschappen. In 2020 werd zijn beeld "Reaching Out" geïnstalleerd in Londen, dat een drie meter lange zwarte "everywoman" voorstelt die in haar smartphone staart. Volgens Price is het bedoeld om "kritiek te leveren op het begrip portretkunst en monumentalisme, evenals op de waardesystemen die ze in de samenleving versterken."
Lees ook: Gnostiek: de duistere kracht achter de chaos van onze tijd
Oude kunst wegvegen
Welke "monumentalisme" en "waardesystemen" zijn dat? Westerse en dus christelijke waarden. In een interview met de Guardian zei Price dat zijn kunst bedoeld is om "racistische stijlfiguren en racistische hiërarchieën" omver te werpen. Oude Europese kunst moet worden weggeveegd om nieuwe, gepolitiseerde, wakkere kunst te maken. "Waarom worden objecten of schilderijen als permanent gezien? Het is niet het uitwissen van de geschiedenis, het is het creëren van een nieuwe toekomst," zei hij.
"Beelden van machtige mannen"
Price zegt: "Ik heb mijn werk al eerder in de openbare ruimte geplaatst en ik vind het geweldig dat het mensen bewust maakt van de dingen die ons al eeuwen, duizenden jaren omringen - vaak beelden van machtige mannen. De schaal van het werk is er om onze huidige opvattingen over buitenkunst uit te dagen, wie mag er gezien worden? Wie mag er worden afgebeeld?"
"Ik weiger om mijn werk op sokkels te plaatsen"
In een interview met curator Shehera Grot in de Kunstbode legt Price de woke-ideologie achter zijn kunst verder uit. "Mijn beelden reageren op traditionele, historische standbeelden. Die beelden bevestigen vaak de machtsstructuren die vandaag de dag nog in onze samenleving bestaan. Deze monumenten staan op sokkels om ons eraan te herinneren dat het verheven individuen zijn, met verheven idealen. Ik weiger om mijn werken op sokkels te plaatsen omdat ik juist wil dat ze aarden. Ik wil met mijn werk aanzetten tot gesprekken over gedeelde waarden, eigenschappen, emoties, persoonlijkheden. Mijn streven is om de ruimte juist te delen met deze beelden. Om zo tot gedeelde grond te komen, letterlijk en figuurlijk."
Reden 2: Het beeld heeft geen enkele verbinding met Rotterdam of Nederland
Ware kunst moet het beste weerspiegelen dat een bepaald volk te bieden heeft. Het is een venster naar een unieke cultuur en een manier om het goede, ware en mooie te zien in alledaagse dingen, zowel groot als klein. Nederlandse kunstenaars hebben vaak materiaal uit het christelijk geloof of de geschiedenis gebruikt voor hun werken. Veel van de grootste kunstwerken die ooit zijn gemaakt, waren zelfs verbonden met het christendom, de overheersende religie in Nederland. Meesters als Rembrandt of Vermeer zijn tijdloos, juist omdat ze de realiteit van de Nederlandse cultuur en de Nederlandse ziel op zo'n uitstekende, expressieve manier konden uitbeelden. Ze hebben Nederland verrijkt en geholpen om het tot een van de grote artistieke naties van de wereld te maken.
Iedereen en niemand vertegenwoordigen
"Moments Contained" heeft geen enkele connectie met Rotterdam of Nederland, of welke specifieke plaats dan ook. Er is geen duidelijke aanwijzing waar de vrouw vandaan komt of tot welke cultuur ze behoort. Haar kleding is sportkleding die in elk land ter wereld te vinden is. Is ze geboren in Rotterdam, of ergens in Nederland? Spreekt ze wel Nederlands? Er is geen manier om dat te weten, en dat is precies het punt. Price heeft het standbeeld bewust gemaakt als een anoniem, alledaags persoon die iedereen en niemand tegelijk vertegenwoordigt. Ze is de perfecte representatie van de geglobaliseerde massa, zonder cultuur, familie, verleden of toekomst.
Globalistische anti-kunst
Het standbeeld is vrijwel identiek aan Price's standbeeld "Reaching Out" dat in 2020 in Londen werd geïnstalleerd, die beide ook vrijwel identiek zijn aan zijn standbeelden die momenteel te zien zijn in een kunstgalerie in Los Angeles, Californië, genaamd "Beyond Measure". De beelden van Price zijn geen echte kunst, maar eerder een vorm van globalistische anti-kunst.
Reden 3: Het beeld is van zeer slechte smaak
Zelfs op een puur artistiek niveau is "Moments Contained" van slechte smaak. Ze is een vrouw maar straalt niets uit van traditionele vrouwelijkheid. Haar kleding heeft geen elegantie of smaak, maar is provocerend proletarisch, alsof ze net klaar is met trainen of is gaan hardlopen. Terwijl een traditioneel beeld zelfvertrouwen, geluk of tevredenheid uitstraalt, is haar gezichtsuitdrukking dubbelzinnig, wat erop wijst dat ze ergens boos over is. Er is niets in het beeld dat zou wijzen op een buitengewone artistieke vaardigheid.
Lees ook: Wat is cultuur? Alles wat de menselijke geest verbetert
Reden 4: Het beeld is een anti-monument voor een anti-heldin
Als persoon zonder identiteit, land, familie of verleden is "Moments Contained" ook een persoon zonder prestaties of heldendaden die het waard zijn om door een standbeeld te worden herdacht. Traditionele standbeelden van historische figuren werden niet zomaar gebouwd. De figuren die ze uitbeeldden speelden beslissende rollen in de geschiedenis van het land die respect en bewondering waard zijn. Elke cultuur, zonder uitzondering, heeft helden die worden voorgedragen als waardig om te worden geïmiteerd.
Egalitaire oorlog tegen excelleren
Price heeft zelf gezegd dat zijn kunst bestaat om "kritiek te leveren op het begrip portretkunst en monumentalisme," dat wil zeggen, om het idee te verwerpen dat er grote mannen en vrouwen bestaan en dat die geïmiteerd moeten worden. Het is in wezen een oorlog van egalitaire middelmatigheid tegen uitmuntendheid. De notie van een held veronderstelt dat anderen geen helden zijn, wat de egalitaire geest van progressieven als Price irriteert.
Expres op de grond
Verstandige kunstenaars zien het liefst alle helden omvergeworpen en vervangen door de kleinste gemene deler. Price ontwierp het standbeeld met opzet zo dat het op de grond staat in plaats van op een sokkel, om haar alledaagsheid op te roepen. "Moments Contained" is daarom een anti-monument voor een anti-held. "Vaak is de machtigste persoon in de kamer de persoon op de achtergrond, of aan het friemelen, of niet rechtop zittend glimlachend," vertelde hij The Guardian.
Als iedereen koning is, is niemand koning
Het is in dezelfde egalitaire geest als de domme en duidelijk onware Rotterdamse slogan voor Koningsdag 2023: "We zijn allemaal koningen & koninginnen." Zoals Rosanne Hertzberger schreef in NRC: "Er is maar één ding erger dan valse meritocratie en dat is helemaal geen meritocratie. Een standbeeld voor iedereen is een belediging voor mensen die wél heldendaden verrichten."
Reden 5: Het beeld leert Nederlanders om elkaar te haten op basis van hun ras
Omdat "Moments Contained" geen artistieke verdienste heeft en ook geen groot historisch persoon weergeeft, is het hoofddoel ervan het promoten van de achterlijke ideologie. Price portretteert de vrouw als "de Ander" die wordt buitengesloten door de dominante Nederlandse samenleving. Het is een oproep aan voorbijgangers om zichzelf te zien als leden van een klasse: ofwel de dominante, onderdrukkende klasse ("blanke" Europeanen) en de onderdrukte klasse ("bruine" immigranten of hun nakomelingen). In de woorden van de kritische theoreticus Paulo Freire dient de kunst om mensen "bewust te maken" van vermeende "systematische onrechtvaardigheden" in de Nederlandse samenleving.
Van hieruit is het een kleine stap naar het aanwakkeren van conflicten en zelfs haat tussen medeburgers, die zichzelf beginnen te zien als leden van ofwel de dominante ofwel de onderdrukte klasse. De gebalde vuisten in de zakken van "Moments Contained" geven een niet zo subtiele hint dat ze misschien zelfs geweld tegen haar "onderdrukker" overweegt. Zouden andere "onderdrukte" burgers hetzelfde moeten doen? Publieke kunst zou de samenleving moeten verenigen, maar "Moments Contained" verdeelt Rotterdam en Nederland.
Lees ook: Traditie is de beschermer van echte vooruitgang
Reden 6: Het beeld heeft niets te maken met het daadwerkelijk beëindigen van "discriminatie" of "racisme"
Het christelijke Europa was het eerste continent in de wereldgeschiedenis waar slavernij en slavenhandel werden uitgebannen. Er is een reden waarom zoveel migranten uit Afrika en het Midden-Oosten naar het Westen willen en niet bijvoorbeeld naar China of Saoedi-Arabië: Europa is een zeer aangename plek om te wonen waar de overgrote meerderheid met respect en waardigheid wordt behandeld.
Kerk veroordeelt rassenhaat
Het christendom heeft altijd geleerd dat haat tegen iemand vanwege zijn ras een kwaad is. De katholieke Kerk heeft veel zwarte katholieken, katholieken uit het Midden-Oosten, Aziatische katholieken en Amerindiaanse katholieken heilig verklaard en liep voorop bij het brengen van het geloof en de christelijke beschaving naar de vier hoeken van de wereld. De Nederlandse cultuur, nog steeds onder de overgebleven invloed van het christendom, behoort tot de minst racistische ter wereld.
De leugen van "systemisch racisme"
Echt racisme heeft, net als andere sociale kwaden, altijd bestaan en zal altijd blijven bestaan in een gevallen, onvolmaakte wereld. Maar het is een leugen om te zeggen dat de Europese samenleving "systemisch racistisch" is. Dit is vooral waar als er in een groot deel van de ontwikkelingslanden echte vervolging bestaat. De Verenigde Naties schatten bijvoorbeeld dat er vandaag de dag 50 miljoen mensen in slavernij leven, voornamelijk in moslimlanden in Afrika en het Midden-Oosten. In het islamitische Mauritanië is naar schatting 20% van de bevolking slaaf.
Is Europa zo racistisch?
Verstandige progressieven als Price gebruiken woorden als "racisme", "discriminatie" en "haat", maar de definities die ze aan deze woorden geven komen niet overeen met de werkelijke definitie in het woordenboek. Neem nu "racisme". Price en anderen geloven dat Europa en het Westen de meest "racistische" plaatsen ter wereld zijn. Maar is dat waar?
Racisme is dat wat marxisten niet aanstaat
Voor de meeste mensen betekent "racisme" een afkeer van een ander vanwege zijn huidskleur. Maar voor progressieven betekent "racisme" het bestaan van elke vorm van ongelijkheid, privé-eigendom, traditioneel gezin, hiërarchie, uitmuntendheid of traditionele cultuur. De "Black Lives Matter" beweging die in 2020 in de Verenigde Staten opkwam - waarvan de oprichters zichzelf "getrainde marxisten" noemen - publiceerde een verklaring met "leidende principes" die een aanval deed op wat ze "cis-gender privilege", "heteronormatief denken" en de "door het Westen voorgeschreven nucleaire familiestructuur" noemden. BLM was de inspiratie voor bewegingen in Europa die ook proberen de traditionele Europese cultuur, het gezin en ja, standbeelden omver te werpen.
Verwijder het beeld nu!
"Moments Contained" staat symbool voor de 'woke'-revolutie die Nederland heeft bereikt. Het wokeïsme wil de traditionele Nederlandse cultuur volledig omverwerpen en radicale rassenpolitiek, genderideologie, de lhbt-revolutie, radicale ecologie en de afschaffing van nationale soevereiniteit opleggen. Nederlandse burgers van alle rassen en kleuren zouden moeten eisen dat het verwijderd wordt.
Dit artikel verscheen eerst op de website van Cultuur Onder Vuur, een initiatief van Stichting Civitas Christiana. We hebben het artikel hier met toestemming overgenomen.
