Paul Cliteur: Het komt aan op daden van de universiteitsbestuurders om de academische vrijheid aan de universiteit te herwinnen

Op zichzelf is dat een hoopvol teken, maar er zullen moedige bestuurders naar voren moeten komen. Het moet niet blijven bij schone intentieverklaringen. Er moeten decanen, rectors, onderzoeksdirecteuren komen die zeggen “tot hier en niet verder”. Het hele “diversiteitsbeleid” moet op de schop. Er moet ruimte komen voor “viewpointdiversity” (diversiteit van gezichtspunten) en we moeten af van die raciale opvattingen die op dit moment het universiteitsbeleid bepalen (diversiteit aan huidskleuren).

Het komt dus aan op daden. Daden van de bestuurders.

Ik ben nu bezig met een steunverklaring voor Laurens Buijs die zijn baan dreigt te verliezen aan de Universiteit van Amsterdam. Voor wat? Vanwege het feit dat hij in een artikel in het universiteitsblad Folia heeft uitgesproken dat hij bezwaren heeft tegen het concept “non-binariteit” (niet man, niet vrouw). Studenten roepen dan serieus op tot zijn schorsing, zijn ontslag, verwijdering van zijn artikel uit het universiteitsblad.

Hoe reageren de bestuurders op dit soort eisen? Door het maandenlang te gaan “bestuderen”. Commissies in het leven te roepen. Waarom horen we Duisenberg nu niet? Waarom horen we niets van de minister van onderwijs? Het zijn geen “kritische studenten” die het ontslag eisen van een docent die zich niet voegt naar hun ideologische opvattingen.

Ik ben dus maar gematigd optimistisch over de ontwikkelingen binnen de Europese Unie, want het komt aan op moedige bestuurders. En die zie ik nog niet.