Koningsdag met een oranje keppeltje als protest tegen antisemitisme: Weg met deze symboolpolitiek!

Laten we duidelijk zijn: antisemitisme is een ernstig probleem dat daadwerkelijke, concrete acties vereist. Het dragen van een oranje keppeltje op een nationale feestdag zal geen antisemitische houdingen veranderen, noch zal het echte veiligheid bieden aan de Joodse gemeenschap. Het is symptoombestrijding, een placebo, die de goedkeuring zoekt van het publiek zonder iets wezenlijks te bewerkstelligen.

Barbara Barend mag dan wel goede intenties hebben, maar goede intenties zijn niet genoeg. Wat Nederland nodig heeft, is geen parade van burgemeesters in oranje keppeltjes, maar een harde aanpak van de wortels van antisemitisme. Echte verandering vereist dat we verder kijken dan de oppervlakkige symbolen van verbondenheid en daadwerkelijk investeren in onderwijs, in strenge handhaving van de wet, en in publieke campagnes die meer doen dan alleen maar een feel-good moment creëren.

De DDS-redactie is cynisch over de participatie van diverse burgemeesters, zeker degenen met een islamitische achtergrond zoals Ahmed Aboutaleb en Ahmed Marcouch. Hun betrokkenheid zou pas echt nieuws zijn, gezien de gevoeligheden binnen hun eigen gemeenschappen. Maar zelfs als zij meedoen, wat dan nog? Het is gemakkelijk om een keppeltje op te zetten voor een dag en dan terug te keren naar business as usual.

Symboolpolitiek zoals deze negeert de harde realiteit dat antisemitisme en andere vormen van haat niet verdwijnen door een hoedje of een lintje. Ze verdwijnen door consequente, rigoureuze en soms onpopulaire maatregelen die daadwerkelijk de samenleving veranderen. Het wordt tijd dat we deze cosmetische oplossingen achter ons laten en ons richten op acties die werkelijke impact hebben.

Laten we niet vergeten dat echte helden degenen zijn die staan voor wat juist is, ook als dat betekent dat ze tegen de stroom in moeten zwemmen. Nederland verdient een aanpak die meer inhoudt dan alleen symboliek. Het is tijd voor actie, tijd voor verandering, en tijd om de symboolpolitiek in de mottenballen te gooien.