Jan Dijkgraaf Kastijdt Feministen: “Waar Blijft Jullie Stem Tegen Islamitische Meisjesbesnijdenis?”
Jan Dijkgraaf, de scherpe pen achter Buttkicken.nl, heeft een heerlijk bommetje geplaatst onder het Nederlandse feminisme. In een vernietigend briefje aan "feministisch Nederland" haalt hij uit naar wat hij ziet als een schrijnend gebrek aan ruggengraat onder zelfbenoemde vrouwenrechtenstrijders. En laten we eerlijk zijn: hij slaat hard waar het pijn doet.
Dijkgraaf begint met een lijst van 200 namen – allemaal meisjes- en vrouwennamen die je niet snel tegenkomt bij een koffietafel in Volendam. Namen zoals Ayaan, Yasmin, Fatima en Khadija. Het zijn namen die horen bij meisjes en vrouwen die, zo benadrukt hij, vaak slachtoffer worden gemaakt van een afschuwelijke vorm van mishandeling: genitale verminking. Een praktijk die volgens hem nauw verbonden is met een bepaalde cultuur – een cultuur die feministes in Nederland liever negeren dan aan te pakken.
“Gelukt?” vraagt Dijkgraaf nadat hij de lezer dwingt om de namen één voor één te lezen. “Het waren er precies 200. Eén procent (1%!) van het aantal meisjes en vrouwen in Amsterdam dat genitaal verminkt is.” Hij hamert erop dat deze namen geen Truus, Marie of Wilma zijn. Nee, het zijn islamitische namen. En toch blijven feministes volgens hem zwijgen over de culturele context van deze gruwelijke praktijken.
Wegkijken
Maar Dijkgraaf gaat nog verder. Hij verwijst naar een artikel in Het Parool , geschreven door Malika Sevil, waarin de schrijfster de Internationale Dag tegen Vrouwelijke Genitale Verminking bespreeft. Wat valt Dijkgraaf op? Dat ze met geen woord reppen over de islamitische achtergrond van dit probleem. Sterker nog, hij ontmaskert hoe de auteur bewust taalgebruik kiest om de realiteit te verdoezelen. Zo schrijft Sevil bijvoorbeeld dat voorlichting wordt gegeven “in kerken en buurthuizen”. Kerken. Ja, natuurlijk. Want daar vinden moslims hun spirituele thuis, nietwaar?
“Ze vergeten de moskeeën,” schrijft Dijkgraaf cynisch. En daar heeft hij een punt. Hoe kun je een probleem serieus aanpakken als je de kern ervan blijft negeren? Voor Dijkgraaf is het duidelijk: feministes in Nederland hebben een blind spot voor islamitische vrouwenrechten. En dat terwijl juist zij zichzelf graag presenteren als de ultieme strijders voor gelijkheid en rechtvaardigheid.
De clou van zijn brief komt aan het eind. Na een sarcastische oproep aan feministes om “eindelijk eens op te komen voor hun islamitische zusters,” sluit Dijkgraaf af met een venijnige stekel: “Graag gedaan!” Het is alsof hij zegt: “Ik heb jullie wakker geschud. Nu is het aan jullie om iets te doen.”
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Bij DDS steunen we ON! van harte. Het OM heeft de aanval ingezet tegen Ongehoord Nederland. Dat kunnen en mogen we niet accepteren. Vecht terug! Hoe? Door nu LID te worden van ON! Voor slechts 10 euro per jaar steun je ON! en zorg je ervoor dat Raisa Blommestijn, Tom de Nooijer en Jonathan Krispijn het kunnen opnemen tegen de Woke-mafketels van het OM! WORD DUS LID!
Hypocrisie
Dijkgraaf’s boodschap is duidelijk: als feministes echt willen vechten voor vrouwenrechten, kunnen ze niet langer wegkijken van de problemen binnen de islamitische gemeenschap. Ze moeten de moed hebben om ongemakkelijke gesprekken aan te gaan en taboes te doorbreken. Tot die tijd blijft hun strijd, volgens Dijkgraaf, hol en hypocriet.
En ja, daarin heeft hij honderd procent gelijk. Wat er gebeurt in 'feministisch Nederland' is ronduit wanstaltig. Ze 'strijden' tegen niet-bestaande 'onderdrukking' in Christelijke kringen, maar negeren het deel van de samenleving waar die onderdrukking wél plaatsvindt.
Poll
