Open Brief aan prof José van Dijck, Universiteitshoogleraar Mediacultuur Universiteit Utrecht en oud president KNAW, deel 5 van deze serie.
Mevrouw Van Dijck, stel er zijn twee voetbalploegen. Het ene team is voortdurend in balbezit en wenst niet dat het andere team aan het spel meedoet. Zij stellen de regels op, want zij schijnen te weten wat het beste is voor allen. De spelers van de tegenpartij weten dat blijkbaar niet, integendeel. Dat betekent dat dit team mag, nee moet, worden uitgescholden. Er wordt zelfs opgeroepen om ze het voetballen te verbieden, ze van het veld te sturen en ze te vermoorden. Of ze worden genegeerd, ze bestaan gewoonweg niet. Dat mag, want de spelers van de tegenpartij zouden louter slechte mensen zijn. Er wordt niet geluisterd naar tegenargumenten, naar feiten. Alles staat in dienst van balbezit, voor behoud van de macht in de arena. Men denkt het spel hiermee te dienen, maar het spel is vastgelopen. De scheidsrechters zien overtredingen door de vingers. Er worden waarschuwingen gegeven, een gele kaart, waar donkerrood op z’n plaats zou zijn. Er zijn spelers van de tegenpartij die zeggen: “aan dit spel doe ik niet meer mee! Bekijk het maar!” Door de machthebbers, degenen die elkaar vasthouden, de drammers, de kapotmakers van onze samenleving, het “kartel”, laat ik me niet compromitteren.
Breek de macht van de activisten. Ga de strijd aan tegen de drammers, de verketteraars, de oproepers tot moord, de moordenaars. Er lijkt een begin van tegengeluid. Soms van onverwachte kant. Dat geeft een sprankje hoop in de duisternis, in de poel van de toxische polarisatie. Ik geef een paar voorbeelden.
Jeffrey Fynn-Paul (49), docent economische geschiedenis aan de Universiteit Leiden, ondertekende met diverse prominente historici een manifest tegen “overduidelijk onjuiste interpretaties van de geschiedenis. De consensus binnen de academische wereld in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk is dat je de Europese, westerse geschiedenis zo negatief mogelijk moet bekijken. Wij willen het vakgebied weghalen uit die extreme hoek en terugbrengen naar het midden” in NRC 16-09-21, “Activistische historici bedreigen de democratie”
De filosoof, econoom en socioloog prof Thomas Sowell (1930) is opgegroeid in Harlem en werd marxistisch wetenschapper, maar verliet deze ideologie na een aantal jaren. Op de vraag waarom antwoordt hij: “facts”. Het loslaten van de groep op basis van feiten is slechts weinigen gegeven. Mijn bewondering voor Sowell is niet gering als één van de grootste contemporaine denkers. Deze zwarte filosoof heeft al decennia de euvele moed om politiek correcten, inclusief zijn kleurgenoten, terecht te wijzen in een lange reeks wetenschappelijke literatuur op topniveau en video’s op Youtube. ‘Black Rednecks and White Liberals, 2005, is aanbevelenswaardig. “Woke heeft een plaat voor de kop” zegt de donkere Patrick Rudeboy, rapper van Urban Dance Squad. “Iemand afrekenen op huidskleur is een idiote vorm van fascisme.” Rudeboy spreekt zich uit contra BLM, KOZP, CRT. “Akwasi is een bad mother f*cker!” De Telegraaf 18.9.21.
Er is niet alleen haat voor ‘andersdenkenden’, maar ook zelfhaat. Rechtsfilosoof Prof Paul Cliteur noemt dat ‘oikofobie’.
Patrick Rudeboy, Thomas Sowell, Jeffrey Fynn-Paul, Paul Cliteur: we hebben jullie nodig!
Mevrouw Van Dijck, doet u mee?
Mevrouw Van Dijck, stel er zijn twee voetbalploegen. Het ene team is voortdurend in balbezit en wenst niet dat het andere team aan het spel meedoet. Zij stellen de regels op, want zij schijnen te weten wat het beste is voor allen. De spelers van de tegenpartij weten dat blijkbaar niet, integendeel. Dat betekent dat dit team mag, nee moet, worden uitgescholden. Er wordt zelfs opgeroepen om ze het voetballen te verbieden, ze van het veld te sturen en ze te vermoorden. Of ze worden genegeerd, ze bestaan gewoonweg niet. Dat mag, want de spelers van de tegenpartij zouden louter slechte mensen zijn. Er wordt niet geluisterd naar tegenargumenten, naar feiten. Alles staat in dienst van balbezit, voor behoud van de macht in de arena. Men denkt het spel hiermee te dienen, maar het spel is vastgelopen. De scheidsrechters zien overtredingen door de vingers. Er worden waarschuwingen gegeven, een gele kaart, waar donkerrood op z’n plaats zou zijn. Er zijn spelers van de tegenpartij die zeggen: “aan dit spel doe ik niet meer mee! Bekijk het maar!” Zo vreemd is dat eigenlijk niet, dunkt me.
Morgen volgt deel 6 van deze serie. Aan het eind zullen we alle delen bij elkaar brengen in één pdf.
Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.