Column Sid Lukkassen: Woke is een machtsgreep van links

Mensen die zijn gevangen in het woke-wereldbeeld, zien de opvattingen van hun rechtse tegenstanders als niet alleen verkeerd geïnformeerd, maar als moreel verwerpelijk. Hierdoor kan er geen open debat worden verwacht, zoals een linkse rector, Michiel Beute van het Christelijk Gymnasium Sorghvliet, onlangs weer bewees. Hij schreef dat hij alle PVV-docenten dood wilde, pardon wilde muilkorven en ontslaan. Ook wil hij de diploma’s intrekken van leerlingen met FVD-sympathieën.

Hoe goed je in de linkse woke stam ligt, is afhankelijk van hoe hard je roept dat rechts – of alles wat ook maar enigszins als rechts zou kunnen worden geïnterpreteerd – kapot moet. Het zou weinigen verbazen als die rector in zijn hart inderdaad vindt dat alle PVV docenten dood moeten. Als ik een PVV-docent was, zou ik daardoor niet eens geschokt of zelfs maar verrast zijn. Ik zou gewoon denken: ‘Dank dat je jezelf zo eerlijk uitspreekt – eindelijk kunnen we nu een stap voorwaarts zetten! Ik heb van mijn kant geen zin meer om op enige wijze van jou afhankelijk te zijn. Maar laten we oorlog proberen te vermijden; laten we ons bestaan zó inrichten dat we in niets meer afhankelijk zijn van elkaar. Dus ik eis een consequente boedelscheiding: ik wil mijn school, mijn leerlingen, mijn ouders, en jij mag jouw woke schooltje.’

Dan volgt als tweede de Harry Potter auteur J.K. Rowling. Zij stond bekend als woke. Met terugwerkende kracht maakte ze zelfs statements over de seksuele geaardheid en de etnische afkomst van personages in boeken van jaren terug, om alles nóg progressiever te maken.

Op een dag begaf ze zich in een discussie waarin ze het opnam voor een vriendin die biologe is. Die biologe had namelijk gezegd dat iedereen van ‘gender’ mag vinden wat men wil, maar dat er in de natuur twee geslachten zijn, man en vrouw, wat wordt bepaald door het chromosoom. Toen Rowling het opnam voor die vriendin werden er tienduizenden linkse activisten woest op de schrijfster: er waren er zelfs die haar boeken ritueel verbrandden.

De les hieruit? Woke is een geestelijke gevangenis en een spiraal van extremisme. Proberen te onderhandelen met dit wereldbeeld, werkt averechts. Woke is uit op een totale machtsgreep.

Voorbeeld drie komt van Wierd Duk, die kwam hier een jaar of twee geleden mee. Er was een Nederlandse studente aangenomen op een prestigieuze universiteit in het Verenigd Koninkrijk. Woke-activisten ontdekten echter dat deze studente ooit als Zwarte Piet geschminkt pepernoten had uitgedeeld met de Sinterklaasviering. Vervolgens zetten ze haar neer als iemand die aan ‘blackfacing’ deed – ze hebben gelobbyd en mensen onder druk gezet: hun doel was om de universiteit de studente te laten afstoten.

Voorbeeld vier komt van de socioloog dr. Eric C. Hendriks: hij vertelde dit tijdens een fundraiser. Duitse academici staan volgens hem bekend als zéér streng op de methodologie. Vervolgens presenteerde een linkse academica haar onderzoek tijdens een conferentie. Ze had in Hawaï in een hangmat gehangen en was daar een aantal mensen tegengekomen. Die had ze geïnterviewd over hun ervaringen met racisme en deze interviews gepubliceerd als proefschrift.

Er was geen enkele verklaring over de methodologie, noch over de representativiteit van de steekproef of over de gronden waarop deze mensen waren uitgekozen. Toch maakte geen van de academici ook maar één kritische kanttekening – het onderzoek werd juist de hemel ingeprezen! Zo konden alle aanwezigen tonen dat ze deugen. Dit bewijst dat politieke criteria boven academische standaarden staan.

Uit dit alles dienen zich scenario’s aan qua hoe op woke te reageren. Sommigen lachen woke uit, maken het belachelijk en proberen het te ontwijken. Dit is de ‘jaren ’90 rechts’ c.q. deugend-rechtse strategie. Je maakt er een grapje over en poogt woke verder te negeren. Eigenlijk geef je steeds een stukje grond op: je bouwt immers geen eigen alternatief.

Want als je een eigen alternatief gaat scheppen tegenover de woke-cultuur, dan zal dit als nationalistisch en als conservatief worden bestempeld, en daar voel je jezelf een beetje angstig over. Zodoende is steeds verder de heuvel opvluchten tegen de aanzwellende woke-overstroming het enige scenario van deugend rechts.

Dan heb je nog de strategieën van Joshua Mitchell en de Common Sense Society. Dit is de school die denkt: ‘Ik blijf gewoon nauwgezet mijn werk doen als academicus, op een dag is het wel afgelopen met die ideologie van woke, ik hou het bij de feiten.’ Echter dit soort figuren worden gewoon met pensioen gestuurd en vervolgens vervangen door woke-ideologen. Daarna mogen ze eens per twee jaar een reactieve mopperpot column schrijven in een mainstream media krant (als ze dat al durven).

Tot slot is er nog iedereen die zich van FVD heeft afgesplitst – voor deze mensen zal de pil bitter zijn. Want ze kunnen eventueel met Rutte onderhandelen over één of twee procent meer of minder belastingdruk, maar de woke-stroming dringt zich op in een miljoen interactieve details die het hele leven doordrenken.

Ik zie het dan voor me dat ze samenkomen op een cocktailfeestje of barbecue. Waar ze hun borderline racistische grapjes maken zoals welgestelde rechtse lui dat zo vaak doen. Maar vervolgens toegeven dat ze in hun eigen bedrijf ook via diversiteitsquota aan het aanwerven zijn, want ja, tegen de tijdsgeest ingaan met je bedrijf is lastig. Toch is er dan het nieuws dat zoonlief niet op stage kon omdat er één of andere transgender voorrang kreeg. Maar dan, die gekke Thierry Baudet met zijn Zuil – laten we even flink lachen, trek nog een chardonnay open! Er zullen er zijn die zich vastklampen aan hun politieke baantjes en vluchten in de leegheid van geld en genotzucht.

Wat we dus overhouden zijn baantjesbehouders (mensen die ook geen uitweg zien maar zo lang mogelijk de heuvel opvluchten totdat ze ook daar uiteindelijk verzuipen) en Götterdämmerung-strijders (mensen die dapper stand houden, een verdedigingslinie oftewel stuwdam bouwen en bereid zijn om zich desnoods ten koste van eigen carrièrekansen dood te vechten tegen woke).

“Woke zijn moet zo zijn grenzen hebben – zeker in het hoger onderwijs.” Dit zei Lale Gül op LinkedIn. De realiteit is echter dat woke zich niet meer terug in zijn hok laat dringen en dat verzuiling van voor- en tegenstanders van woke de aangewezen weg is. Deze analyse heb ik in meerdere boeken onderbouwd, bijvoorbeeld in Kerkgangers en Zuilenbouwers (2018) en in het meer recente Tegen de Tribalisering (2021). Alleen een non-apologetische Zuil heeft toekomst. Kom maar door met die school voor docenten en studenten van PVV en FVD!