Column Frits Bosch: Immigratie, een ramp voor huisvesting, onderwijs, zorg en bescherming bevolking

Immigratie werkt negatief door op alle onderdelen van onze samenleving die we thans zo belangrijk vinden: huisvesting, zorg, klimaat, bescherming bevolking en onderwijs. Er is woningnood. Hoe kan het anders in een overbevolkt land als Nederland en je laat jaarlijks 110.000 immigranten binnen, die je nota bene met voorrang een woning verstrekt krijgen ten koste van de eigen belastingbetalende burgers. Dat is discriminatie van de bovenste plank. Dezelfde twintigers en dertigers die demonstreren voor meer immigranten, demonstreren tegen de woningnood, mede veroorzaakt door immigranten. Begrijpen zij dat, of liever: willen zijn dat begrijpen? Ze worden vernacheld door immigranten, maar ze willen daar meer van. Hoe hilarisch is dit masochisme. Idem speelt in onderwijs en zorg. Immigranten hebben bovengemiddeld huisvesting, onderwijs en zorg nodig. Is het dan vreemd dat het daar niet goed gaat. Onderwijs, ‘de vraag is echt, wanneer ontploft het onderwijs’. Te weinig leraren. In het onderwijs is het dweilen met de kraan open is. Leraren krijgen een toevloed van leerlingen uit niet westerse landen, getraumatiseerd en opgegroeid in een geheel ander moreel systeem en wier ouders dingen zeggen die haaks staan op de leraar. Is het lerarentekort dan vreemd? In de zorg speelt een vergelijkbare kwestie als in het onderwijs. Men wenst meer salaris, maar het draait vooral om stress. Het komt neer op teveel zorgtaken, te veel mensen die zorg vereisen en te weinig handen die dit kunnen doen. Het beleid van drie kabinetten Rutte is desastreus geweest en het vierde kabinet Rutte zal dat ongetwijfeld ook zijn. Hoe is het mogelijk dat Nederlanders desondanks weer voor hem gaan? Dat komt omdat we in een Beeld maatschappij leven. De beelden die tot ons komen via de tv. In dat beeld presteert Rutte het beste, het grijzen, het lachen. Nederlanders willen geen verbeten politicus. Nederlanders willen dus Mark Rutte. Tragisch voor ons land.

Academici worden geweerd als ze met onwelgevallige onderzoeksresultaten komen. Van nabij heb ik meegemaakt – door de decennia heen - dat het wetenschappelijke werk van integer en bevlogen criminoloog en antropoloog dr Hans Werdmölder niet erkend werd. Hij komt met uiterst belangrijke bevindingen. Zijn werk is structureel genegeerd. Hem is onthouden wat hij had moeten krijgen: een professoraat. Hoogleraren vonden zijn werk rechts. Werdmölder is niet rechts, maar de uitkomsten van zijn onderzoek waren de heren hoogleraren niet welgevallig. Ze vonden zijn werk niet politiek correct. Het zou Marokkanen discrimineren en stigmatiseren.

Werdmölder heeft baanbrekend participerend onderzoek gedaan naar de Marokkaanse subcultuur, de integratie van deze jongeren, de redenen waarom deze integratie veelal niet lukt en deze jongeren ontsporen in narcotica dealing en criminaliteit. TV verslaggever El Miloudi gaat op zoek naar oplossingen voor het ‘Marokkanenprobleem’ en vraagt het aan Werdmölder. Hij antwoordt dat het goed is te bedenken dat deze jongeren in een ‘schaamtecultuur’ zijn opgegroeid. Schaamtecultuur en schuldcultuur zijn bekende begrippen in de sociologie. De schaamtecultuur staat volgens de recherche en wetenschappers in de weg bij het oplossen van zware misdaad, zoals liquidaties. Een oprecht excuus van het individu telt in de westerse ‘schuldcultuur’ met ingrediënten ‘als spijt uitspreken’, toegeven dat je in de fout bent gegaan en berouw tonen. Het gaat om: spijt, deemoed, nederigheid , berouw, redengeving, beterschap beloven, berisping en straf ondergaan. In een ‘schaamte­cultuur’ voedt de gemeenschap je op: de buurman, de schooljuffrouw, de ooms en tantes, de trainer. Als een jongere de fout in gaat, is dat niet alleen het probleem van de ouder, maar van de hele buurt. Respect en loyaliteit naar de gemeenschap winnen het van bekentenis. Het gaat dus niet om etniciteit. Een cultuur die schaamte kent, zien we ook bij sommige beroepsgroepen, zoals de politie, waarbij loyaliteit vaak belangrijker is dan eerlijkheid: je valt een collega niet af. En in het groot: ‘right or wrong, my country’ en ‘Befehl ist Befehl’.

Schaamtecultuur is loyaliteitscultuur, ontkenningscultuur. Rechters en officieren trachten feiten helder te krijgen, maar raken geïrriteerd door ontkennende verdachten. Als er geen berouw wordt getoond, wordt de kans op recidive groot en dreigt een hogere straf. Wat ook meespeelt is de straatcultuur, ‘je gaat die zak niet de waarheid vertellen, je blijft ontkennen, ook al ben je op heterdaad betrapt’. Werdmölder is over dertig jaar met Marokkanen opgetrokken, hun ouders gesproken, om hen te kennen en te begrijpen. Hij kent de problematiek van Marokkaanse jongeren door en door. Men zou verwachten dat de Nederlandse regering kennis heeft genomen van zijn ervaringen en inzichten. Zero.[1]

Dr Jan van de Beek en dr Sid Lukkassen’s onderzoeksresultaten waren volgens promotoren niet politiek correct. Hun promotie werd bedreigd.

De alfa’s voeren het hoogste woord, de bèta’s zwijgen. Wie zwijgt stemt toe. De bèta’s zijn intelligent, maar op het vakgebied van de alfa’s zijn de bèta’s, met alle respect, onnozel. Logisch, omgekeerd geldt voor de alpfa’s op het vakgebied van de bèta’s idem. De bèta’s nemen er kennis van en denken dan “het zal allemaal wel”. Het interesseert hen niet echt. Ze zijn er niet diepgaand mee bezig. Ze zijn betrokken bij hun eigen vakgebied dat ze veel interessanter vinden. Een frappant voorbeeld hiervan vind ik prof Robbert Dijkgraaf, UvA en directeur van het Princeton College in de VS. Dijkgraaf werkt op het gebied van snaartheorie, quantumzwaartekracht en het grensgebied van wiskunde en deeltjesfysica. Hij kan er geweldig college over geven en vertellen. Maar op het moment dat men hem iets vraagt over maatschappelijke ontwikkelingen, horen we platitudes. Alfa’s hebben vrijspel.

Prof Paul Cliteur’s integriteit en reputatie werd aangetast, nota bene door zijn naaste activistische collegae. Na onderzoek, vervat in het rapport Corstens, bleef niets over van de aanklacht. Het is een grof schandaal. Hij werd beschadigd. Cancel culture ten top op universitair niveau, Universiteit Leiden. Hoogleraren staan altijd aan de kant van linkse partijen, dus niet alleen hun gebrek aan objectiviteit is een probleem, het probleem zit ook in het gebrek aan diversiteit van opinies. Er was gedurende 1,5 jaar slechts één hoogleraar, prof Paul Cliteur, die ten gunste was van Forum. Dat is toch ongelooflijk. En van de PVV is zelfs die ene hoogleraar niet te bekennen. Niet in heel Nederland. Hoe kan het dat al die hoogleraren linkse partijen en links gedachtegoed ondersteunen? Wat zegt dat over de veelgeprezen ‘diversiteit’?

Prof Gloria Wekker, Universiteit Utrecht, voelt zich niet geremd om witte Nederlanders in woord en daad per definitie racisten te noemen. Ze nadrukt dit nog eens tweemaal in Buitenhof met een vriendelijk knikkende dagvoorzitter en D66’er Boris Dittrich. Wekker was (alweer) van uw Universiteit Utrecht, ook toen u nog KNAW actief was. Kon u haar toen niet apart nemen? Wekker wordt betaald door Nederlandse belastingbetalers om hen te beledigen. “Gloria, wees blij dat wat u hebt en de positie die u inneemt, mede dankzij ‘ons’. Haal die boosheid uit uw hart en laten we vieren dat de twee landen elkaar zo goed kennen en weer een betere relatie aangaan.”

[1] https://www.dagelijksestandaard.nl/2020/05/domino-effect-marokkaanse-jongeren-zien-andermans-mooie-spullen-en-eigenen-zich-dat-met-steeds-brutere-middelen-toe/