Amsterdams activistisch slavernijmuseum-plan nu al drie keer zo duur als gepland: 'Leest als een parodie'

Als bastion van het woke-gedachtegoed kon Amsterdam het niet laten om de eerste stappen te zetten in het oprichten van een slavernijmuseum dat afrekent met het 'witte perspectief' op slavernij. In 2017 begon het balletje te rommelen, toen er 100.000 euro voor werd begroot. Maar bij De Telegraaf zijn ze erachter gekomen dat de eindrekening zo'n 295.000 euro zal bedragen. Maar dan heb je ook wat: een adviesrapport doordrenkt met woke-activisme. Men wil namelijk afrekenen met het "eurocentrisme" en het "witte perspectief" op dit onderwerp. JA21-politica Annabel Nanninga zegt dan ook niet voor niets: "Dit plan leest bijna als een parodie."

Emeritus hoogleraar, én de Nederlandse specialist wat betreft onze slavenhandel, Piet Emmer hekelt het feit dat bepaalde belangrijke zaken gewoon onbelicht blijven. Zoals het feit dat een van de belangrijke oorzaken van de Atlantische slavenhandel was dat Afrikanen zélf slaven aanboden:

"Het museum lijkt te willen verzwijgen dat de slaven in Afrika niet alleen bestemd waren voor de koloniale slavenhandel, maar ook voor de interne en Arabische slavenmarkt. Juist als je wilt afrekenen met de witte blik, zou je daaraan uitgebreid aandacht moeten besteden."

Verder valt te lezen in het rapport dat er alleen bedrijven aan de instelling zouden mogen meewerken die een 'substantieel aantal' werkplekken voor 'zwarte jongeren' verzorgen. De ziekelijke obsessie met huidskleur is helaas ook weer vertegenwoordigd in dit peperdure plan.

Amsterdamse oppositiepartijen hekelen dit plan; CDA'er Diederik Boomsma wordt niet goed van het feit dat men bewust wil gaan selecteren op huidskleur en achtergrond. Het idee van een vernieuwde kijk op ons slavernijverleden steunt hij, alleen baalt hij van de identiteitspolitieke invloed op het rapport. Die dit hele plan meteen weer ridicuul maakt: "Dit activistische discours zal veel mensen niet aanspreken. Hierdoor kun je potentiële bezoekers afstoten. Dat is erg zonde."

Onze kijk op onze eigen vaderlandse geschiedenis verandert praktische iedere generatie. Dat is vrij normaal. Maar een extreem activistische en gepolitiseerde kijk op het geschiedenis schiet zijn doel voorbij. Daar heeft Boomsma dus helemaal gelijk in. Sterker nog, het zet ook mensen tegen elkaar op. In plaats van dat we met elkaar het gesprek aangaan over historische gebeurtenissen creëert men juist méér polarisatie. Door iedereen meteen in een vaststaand hokje te douwen - op basis van niet gekozen kenmerken (zoals huidskleur en achtergrond) - verpesten activistische lieden het hele voorstel. Jammer dus: dit peperdure woke slavernijmuseum is gewoon dead on arrival. Maar we betalen er wél de volle mep voor.