Het heeft even geduurd, maar het is dan toch eindelijk zo ver: Lodewijk Asscher, die medeverantwoordelijk was voor de vreselijke toeslagenaffaire, stapt op als leider van de PvdA. Hij wilde oorspronkelijk niet opstappen maar blijkbaar werd de druk zelfs hém te groot. En dus is het einde oefening voor hem. Asscher maakt het nieuws over zijn aftreden zelf bekend op social media:
https://twitter.com/LodewijkA/status/1349630970790461440
"Dames en heren, we hebben in ons land een democratie om te koesteren," aldus Asscher in de video die hij op social media zette. "Waarbij we allemaal onze stem uitbrengen en mensen vervolgens hun best doen om het land daarmee te dienen. Vervolgens vat hij zijn eigen carriere bij de PvdA samen. "Die democratie moeten we niet als vanzelfsprekend beschouwen," zegt hij na even opgeschept te hebben over zijn eigen politieke verdiensten. "Daar hebben we alle goedwillende mensen voor nodig."
Je denkt dan: nu gaat hij het vertellen. Maar nee. Hij moet eerst nog even wat zeggen over aanhangers van "complottheorieën," want dat zijn de nieuwe fascisten volgens de mainstream media én politici. En dus ook volgens Asscher. Ja, ja, zelfs "salonpopulisten" en anderen die bij tv shows aanschuiven om "af te geven op de elite en de macht" moeten het ontgelden van Asscher. Levensgevaarlijk, die kritiek op de boven-ons-gestelden!
Afijn, na die stalinistische aanval op andersdenkenden komt Asscher dan toch met het Grote Nieuws: "Op dit moment staat met de toeslagenaffaire de politiek zelf en de politieke cultuur onder het vergrootglas. In mijn analyse is de affaire een voortvloeisel van tientallen jaren aan gestapeld wantrouwen. Een toeslagensysteem dat niet werkt en een mensbeeld dat de overheid vijandig heeft gemaakt tegen de eigen inwoners. Er is de afgelopen tijd veel gesproken over mijn rol in die affaire. Ja ik was minister van Sociale Zaken in die andere grote crisis die ons land bezig hield."
Maar: "nee, ik wist niet dat de Belastingdienst een onrechtmatige jacht had geopend op duizenden gezinnen. Ik vind dat we de democratie meer dienen met zelfreflectie dan met brute verontwaardiging. Ik vind dat we de democratie meer dienen door fouten toe te geven... dan door tactisch te zwijgen," gaat Asscher verder. Daarna verdedigt hij zijn werk als minister een beetje: "Ik accepteer het als mensen kritiek hebben op wat heb ik gedaan als minister of als teleurgesteld zijn en wat ik wel of niet heb bereikt. Maar diegenen die openlijk mijn integriteit in twijfel trekken of mij van kwade intenties beschuldigen, die weten niet wie ik ben en waarom ik dit werk doe."
Ja, ja. Heel sneu allemaal. Inzetten voor "de mensen." "Werk doen uit dienstbetoging." En ga zo maar verder. Klinkt hartstikke leuk. Maar natuurlijk gaat het hem eerst en vooral om de macht. Zo zijn politici nou eenmaal.
En zo gaat het maar door. Hij is altijd opgekomen voor arme kinderen, voor werknemers, etc. enzovoort. Hij, Asscher, is eigenlijk ge-wel-dig geweest. We zijn heel dom dat we dit niet inzien.
Maar dan komt het:
"Ik hoop vurig dat op 17 maart een sterkere PvdA wordt gekozen omdat ik denk dat dat essentieel is voor een eerlijke toekomst. Omdat ik vind dat we het moeten gaan hebben over een Nederland ná corona. Maar ik stel vast dat de discussie over mijn rol op dit moment het niet mogelijk maakt om daarvoor te zorgen. Daarom heb ik mijn positie als lijsttrekker ter beschikking gesteld. Ik zal mijn mandaat als gekozen volksvertegenwoordiger uitdienen, maar stel me niet opnieuw verkiesbaar."
Nou, nou, zo, zo, dat was een zware bevalling zeg! Meneer heeft het nog zo lang mogelijk geprobeerd uit te stellen ‒ ongetwijfeld in de hoop dat het zou overwaaien ‒ maar nu duidelijk is dat die strategie niet werkt gooit hij de handdoek dan toch maar in de ring.
Prima. Eén corrupte politicus minder. Of althans: voorlopig, want aangezien dit de politiek is zullen we hem binnenkort ongetwijfeld op een andere positie terugzien. Politici zijn wat dat betreft net kakkerlakken. Je komt er maar niet vanaf.
Maar toch: Asscher is voorlopig weg. Nu de rest nog!