Raisa Blommestijn roept op: sta pal voor onze vrijheden en tradities, buig niet!

Raisa Blommestijn bepleit in een column voor De Telegraaf dat wij gewone Nederlanders ophouden ons te laten intimideren door linksradicaal tuig. "We moeten ons verzetten tegen de woke-gekte," legt zij voor de goede orde ook uit op Twitter. "Niet buigen voor intimidatie en onze vrijheden en tradities verdedigen."

Net als wij allemaal ziet Blommestijn dat het steeds erger wordt. Van het ranzige Facebook dat Zwarte Piet in de ban doet tot hele acties tegen presentatoren die een 'foute grap maken'. Het wordt steeds erger. "Om te voorkomen dat steeds meer mensen en tradities het slachtoffer worden van cancel culture en boycots, hebben opdrachtgevers, grote bedrijven, mensen die reclamegelden uitgeven, maar ook burgers een verantwoordelijkheid: zorg dat de woke-gekte zich niet verder verspreid," schrijft ze. "Een bijdrage hieraan is ten eerste dat je je niet laat intimideren door de boycot, maar vooral: benoem het voor wat het is, een vorm van intimidatie waarvoor we niet moeten buigen. Eén boycot lijkt dan toch gewenst: het boycotten van de boycot."

Dit klopt natuurlijk helemaal. Nederlanders moeten eindelijk iets doen waar ze heel slecht in zijn: staan voor hun principes. Voor de verandering géén stap terugdoen, ook niet als iemand heel hard in je oor staat te schreeuwen en pais en vree belooft als je doet wat er geëist wordt.

En ik vrees dat dit meteen is waarom wij deze strijd uiteindelijk gewoon keihard gaan verliezen. Radicaal, Nederlandhatend links blijft maar bezig. Die malloten houden nooit op. Zelfs als ze gewonnen hebben niet; dan verzinnen ze gewoon een nieuw doel om voor te strijden. Tegelijkertijd hebben ze de grote partijen én de grote bedrijven in hun broekzak, dus die proberen die radicaal linkse denkbeelden óók aan ons op te leggen. In tegenstelling tot de actievoerders niet met intimidatie, maar met een zo mogelijk nog gevaarlijker wapen: censuur.

Of verrast Nederland me en denkt het volk nu dan toch echt een keer: 'Genoeg is genoeg'?