Anti-Kaag D66-kandidaat Ton Visser pakt eigen partij aan: 'Onhebbelijke eigenschap met morele oogkleppen te kijken!'

Gaat D66 eindelijk de onder Alexander Pechtold ingezette koers van corporale betweterij verlaten, en wordt de partij er weer één van, voor en door democratische kleine luiden? Who knows. Maar als het aan lijsttrekkerskandidaat Ton Visser ligt, ligt dat wél in het verschiet voor zijn partij. De torenhoge favoriet voor de eindzege - Sigrid Kaag - staat voor meer van hetzelfde: arrogantie, behaktheid, meer bezig met het buitenland dan de noden van Nederlanders, en bovenal een soort bestuurlijke arrogantie.

Ton Visser gaat met die cultuur in zijn partij afrekenen, zo vertelt hij in een video die hij maakte voor de lijsttrekkersstrijd.

Onder Pechtold, Jetten - en straks wellicht - Kaag is zijn partij niet "de A t/m Z van D66" die het zou kunnen zijn, legt Visser uit terwijl hij langs Chinese trekpleisters wandelt. Het is nodig dat de partij zichzelf 'uitdaagt' en zelfs 'opnieuw uitvindt'. Als ambtenaren delen D66-politici momenteel alles in bij een "-isme", klaagt de kandidaat de huidige partijcultuur aan. Dat is een "hokjesgeest", waar D66 eindelijk eens aan voorbij moet durven denken.

Ook klaagt hij de gemakzucht aan waarmee D66'ers de problemen van velen in de samenleving wegwuiven. "Wij hebben gemakkelijk praten," zegt Visser terwijl hij een hoge trap beklimt: "De meesten van ons redden zich tóch wel," door 'blij en optimistisch' te blijven. Maar D66'ers vergeten wel eens dat niet heel Nederland zo'n instelling kan opbrengen: "Het zou ons sieren als we wat minder vanzelfsprekend vanuit onze eigen natuurlijke blik naar de wereld kijken. Dat we wat meer rekening houden met de blik van ándere mensen," aldus Visser die zo de neiging van D66'ers aan de orde stelt om de hele dag met het vingertje te wapperen. Mensen die "met eigen morele oogkleppen" onmiddellijk overal een waardeoordeel over hebben. Die cultuur afschaffen, dat is uiteindelijk zijn "droom," zo besluit hij zijn campagnevideo.

Nogal een visie. Wie eerlijk is, zal moeten toegeven dat het allemaal veel interessanter klinkt dan de obligate diplomatendooddoeners van zijn medekandidaat Kaag.

Maar ja, maakt Visser desalniettemin een kans? Wellicht. Gisteren werd bekend dat een hoop in het oog springende mensen de tot dusver nog onbekende Visser steunen in zijn ambitie om lijsttrekker te worden. Vandaag voegdem ook voormalig Elsevier-redacteur Syp Wynia ("erg leuke kandidaat-lijsttrekker," "beschikt over analytische vaardigheden die zijn partij goed kan gebruiken") en Volkskrant-columniste Elma Drayer ("beschikt over de zelfspot die bij zijn politieke geestverwanten dikwijls ontbreekt. Hij heeft ook nog eens een visie op de partij die je gerust verfrissend mag noemen") zich bij die groep.