Dat het kabinet er niet eens in slaagt om een gesprek te voeren met Marokko voor het terugsturen van uitgeprocedeerde asielzoekers, is bizar. We worden geregeerd door "natte washandjes en slappe theezakjes," aldus columnist Jan Roos. Het wordt tijd om "een ruggengraat van titanium en ballen van staal" te kweken, vindt hij, en zeer strenge sancties tegen Marokko af te kondigen. Het poldermodel heeft zijn goede kanten, maar de zwakte zit hem in de eeuwige dialoog. Voor een dialoog dien je namelijk twee gelijkwaardige gesprekspartners te hebben. Als dat element ontbreekt houd je slechts oeverloos geleuter zonder beslissingen over. Onze vergadercultuur zit diep in onze wortels gesleten. Het komt voort uit de behoefte er met een goed gesprek uit te komen en is gebaseerd op een gefeminiseerde manier van doen, dat tegenwoordig eerder regel is dan uitzondering.
Dat gezegd hebbende: dit theekransjesgedrag is alleen voor binnenlands gebruik. In het buitenland hebben ze niet zo'n emotionele hunkering naar een gebalanceerd compromis. Daar gaan ze gewoon voor de beste deal voor hun land. En dat zou Nederland ook eens moeten doen. Alleen daar dien je een ruggengraat van titanium en ballen van staal voor te hebben. Iets dat bij onze overheid en bij deze regering in het bijzonder totaal ontbreekt.
Kijk nou naar de situatie dat Marokko weigert te praten over de terugkeer van uitgeprocedeerde asielzoekers. Dat deze mensen überhaupt in die procedure komen is al bespottelijk, want ze komen immers uit een veilig land. Maar dat kan je nog zien als een slappe houding van ons. Maar dat Marokko ons zelfs een gesprek weigert om hun eigen mensen terug te krijgen vraagt om een keiharde reactie. Hadden we daarom niet het Pact van Marrakesh getekend? Dan zouden die landen toch sneller hun onderdanen terugnemen? Oh wacht, weer een leugen.
Zet alle ontwikkelingssamenwerking stil, bevries alle uitkeringen die die kant opgaan, leg economische sancties op, geef geen visa's meer uit en weiger nog langer vliegtuigen uit dat land. Hoe simpel kan dat zijn? Want wie denken die mafketels in die woestijn wel dat ze zijn? Het geld gaat die kant op, niet andersom. Het lijkt me dan ook bijzonder eenvoudig om ze in Marrakesh snel aan tafel te krijgen. En als je ze daar eenmaal hebt deel je ze mee dat alle Marokkanen die asiel aanvragen per direct worden teruggevlogen en dat we ook binnenkort criminele Marokkanen en jihadistische Marokkanen komen afzetten. Bij weigering volgen er nog meer sancties. Zo doe je dat op geopolitiek niveau.
Maar goed, u en ik weten dat het niet zal gebeuren. Staatssecretaris Broekers-Knol zei al in de Tweede Kamer dat ze zal blijven proberen om de Marokkanen over te halen toch met haar te praten. Het zijn allemaal natte washandjes en slappe theezakjes in het kabinet. Het wordt tijd dat een stel kerels (m/v) de touwtjes in handen nemen en eens voor ons volk hun best doen in plaats van het lachertje van de internationale politiek te zijn.