Iedereen kent ondertussen de zogenaamde 'zelfhulpboeken' zoals het boek Gorilla Mindset van Mike Cernovich of The Game van Neil Strauss . Deze boeken kenmerken zich door het bieden van ideeënkaders en principes. Dat kader zou volgens de schrijvers een basis moeten zijn voor de lezer. Een basis voor het maken van keuzes. Echter vergeten velen dat er al drie zelfhulpboeken bestaan. Al meer dan duizend jaar zelfs!
Sinds de jaren '60 van de vorige eeuw experimenteert Europa met verschillende ideeënkaders op basis waarvan de mensen hun leven vormgeven. De zogenaamde bevrijding van de jaren '60 leverde de cultuur een enorme verbreding van ideeën op en een enorme diversiteit. Echter ging dat ook ten koste van een bepaalde diepgang aan kennis. Sommige sets van ideeën en principes zijn meer waardevol dan andere en de gedachte dat het hanteren van ideeën en principes leidt tot effecten in de realiteit kan eenieder met verstand zien.
Maar welke ideeën zijn het dan waard om gehoord te worden? Nu zijn de zelfhulpboeken boeken populairder dan ooit in Nederland. Andere zelfhulpboeken die echter niet zo bekend staan zijn de
Bijbel, Thora en
Koran. Echter hebben deze boeken na eeuwenlange traditie wel een andere status dan het vodje van Cernovich.
Wanneer een individu langere tijd wil leven is het verstandig om bepaalde principes te hanteren. Doe je dit niet dan creëer je chaos in je leven door beslissingen te nemen 'op het moment' en door te doen 'wat goed voelt'. Dat kan een tijdje goed gaan, maar de chaos die niet-principiële beslissingen kunnen achterlaten is immens. Vandaar dat zelfhulpboeken bestaan. En ook de Bijbel en Thora. Jammer genoeg zijn de laatste door de geschiedenis heen door religieuze orthodoxie omgeven en daardoor weinig aantrekkelijk voor Europeanen anno 2019. Zeker wanneer lieden de constructie van de canon onderzoeken om te concluderen dat de huidige Bijbel wel érg orthodox is.
Zo is de Bijbel een reuze interessant boek, maar is het incompleet om als zelfhulpboek in het Westen dienst te doen anno 2019. Dat is de reden waarom christelijke kerken in Nederland moeite hebben met het aantrekken van leden. Er bestaat namelijk niet zoiets als 'de Bijbel'. Wel bestaat er een combinatie van geschriften die uit traditie Bijbel genoemd worden. Echter ontbreken vaak ook interessante boeken. Zo ontdekte men in 1945 in Egypte bijvoorbeeld de Nag Hammadi waarin gnostische christelijke geschriften te vinden waren zoals het evangelie van Thomas.
Echter ontvangen deze oude geschriften slechts weinig aandacht en willen machtswellustelingen de samenstelling van de huidige Heilige Boeken het liefst onveranderd zien vanwege de orthodoxe kaders. Die orthodoxe kaders helpen om mensen 'in lijn' te houden. Zelfs om ze achter geweren te zetten en hun broeders neer te schieten, kruistochten iemand? Maar het zijn deze orthodoxe kaders die anno 2019 het christendom en andere religies minder aantrekkelijk maken in het Westen. Dit omdat deze stromingen gebaseerd zijn op een orthodoxe canon.
Die overigens alsnog zeer interessante ideeën aanbieden.
Maar terug naar Pasen of zoals de stammen van Israël het noemden: Pesach. Die viering die de stammen jaarlijks vierden om te herdenken dat God hen uit Egypte bevrijdde. Wat kunnen we van deze viering leren? Nu zijn daar allerlei interpretaties van, maar dit is de mijne. Pasen leert ons het principe dat 'ideeën en keuzes consequenties hebben in de realiteit'.
Want wat gebeurde er bij Pesach? God beviel de stammen van Israël om het bloed van een gedood dier boven de deurpost (kozijn) te smeren. Ieder gezin die gehoor gaf aan dit idee zou geen plaag treffen. Maar degenen die het idee niet waardeerden ervoeren de consequenties. Zo lezen we in Exodus 12:6:
"Jullie moeten er tot de 14de dag van deze maand voor zorgen. Dan moet de hele gemeente van Israël het in de avondschemering slachten. Ze moeten wat van het bloed nemen en dat spatten op de twee deurposten en de balk boven de deuropening van de huizen waar ze het lam eten."
Dat ideeën dus bepaalde consequenties kunnen hebben blijkt uit dit verhaal. De personen die het idee ridiculiseerden trof een plaag. Zij die het idee hanteerden echter niet. Natuurlijk weten we niet in hoeverre dit alles echt geschiedde of dat het om een metafoor gaat. Feit is dat het verhaal perfect illustreert dat ideeën en keuzes consequenties kunnen hebben.
En dat is precies waarom de Bijbel, Thora en Koran nuttige boeken zijn. Nuttiger dan veel 'zelfhulpboeken'. De ideeën en principes in de Heilige Boeken bieden namelijk een ideeënkader op basis waarvan een ieder zijn leven kan leiden. En bij bestuderen blijken de ideeën relatief goed te werken. Zo goed zelfs dat joodse gemeenschappen steevast succesvoller zijn dan anderen en zien we dit patroon voor veel religieuze stromingen. Blijkbaar zijn de ideeën in de Thora dus dermate nuttig dat dit zelfs een bepaald voorbeeld oplevert na duizenden jaren generaties.
Atheïsten hebben echter een uitdaging in hun vrijheid en dat is het zoeken van een ideeënset die nuttig is voor hun leven en daarbij onzinnig hedonistisch-narcisme te vermijden. Namelijk het vinden van een stabiel ideeënkader op basis waarvan zij hun principes in het leven baseren. Dat kan soms even zoeken zijn en daarom zijn er dus tal van hulpboeken. Echter is het voor een atheïst, net als een gelovige, een feit dat het leven op aarde zeer kort is. Het lezen van 30 zelfhulpboeken is wel leuk, maar totale tijdsverspilling.
Dit is waarom ik veel waardering heb voor de Heilige Boeken. Omdat de ideeën die erin staat bewezen succesvol zijn en ik niet hoef te zoeken voor het vinden van goede ideeën.
Plus Bijbels zijn vaak gratis (!).