Revolutie van politieke correctheid eet haar eigen kinderen op

Recentelijk verdedigde Alexander Pechtold de meer dan tien jaar aanhoudende leugens van onze minister van buitenlandse zaken Halbe Zijlstra met ‘Ik moet de eerste Rus nog tegen komen die zijn fouten zelf rechtzet’. Een frappant generaliserende en zonneklaar juridisch discriminerende uiting van een leider van een van de grootste politieke partijen in ons land.

Een partij die zelf permanent op de barricaden staat om elke vijand te pas en te onpas van discriminatie te beschuldigen. Wat zou er gebeurd zijn als Pechtold het woord ‘Rus’ had vervangen voor ‘Marokkaan’? Maar het doel heiligt de middelen, de partij uit de jaren 60 van een vorige eeuw heeft een politieke hekel aan Rusland, dus moreel is met déze discriminatie niets mis. Een opmerkelijke opvatting van een politiek leider die eerder dit jaar de schenking van een appartement afdeed als een ‘privé kwestie’, daarbij geheel voorbij gaande aan het feit dat smeergelden en andere onverkwikkelijke betalingen per definitie een privé zaak betreffen, en juist daarom ter toetsing gemeld moeten worden.

Zijlstra loog: hij was niet bij de bijeenkomt met Poetin in 2006, en wat hij beweerde dat daar gezegd was, was ook incorrect volgens Shell topman Van der Veer. Een beter voorbeeld van wat Trump ‘Fake News’ noemt, is er niet. En welke leugens heeft Zijlstra de afgelopen 12 jaar nog meer verspreid? Door welke andere Nederlandse politici zijn en worden wij ook belogen? Door het recente debat is evident dat onze minister president Rutte ons in ieder geval nooit zal informeren over fake nieuws.

Maar Zijlstra moest in de kamer aandoenlijk huilen tijdens zijn confessie, en dus zullen er in politiek Den Haag stemmen opgaan om hem een mooi baantje te bezorgen. Wellicht zien we hem binnenkort naast Pechtold in de Eerste Kamer, en kunnen ze elkaar vergezellen op een dure vakantiereis tijdens een debat dat voor de doorsnee Nederlander van essentieel belang is.

Voor het eerst sinds 1848 waait er weer een spook door Europa, en door Nederland – het spook van de politieke correctheid. Plaatsvervangende schaamte oproepende uitspraken van ouderwetse politieke partijen (in Duitsland noemt men ze ‘Alt Parteien’) die het moreel gelijk claimen verdwijnen onder tapijt. Over ‘diversiteit’ van een kritische, onafhankelijke pers, ooit bedacht als institutionele kernpilaar van ons democratisch stelsel, wordt überhaupt niet gediscussieerd. En in Rotterdam zijn de PvdA, SP en Groenlinks zó bang dat een partij als Leefbaar Rotterdam de rokende puinhopen gaat opruimen van decennia links beleid, dat ze samen een ‘Islamitisch-Links Manifest opstellen’. De rechten van vrouwen, homo’s en Christenen worden zonder pardon opgeofferd voor het behoud van hun eigen macht, hun sociale invloed en onbeduidende partij-baantjes. De revolutie is aan haar smakeloze nagerecht begonnen; haar eigen kinderen.