En wanneer gaat onze regering eens wat ondernemen tegen dat repressieve regime?
Het zijn spannende uren voor bijna tweehonderd Nederlanders in Venezuela. Zij willen het land graag verlaten richting Aruba, Bonaire of Curacao, maar mogen dat niet van de verheven leider aldaar, de socialist Maduro. U weet wel: die man die na de dood van Hugo Chavez het stokje overnam en toch toch al geruïneerde land nóg verder afbrak, tot op het punt dat het inmiddels wel de Sovjet-Unie lijkt: uren in de rij staan voor supermarkten of apotheken hoort bij het dagelijkse leven van de Venezolanen, en dan moet je nog hopen dat er tegen de tijd dat je binnen bent nog wat over is op de schappen. Vaak is dat niet het geval.
Nee, het gaat heel slecht met Venezuela, en dat merkt men daar steeds meer. Dat heeft natuurlijk alles te maken met het marxistische wanbeleid dat het land van één van de rijkste ter wereld - het heeft de grootste oliereserve ter wereld - tot één van de meest misèrabele heeft gemaakt. Maar een beetje zichzelf respecterend dictator geeft dat natuurlijk niet toe. Dus wat doe je dan? Precies: je geeft de grote boze buitenwereld de schuld. En dat neemt inmiddels bizarre proporties aan. De Verenigde Staten en andere 'capitalistische grootmachten' waren altijd al een geliefd doelwit in Caracas, maar tegenwoordig wordt werkelijk alles uit de kast gehaald. Zo was er rond Kerstmis de zogenaamde 'hampotenrel', waarbij Venezuela Portugal ervan beschuldigde hun export van hampoten - een geliefde Kerstmaaltijd in zowel Portugal als Venezuela - richting Maduro's rijkje moedwillig te staken, om zo de Venezolaanse Kerst te saboteren:
“So, what happened to the ham?” Mr Maduro asked in a televised Christmas address on Wednesday after hundreds of people took to the streets in poor parts of Caracas on Wednesday night in protest at the shortage.
“We were sabotaged. I can name one country: Portugal. Everything was ready because we bought up all the ham there was in Venezuela, but we had to import [more] so I gave the order and signed off on the payments.”
Knettergek natuurlijk. Maar het is niet de enige recente poging om de schrijnende tekorten in het Zuid-Amerikaanse land goed te praten als 'buitenlandse sabotage'. Ook onze eigen Antillen zouden er schuldig aan zijn door te helpen bij het grootschalig illegaal exporteren van grondstoffen. Maduro sloot de grenzen met de eilanden, waardoor nu geen Antilliaans schip of vliegtuig het land mag verlaten. Met als gevolg: minstens 187 mensen met een Nederlands paspoort - Nederlandse onderdanen dus - die de facto gegijzeld worden in de socialistische heilstaat die Venezuela heet. Ze mogen geen kant op, en zijn volledig afhankelijk van de goede wil van Maduro. En helaas is die meestal ver te zoeken. Aruba besloot al om de - gewoon legale - import van bepaalde mineralen uit Venezuela stop te zetten, in ruil voor een veilige aftocht voor iedereen die daar vast zit. Zonder succes.
En wat doet Mark Rutte ondertussen, terwijl bijna tweehonderd van ons vastzitten omdat een narcistische dictator zin had om gek te doen? Ongeveer zoveel als je zou verwachten natuurlijk: helemaal niets. Vooralsnog lijkt hij het over te laten aan de Antilianen, in de hoop dat zij het wel oplossen. Want zelf een snars om Nederlanders geven, dat doet onze premier natuurlijk niet.