Donald Trump besloot gisteren om stevig minder geld naar de UNRWA, een organisatie die zich exclusief bezighoudt met Palestijnse 'vluchtelingen', te sturen. Als reactie hierop, stuurt Nederland juist versneld geld daarheen. Goh, waar hebben we dát nou eerder gezien? De VN ondersteunt vluchtelingen. Dat is geen verrassing en eigenlijk ook best prima, maar hebben we daar twee organisaties voor nodig? De VN heeft namelijk één organisatie voor
Palestijnen - UNRWA - en eentje voor de rest. Als dat raar klinkt, dan is dat omdat het ook zo is: waarom kun je ze niet allemaal met één clubje helpen? Omdat: het is de enige manier om de Palestijnse vluchtelingencrisis, die al sinds 1949 aanhoudt, in stand te houden. Je zou denken dat al die mensen inmiddels wel een nieuw thuis hebben gevonden, of dat de groep simpelweg geslonken is doordat mensen na zoveel jaren ook wel eens sterven. Niets daarvan: de groep is juist gegroeid van 750.000 tot 5 miljoen mensen, doordat nageslacht óók wordt aangemerkt als vluchteling. Iets wat enkel gebeurt bij de Palestijnen, om onverklaarbare redenen. Ja,
het is een rare club.
Niet zo verrassend dus dat Trump gisteren besloot om stevig te snijden in de Amerikaanse bijdrage aan UNRWA, zeker nu de Palestijnen minder en minder bereidheid dan ooit tonen om aan de onderhandelingstafel te gaan zitten. De wereld doet haar best om Israël daartoe te bewegen, maar vergeet graag dat er voor onderhandelingen meerdere partijen nodig zijn.
Prima dus om de duimschroeven wat aan te draaien. Wel een beetje jammer dat Nederland dat dan verpest door op haar beurt juist
versneld geld daarheen te sturen:
Minister Kaag voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking zal daarom onmiddellijk de jaarbijdrage van 13 miljoen euro beschikbaar stellen voor de VN-organisatie UNRWA. Minister Kaag: ‘De VN spreekt van de grootste financiële crisis in de geschiedenis van UNRWA. Mensen, met name kinderen, dreigen daarvan direct de dupe te worden. Bovendien is er het risico dat de stabiliteit in de regio nog verder onder druk komt te staan.’
Eigenlijk dacht ik dat Nederland en de
Verenigde Staten bondgenoten waren. Daarbij horen dingen als elkaar steunen, maar die gouden regel lijkt Nederland weinig meer te zeggen. Dit is namelijk een herhaling van wat we al eerder deden toen Trump besloot om stevig te snijden in geld voor zaken als abortus in zijn land: als reactie zette Nederland, geheel ongevraagd, een fonds op voor zulke praktijken. Enfin: vriendschap tussen staten is overrated, het schijnt.