Maurice de Hond is in een eigen onderzoek verder ingegaan op een eerder onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) naar de tevredenheid over de democratie in Nederland. Het SCP stelt dat er niet significant veel verschil is tussen de tevredenheid over de democratie in Nederland vergeleken met de jaren 90'. De Hond wil met zijn onderzoek laten zien dat er een verschil is tussen de perceptie van de kansrijken en de kansarmen. De mensen in de politiek en de media zijn kansrijk en leven dus in een andere wereld dan de kansarmen. Hij vergelijkt het met een wedstrijd tussen Ajax en Feyenoord. De fans van beider clubs hebben een andere werkelijkheid en zien de wedstrijd op een andere manier. Het verschil tussen de twee percepties is 'de
kloof' tussen de twee groepen. Die kloof bestaat volgens Maurice de Hond ook in maatschappelijk opzicht.
In het onderzoek wordt specifiek naar de verschillen gekeken tussen de sub-groepen. Bij een gemiddelde worden al die groepen meegenomen en is er niet veel bekend over de verschillen binnen de groep zelf. Zo kan je er achter komen dat het gemiddelde misschien wel hoog is, maar dat er significante verschillen zijn in de groep personen waarin de peiling gehouden is.
U kunt aan de afbeelding zien (klik voor een grotere versie) dat er een grote kloof zit tussen de groepen stemmers en de kansarmen en kansrijken. Het betekent an sich niet dat de ene kant gelijk heeft en de ander niet, het zegt wel dat er een zeer grote kloof is in de beleving van de realiteit in Nederland. Wat of wie de schuldige is van dit probleem valt uit dit onderzoek niet te zien, maar het geeft wel weer dat er twee grote groepen zijn die fundamenteel het met elkaar oneens zijn.
Het onderzoek bevat ook o.a. deze resultaten:
De scheidslijn tussen meer directe democratie en het behouden van wat we nu hebben is ook duidelijk zichtbaar waar het vandaan komt. Indirect lijkt het erop dat er een diepgaande wantrouwen is tussen de twee werelden en we moeten onszelf afvragen hoe we dat gaan overbruggen. Niet alleen de politiek moet daar iets aan doen, maar ook u en ik. We moeten onze verantwoordelijkheid nemen en buiten onze bubbels komen. De kloof overbruggen om een oplossing te vinden. Als we dit laten ontwikkelen zonder er iets aan te doen, dan wordt de kloof alleen nog maar breder.