Nee, nee, nee, nee en nog eens nee.
Geef ze een vinger, en ze grijpen meteen je hele hand. Of in het geval van de
Europese Commissie: je arm, en welke andere ledematen ze ook te pakken kunnen krijgen. Het liefste zouden ze ons helemaal bezitten, en als het zo doorgaat lijkt dat slechts een kwestie van tijd.
Toen in de crisis enkele landen bijzonder hard geraakt werden, werd snel het Europese noodfonds, het ESM, opgetogen. Daarmee werden zwakkere landen overeind gehouden, met centjes van de andere landen dus. Achteraf bezien valt te stellen dat dat in de meeste gevallen - behalve bij Griekenland dan, dat nog steeds niet op eigen benen kan staan - heeft geholpen. Helaas heeft het wel een bijzonder nare bijwerking gehad: de hoge heren in Brussel willen dit gedoe permanent maken, en zelfs stevig uitbreiden.
Als het aan
Jean-Claude Juncker, Frans Timmermans en andere bobo's van de Europese Commissie ligt,
gaat het er nu echt van komen met die Brusselse schatmeester:
Er moet een Europese superminister van Financiën komen die zo veel macht krijgt dat hij problemen kan oplossen. De nieuwe minister moet een speciale pot met geld krijgen zodat landen met problemen meteen kunnen worden geholpen. "Opvangen van schokken", zo noemt de Europese Commissie het.
De voorstellen staan in een nieuw plan van de Europese Commissie. Het is vandaag gepubliceerd, een week voordat de regeringsleiders van de EU zich buigen over de toekomst van de Economische en Monetaire Unie (EMU).
Goh, wat leuk zeg: ze willen iemand die "problemen kan oplossen". Nou, ik heb nieuws voor Juncker c.s.: die bestaan al, en ze heten
ministers van Financiën. Van de individuele landen, welteverstaan. Ze hebben macht, en zijn meestal prima in staat om de boontjes van hun eigen land te doppen. 'Soevereiniteit' en 'eigen verantwoordelijkheid' zijn woorden die me wat dat betreft te binnen schieten. Maar dat is vloeken in de kerk bij deze heren, die enkel en alleen hun eigen macht uit willen breiden. En daar komt dat ESM weer om de hoek kijken:
Daarnaast wordt gepleit voor het ombouwen van het Europese noodfonds. Dat ESM werd door de eurolanden opgericht om het faillissement van onder meer Griekenland, Portugal en Ierland te voorkomen.
Als het aan de Europese Commissie ligt, wordt het ESM een soort Europees Monetair Fonds, dat als een vangnet kan dienen. De nieuwe minister moet als een schatkistbewaarder toezicht op het geld houden.
En hier zit ook meteen het gevaar. Als je zo'n vangnet hebt, zullen landen daar - bewust of onbewust - hun keuzes op baseren. Met als gevolg: ze worden afhankelijk ervan, en overleven dus in feite bij de gratie van die minister. Bij de gratie Juncker's dus, eigenlijk. Zeg het maar hoor: moeten we dat nou echt willen? Moet Brussel landen zo stevig kunnen gijzelen? Aan de ene kant roep ik hard "nee", en aan de andere kant vrees ik dat het eigenlijk al te laat is voor dat besef.
