2017 was het jaar van Thierry Baudet. Daarom: zijn vijf meest kenmerkende momenten tot nu toe

Sinds hij zijn denktank Forum voor Democratie begin dit jaar omtoverde tot politieke partij, is zijn bekendheid én populariteit razendsnel gestegen. Een terugblik op 2017 zou dan ook niet compleet zijn zonder dat we bij De Dagelijkse Standaard nog even terugkijken naar dié momenten die zo typisch voor Baudet zijn. Momenten die hij maakte, maar die hem ook gemaakt hebben tot wie hij is.

Na maandenlang campagnevoeren op geweldige wijze - Forum voor Democratie wist onder andere via social media een enorm publiek aan te spreken - was het 14 maart dan eindelijk zover: de kiezer kon zich uitspreken over wat te doen met de oude partijen, en wat te doen met de nieuwe. Voor sommige partijen werd het een domper: de PvdA leed een historische nederlaag, en ook VoorNederland van Jan Roos moest een enorme teleurstelling incasseren: ze kregen nog niet één zeteltje. FvD echter mocht met twee man - Baudet en Hiddema natuurlijk - de Kamer in. En dat werd natuurlijk uitbundig gevierd bij de verkiezingsbijeenkomst, waar Baudet zich optimistisch maar ook zeer realistisch toonde: "De campagne is over, maar nu begint het pas echt!" Hij had niet dichterbij de waarheid kunnen zitten.

We springen meteen van maart door naar de zomer. Want nee, er gebeurde niet bar veel in Den Haag in de maanden daartussen. Tot twee maal toe mislukte de onderhandelingen over een coalitie met GroenLinks, en stond Mark Rutte met lege handen. Toen het inmiddels erop begon te lijken dat we richting Belgische toestanden gingen, besloot Baudet op zijn eigen manier te laten zien dat Nederland weinig geduld meer had met de trage onderhandelingen: met de Thierry Challenge. Het was simpel. Thierry - en iedereen die wilde - zou zijn baard laten staan tot het nieuwe kabinet op het bordes stond. En dat leverde een aardig stevige bos op uiteindelijk: "Als de formatie zo doorgaat kan ik binnenkort voor Sinterklaas spelen" waren zijn woorden begin september. Tot Pakjesavond hoefde hij gelukkig niet te wachten, maar het duurde nog zeker een maand tot het ding er dan eindelijk vanaf kon. Tot opluchting van Hiddema.

We blijven nog even in september hangen, want in die maand gebeurde er veel in het leven van de Forum-voorman. Helaas was het niet allemaal rozengeur en maneschijn. Sterker nog: het was eerder de geur van braaksel en andere ongure mengseltjes die Thierry door zijn brievenbus kreeg. Bij de walgelijke aanval op zijn huis werd niet alleen die rotzooi achtergelaten, maar bekladden feministische anarchisten zijn voordeur en trap ook nog eens met witte verf. Een bizarre aanval op een democratisch gekozen volksvertegenwoordiger, waarbij het meer dan logisch was geweest als Baudet meteen woedend in de aanval was gegaan. Maar nee: dat zou niet des Baudets zijn. In plaats daarvan verontschuldigde hij zich richting zijn bovenbuurvrouw voor de overlast door haar een zeker niet zuinige bos bloemen aan te bieden. Mijn collega Tim Engelbart beschreef deze paradox destijds al perfect: "Gehaat door feministen, maar toch een gentleman".

Het is oktober als de positie van minister Hennis steeds onhoudbaarder begint te worden om het schandaal rondom Mali en de twee militairen die daar omkwamen door ondeugdelijk materieel. Al snel bleek dat dit geen geïsoleerd incident was: Baudet kwam aanzetten met vele verhalen van militairen die zich genoodzaakt zien om zelf - en op eigen kosten - maar een uitrusting te kopen, omdat wat zij meekrijgen van Defensie allesbehalve deugt en simpelweg levensgevaarlijk is. Omdat dat te demonstreren kwam Thierry in een heus militair tenue het Kamerdebat in, wat hem - hoe kan het ook anders - aardig wat kritiek opleverde van andere partijen. De mensen waar dit om gaat - militairen dus - steunden hem echter van harte. En Hennis wist ook wel hoe laat het is: ze stapte dezelfde dag nog op.

Thierry Baudet heeft vele vijanden in Den Haag, maar ook daarbuiten kan zijn frisse, realistische kijk op veel haat van linkse medemensen rekenen. Zo ook van een "extreemlinkse haatdocent", zoals Baudet hem zelf noemde. Deze leraar gaf zijn leerlingen de opdracht mee naar huis om iets te schrijven over de opkomst van Forum voor Democratie. Op zich hartstikke leuk natuurlijk, maar helaas was de boel niet al te neutraal geformuleerd: volgens deze man is Baudet voorstander van een "Nederland waarin slechts enkele witte mannen de macht hebben", wat wel aangeeft dat hij zelfs wel eens stevig bijgespijkerd kan worden. Als er namelijk één partij is die zich verzet tegen de concentratie van macht bij een stel mensen - of ze nu wit en/of man zijn of niet, het zogenaamde partijkartel natuurlijk - is het wel Forum voor Democratie. Net als in september had Baudet enkel boos kunnen reageren, maar niets van dat alles: hij bood juist aan om op de school langs te komen om in gesprek te gaan over waar hij voor staat.

Gek genoeg denk ik niet dat dat er ooit van gaat komen. Maar wat wél zeker is, is dat we ook volgend jaar nog een hele hoop van Baudet en zijn partij zullen horen!