Wie gelooft dat? Man van ISIS-bruidje Laura H. wilde hier aanslag plegen, maar zij 'had er niets mee te maken'
Maak dat de jihadistische kat wijs.
Het is donderdag weer eens tijd voor een zitting rondom Laura Hansen, het jihadbruidje dat geheel vrijwillig afreisde met haar extremistische echtgenoot richting Syrië, om zich daar aan te sluiten bij ISIS. De rechters die het twijfelachtige geluk hebben haar verhaal aan te mogen horen, kunnen zich binnenkort gaan buigen over de grote vraag: hoe betrokken was Laura H. zelf nu écht bij de islamistische praktijken van haar man?
En dat verhaal is er één van een hoop gejank en ge-ik-wist-er-niets-van. Donderdag verklaarde ze voor de rechtbank echter opeens dat ze wel degelijk heel concrete informatie heeft over de wandel van haar man. Deze gek, genaamd Ibrahim I., zou een aanslag in Nederland hebben willen plegen: een bloedbad in ons kikkerlandje aanrichten stond bovenaan zijn jihadistische bucket list. Zonder meer een uiterst gezellige man dus:
Ibrahim I., de voormalige echtgenoot van jihadreiziger Laura H., wilde een aanslag plegen in het westen, het liefst in Nederland. Dat verklaarde Laura H. vandaag in de rechtbank. "Zijn grootste wens was om in Nederland een aanslag te plegen of in Turkije", zei ze. De in Duitsland geboren maar in Alkmaar opgegroeide Ibrahim werkte volgens Laura in een bommenfabriek van Islamitische Staat.
Deze wens kwam echter niet uit de lucht vallen: meneer was al zeer lange tijd een groot fan van ISIS. Sommige mensen kijken dagelijks naar het journaal of naar Goede Tijden Slechte Tijden, maar Ibrahim keek het liefste naar filmpjes waar de spanning letterlijk om te snijden was: onthoofdingsfilmpjes zouden een groot succes zijn geweest in huize I.
Behalve dit zou mevrouw echter totáál niets hebben geweten van de islamistische plannen van haar haatbaardechtgenoot: ze was net zo'n slachtoffer hier als wij. Ze bemoeide zich eigenlijk nergens mee, maar was slechts een mak lammetje. Hoe gek is het dan dat medewerkers van een reisbureau én haar bloedeigen vader met een heel andere lezing kwamen:
Maar twee medewerksters van het reisbureau waar Laura en haar man tickets naar Turkije kochten, herinneren zich dat anders. Het was Laura die het voortouw nam in het gesprek, terwijl Ibrahim de kinderen bezig hield, zeggen zij. Tegen haar vader zei ze kort na haar vertrek dat het een bewuste keuze was om naar Syrië te gaan.
Misschien ligt het aan mij hoor, maar dat klinkt nogal alsof ze er met volle overtuiging voor ging. Natuurlijk: ik ben best bereid te geloven dat het allemaal wat tegenviel in het fopkalifaat en dat ze oprecht terug wilde naar Nederland - zo'n rotland is het kennelijk toch niet hè? - maar in eerste instantie ging ze daar helemaal vrijwillig heen. En dan geldt: helaas-pindakaas, blijf daar maar voor de rest van je leven!
