Mark Rutte wil meer Europese toppen en minder dwarszittende parlementariërs en ambtenaren
Mark Rutte krijgt zijn zin in de Europese Unie. Gisteren werd al bekend dat de president van de Europese Unie, Donald Tusk, meer Europese toppen wil, om zo de knopen door te hakken of te ontknopen van moeilijke onderwerpen. Het moet allemaal 'slagvaardiger' en 'efficiënter'. Dat wilde Mark Rutte ook al heel lang en nu gaat het er ook van komen.
De komende anderhalf jaar komen er dertien toppen van de Europese regeringsleiders. Er wordt onder andere gesproken over de migratiequota's en de middelen om het af te dwingen van landen. Nu Oostenrijk ook een anti-migratie beleid gaat uitvoeren, wordt het voor de Europese landen nog moeilijker om die dwingende quota's op te leggen. De Midden- en Oost-Europese landen wrijven daarmee in hun handjes. Tusk wil het vooral allemaal wat pragmatischer maken. Al komen er ook grote integratie-projecten aan:
En dan zijn er de plannen voor een heus digitaal Europa, iets waar Rutte watertandend over kan vertellen. Van de ingediende 43 wetsvoorstellen zijn er volgens Rutte 37 geblokkeerd door politieke of bureaucratische onwil. Maart volgend jaar moeten al die kogels door de kerk zijn. 'De Europese Raad staat klaar om alles te doen wat nodig is voor Europa om digitaal te worden', zullen de leiders vanavond zeggen. Een echo van ECB-baas Draghi die met eenzelfde uitspraak ('the ECB is ready to do whatever it takes') in 2012 de euro redde.
Dit klinkt alsof er vooral tegenstand weggeruimd moet worden onder de vlag van het 'pragmatisme'. Wat de Europese Unie vooral lijkt te doen is slecht beleid uitvoeren en daardoor een situatie creëren waarbij er nog meer integratie plaats moet vinden. Een digitale unie? Naast een bankenunie, een douane unie, en dadelijk ook nog een migratie unie.
Men doet alsof het de macht terug wil plaatsen naar de naties zelf, terwijl de afspraken en consensus zoeken vooral uitmondt in een sterkere Europese Unie en dan bedoel ik het niet op een positieve manier. Nee, dit is puur technocratisch beleid zonder de kennis en de kunde.
