Het ware gezicht van GroenLinks: fractie loopt weg bij raadsvergadering waar pro-Israëlactivist sprak

Ja, je mag in dit land zeggen wat je wilt (tenzij je Geert Wilders bent, maar dat terzijde). Dat betekent echter niet dat men - lees: uw linkse medemens - niet haar best zal doen om die uitgesproken meningen zoveel mogelijk van aandacht te onthouden of zelfs gewoon als een stel kinderen niet te luisteren.

Dat laatste is precies de tactiek die de GroenLinksfractie in onze hoofdstad graag lijkt toe te passen. GroenLinks-Amsterdam moest donderdag - wat hebben ze het toch zwaar - aanwezig zijn bij de gemeenteraadsvergadering. Het is daar traditie dat burgers van de stad bij aanvang van de zitting maximaal drie minuten mogen volpraten over wat ze maar na aan het hart ligt. Een prima traditie die de directe democratie een klein beetje dichterbij brengt, als je het mij vraagt.

Donderdag maakten pro-Israëlische activisten gebruik van dit mooie recht om de raad toe te spreken met hun zorgen. Die richtten zich vooral op de daden van pro-'Palestijnse' activisten, die regelmatig op de Dam hun steun betuigen aan een fictieve staat. Dat an sich is natuurlijk niet verboden, maar dat wordt het wél zodra je bijvoorbeeld gaat zitten zwaaien met vlaggen van Hamas, een erkende terreurbeweging die al het bloed van talloze Israëli's aan haar handen heeft. De politie treedt daar, laf als ze soms zijn, nauwelijks tegen op. Dat is vanzelfsprekend zeer problematisch, en maakt het dan ook meer dan terecht dat deze burgers hun zorgen uiten voor de Amsterdamse raad.

Bij de GroenLinksfractie is zo'n oproep echter aan dovemansoren gericht. Het moge niet als een verrassing komen dat deze gifgroene linksmenschen liever aan de kant van een terreurorganisatie staan dan aan die van de 'gemene Zionisten', maar de acties van vandaag slaan alles. In zo'n geval hoor je als politicus natuurlijk netjes toe, zucht je misschien een keer uit onvrede met wat er gezegd wordt en ga je over op de orde van de dag. Dat zou, zelfs als je het nog zo oneens bent met iemand, tenminste fatsoenlijk zijn.

Voor fatsoen hoef je echter niet bij GroenLinks te zijn. Fractievoorzitter Rutger Groot kon de beleefdheid niet opbrengen om even drie minuten te luisteren naar iets wat hem niet zinde, en besloot dan maar om met de rest van zijn fractie een gezamenlijke plaspauze in te lassen. Met andere woorden: meneer stond midden in het verhaal op, liet de raad voor wat het was en verliet midden in het verhaal van de activisten de zaal. Beleefd hoor.

Het toont maar weer eens aan hoe links rolt: met geen schijntje geduld om meningen van andersgezinden aan te horen, en door talloze schofferingen van onze democratie. Gelukkig komen de gemeenteraadsverkiezingen er echter al weer snel aan: een prima gelegenheid om deze man en zijn fractie uit de gemeenteraad te stemmen, als ze daar toch niet willen zijn!