Die natuurlijk weer niets deden totdat het te laat was.
Het is weer eens zover: voor de zoveelste keer in veel te korte tijd is Europa wakker geworden met berichten over een terreuraanslag, en zeker niet voor de eerste keer speelde dat zich af in de Britse hoofdstad Londen.
Vooralsnog lijkt het erop dat er geen dodelijke slachtoffers zijn gevallen en dat het bij gewonden met brandwonden blijft. Het had echter veel erger kunnen aflopen: naar verluid deed het explosief zijn werk - godzijdank - niet goed en is het nog relatief goed afgelopen.
Dat is natuurlijk fijn, al betekent het wel dat de aandacht voor deze aanslag in de komende dagen ernstig zal verslappen. Want, om het maar even heel wreed te zeggen: er zijn geen slachtoffers om kaarsjes voor te branden of benefietconcerten voor te organiseren. Je zou denken dat men zich in plaats daarvan dan volop kan richten op het opsporen en vervolgen van de dader en het voorkomen van volgende aanslagen, maar niets is minder waar: het politiek correcte wegkijken kan dan nog makkelijker toeslaan.
En dat terwijl het feit dat er weer eens een terreurdaad gepleegd is, niet het enige patroon is. Als we president
Donald Trump mogen geloven, was de dader - waar vooralsnog verder niet over bekend is - een bekende van de
veiligheidsdiensten in het land. Goh, waar hebben we dát nou toch eerder gehoord?
Of dit speculatie of concrete informatie van Trump is weten we niet, maar de kans is hoe dan ook groot dat hij het bij het rechte eind heeft. Onze diensten hebben er tot nu toe immers weinig van gebakken: natuurlijk zullen er ook aanslagen zijn verijdeld - waarvoor veel dank - maar door politiek correcte politici en functionarissen is een ideologische in plaats van een pragmatische manier van werken nog steeds leidend, waarbij de aanslag in feite al gepleegd moet zijn voordat iemand eens wordt opgepakt.
Dat schiet dus lekker op, maar niet heus.