Al maanden zijn de demonstraties tegen de socialistische president van Venezuela bezig. Al maanden proberen de demonstranten ervoor te zorgen dat ze weer een normaal leven kunnen leiden. Al maanden probeert het land de socialistische dictator van zich af te schudden. De grip van president Maduro wordt steeds steviger, maar de demonstranten worden ook steeds harder. Er is
een granaat gegooid naar het Hooggerechtshof van Venezuela en Maduro spreekt van een terroristische daad en geweld van 'de rechtervleugel'. Het blijft ongekend wat socialistisch beleid uiteindelijk betekent voor een bevolking.
Het ging economisch zo goed met Venezuela,
Hugo Chavez' socialistische gedachtegoed werd uitgevoerd en door olie werd het land rijk. Socialisten en linkse politici zagen in Venezuela de hemel op aarde en de belofte van het
socialisme. Maar zoals ieder weldenkend mens weet, leidt socialistische staatscontrole tot dictatorschap en een stevige grip van de overheid.
Centraal geleide
economie werkt niet, waardoor er economische onrust komt en daardoor onvrede over de socialistische heersers. Als antwoord wil de socialistische staat meer controle en macht over de levens van mensen, zoals rationering van voedsel en verkoop en productie van middelen. Als dat niet werkt is het antwoord: meer controle.
De mensen in Venezuela zijn de situatie terecht zat en willen meer economische en persoonlijke vrijheid. Die krijgen ze niet van president Maduro en die heeft het leger in zijn zak. Daarnaast wil de socialist een nieuwe Grondwet, waardoor hij meer macht kan krijgen. De rechtse oppositie noemt het een 'staatsgreep' en trekt ten strijde.
President Maduro laat het daar niet bij zitten en reageert zonder mededogen:
''Ik beloof de wereld, en ik hoop dat de wereld na negentig dagen van protest luistert, vernietiging en dood. Als Venezuela in chaos en geweld wordt geworpen, gaan we ten strijde. We zullen nooit opgeven en wat niet met stemmen kan worden bereikt, zullen we met wapens doen. We zullen het vaderland bevrijden met wapens.''