Weet u nog, die belofte van Mark Rutte dat er "geen cent" meer naar Griekenland zou gaan? Het is ons keer op keer beloofd: er zou geen cent meer naar die spilzuchtige Grieken gaan, en als er dan toch onverhoopt een kapitaalinjectie zou komen, zouden we dat geld in ieder geval weer terugkrijgen na tig jaar. Hoewel die laatste optie ook niet bepaald aantrekkelijk is - in die tijd had je met dat geld veel kunnen doen waar mensen hiér iets aan hebben - is het beter om je geld ooit dan nooit terug te krijgen natuurlijk.
Nou, die "ooit" is nu dus officieel "nooit" geworden. De
Eurogroep en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) hebben namelijk voor de ontelbaarste keer een paar miljard - 8,5 om precies te zijn - in de bodemloze put die Griekenland heet gepompt. Het mooiste? Ze hebben dat gedaan
onder de voorwaarde dat dat geld daar voor altijd blijft:
De Eurogroep keurde de nieuwe uitbetaling goed, nadat de chef van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), Christine Lagarde, had beloofd mee te blijven doen aan het Griekse steunprogramma. Voorwaarde is wel dat er in de toekomst wordt gewerkt aan schuldverlichting voor de Grieken. Volgens het IMF is de Griekse schuld onhoudbaar.
Vergis je niet: "schuldverlichting" is eurofiele codetaal voor "schuldenkwijtschelding". Belastinggeld weg, voor eeuwig, tot in den oneindigheid. Dat is namelijk de enige oplossing die er nog lijkt te zijn aangezien de schuld inderdaad onhoudbaar is: met de enorme berg aan leningen die ze daar hebben lopen is het op termijn onmogelijk geworden om met wat ze daar verdienen alles terug te betalen.
En dat is dus gewoon onze eigen domme schuld.
Dát we Griekenland wilden helpen is niet eens zo'n misstap, maar hoé we dat hebben gedaan natuurlijk wel. We zijn ronduit laks geweest met het toezicht op de naleving van de 'harde bezuinigingen' die er doorgevoerd hadden moeten worden in de landen die noodhulp kregen. Niet heel verrassend zijn de landen die wél netjes hervormden en bezuinigden (Portugal, Ierland, Spanje) inmiddels weer goed op weg - het steunprogramma voor Portugal is bijvoorbeeld afgelopen maand overbodig verklaard - en zitten de starre Grieken nog altijd in dezelfde misère. Dat is de schuld van de extreemlinkse regering daar, de grote groep anarchisten die het land telt en natuurlijk van de vele corrupte ambtenaren en belastingontduikers, maar ook gewoon van onszelf.
Het ergste hieraan is dat we nu zoveel geld daarheen hebben gepompt dat we niet meer kúnnen zeggen dat we Griekenland dan maar laten vallen. In plaats van dat we - zeg maar - 10% niet meer terugzien, zien we dan letterlijk geen cent meer terug. We hebben ons lot aan dat van de Grieken verbonden, en welke beslissing we ook nemen: het loopt financieel slecht met ons af.