Thierry Baudet verklaart de elite de oorlog: "We worden aangevallen door degenen die ons zouden moeten beschermen"
De lijsttrekker van het Forum voor Democratie laat er geen onduidelijkheid over bestaan wat hij van het establishment vindt: de élite is de vijand. Of het partijkartel, bureaucraten en politiekcorrecte politici maken óns kapot, of wij zorgen ervoor dat ze vervroegd met pensioen moeten.
"We worden aangevallen door degenen die ons zouden moeten beschermen," zei Thierry Baudet gisteren in zijn speech bij het eerste partijcongres van het Forum voor Democratie, "zij die zouden moeten waken over onze integriteit, onze cultuur, onze tradities; zij die een verantwoordelijkheid dragen voor het voortbestaan van de gemeenschap. Juist zij, juist deze mensen hebben zich van binnenuit tegen ons gekeerd."
En Baudet was nog lang niet klaar met zijn oorlogsverklaring aan het verraderlijke establishment:
"Het Westen lijdt aan een auto-immuunziekte. Een deel van ons organisme -- een belangrijk deel, ons afweersysteem -- datgene wat ons zou moeten beschermen, heeft zich tegen ons gekeerd. Op elk vlak worden we verzwakt, ondermijnd, overgeleverd."
Een harde aanval, maar Baudet legde ook uit waarom het juist nu belangrijk is dat we wél verdedigd worden, dat -- in zijn termen -- ons afweersysteem wél goed functioneert. Er zijn namelijk "vreemde, agressieve elementen" die ons maatschappelijk lichaam in "ongehoorde aantallen" worden binnengeloodst. "De werkelijke toedracht en gevolgen daarvan worden," aldus Baudet terecht, "verdoezeld."
Hij ging verder:
"Politierapporten over geweld in azc's worden niet in de openbaarheid gebracht. Het Openbaar Ministerie knijpt een oogje toe wanneer het Sharia-rechtbanken tegenkomt. Op universiteiten wordt het vrije woord ingeperkt, het open debat mag niet meer plaatsvinden. Kritiek op islam, maar ook onderzoek naar de kosten van massa-immigratie, en überhaupt debat over de botsing van culturen wordt gefrustreerd."
Voor Baudet is er dus een duidelijk zichtbare link tussen de élite (of het establishment dat hij ook wel het "partijkartel" noemt) en de massa-immigratie. De eerste is verantwoordelijk voor het laatste, en het laatste vormt een serieuze bedreiging voor onze manier van leven. Het is een boodschap die ook verkondigd wordt door de PVV en VNL, maar Baudet verwoordt het op een andere, meer intellectuele manier.
[video width="640" height="360" mp4="http://www.dagelijksestandaard.nl/wp-content/uploads/2017/01/16091540_354475734939846_5383307185558126592_n.mp4"][/video]
Maar daar blijft het niet bij. Baudet pakt namelijk niet alleen het Nederlandse establishment aan, maar het establishment in de héle Westerse wereld. Daarbij kijkt hij niet alleen naar de interne politiek van Westerse landen, maar ook naar hun buitenlands beleid -- een beleid dat vaker meer problemen veroorzaakt dan het oplost.
"Al decennia domineert in de internationale betrekkingen een al even zelfdestructieve politiek waarin Westers-gezinde leiders -- of in ieder geval mensen waarmee we afspraken konden maken, zoals de sjah in Perzië of Assad in Syrië -- worden ondermijnd of zelfs ten val gebracht ten gunste van wat de NPO 'gematigde rebellen' noemt: islamisten die vrouwen en homo's onderdrukken en alle Westerse waarden verachten."
Vervolgens maakte Baudet duidelijk dat hij en zijn partij het oorlogstromgeroffel tegen Rusland absoluut niet steunen, en juist willen dat Nederland én de rest van Europa ophouden zaken te doen met Turkije:
"Ook sturen onze elites aan op oorlog met Rusland, zonder enige reden, zonder enig belang, terwijl we zoete broodjes bakken met Turkije."
Het zijn duidelijk populistische standpunten, maar de manier waarop Baudet ze brengt én beargumenteert is dat dan weer niet. Het is een beetje apart, maar daardoor juist bijzonder fascinerend om te zien hoe populistische standpunten op een feitelijk academische wijze uitgelegd en verdedigd worden. En ja, hoewel de VVD het absoluut niet zal willen horen heeft Baudet in veel gevallen natuurlijk gewoon gelijk, hoewel dat wat mij betreft niet geldt voor zijn verdediging van Rusland. Wat het verraad van het establihsment met betrekking tot de nationale soevereiniteit betreft slaat Baudet de spijker dan wél weer recht op z'n kop:
"De controle op ons bestaan wordt ondertussen op sluipende wijze steeds verder aan ons ontnomen door doortrapte soevereiniteitsoverdrachten naar onpersoonlijke politieke megaprojecten waarin burgers elke democratische controle zijn verloren. Zo werd het afgelopen jaar zelfs de pensioenen in een achternamiddag onder EU-toezicht gesteld. Tegelijkertijd werd elke maand 80 miljard euro nepgeld bijgedrukt door Drachi."
Ook multinationals werden door Baudet flink onder handen genomen. Kapitalisme en vrijhandel zijn zegeningen voor de hele wereld, en dus ook voor Nederland, maar juist multinationals proberen die zaken juist aan banden te leggen omdat ze denken dat ze met monopolies en door speciale afspraken te maken met overheden zélf meer geld kunnen verdienen. Dat de economie daaronder lijdt is hen een zorg. Het gaat hen puur en alleen om de eigen portemonnee.
In een normale samenleving zouden politici ervoor zorgen dat deze multinationals regelmatig 'nee' te horen kregen en juist gedwongen werden om de concurrentie aan te gaan met andere, lokale, en nieuwe bedrijven. Helaas zijn het politieke establishment en multinationals tegenwoordig één en dezelfde (lobby-) groep:
"Multinationals profiteren van continentale regelgeving, maar het MKB zucht onder verstikkende bureaucratie."
Alweer legde Baudet de vinger dus op de zere plek. Stuk voor stuk zijn het voorbeelden van zaken die ernstig misgaan in Nederland (en andere Westerse landen). Maar toch: zijn zij de oorzaak van onze problemen, of zijn ze de gevolgen van het échte, dieper liggende probleem? Dit is waar Baudet verder gaat dan de meeste andere partijen en ook fanatieker wordt:
"De reden dat al deze zaken kunnen voortduren, de reden dat onze elites hiermee wegkomen, is dat wij als bevolking vrijwel niets te zeggen hebben. We leven in een schijn-democratie waarin verschillende politieke spelers samen een kartel vormen en een publieke omroep hebben gecoöpteerd die dagelijks hun schijndebatten uitzendt. Minder dan tienduizend mensen draaien rond in een baantjescarousel waarin zij van topfunctie bij de zorgverzekeraars, naar burgermeesterspost, naar bestuursfunctie in de onderwijsraden en bouwend Nederland gaan. De enige kwaliteit van deze kartelleden is hun loyaliteit aan de partijtop. Hun enige activiteit is vergaderen."
Zoals Baudet uitlegt is dit dan ook één van de redenen dat de kosten van de bureaucratie "de spuigaten uitlopen." De leden van het partijkartel hebben maar één doel: rond blijven draaien in het systeem dat ze zelf gecreëerd hebben. En ja, zoiets kost nu eenmaal geld. Niet hún geld, natuurlijk, maar óns geld -- geld van de productieve belastingbetaler die, anders dan het establishment, daadwerkelijk iets bijdraagt aan de economie en de samenleving.
De oorlogsverklaring van Baudet aan de elite gaat verder:
"Het partijkartel ligt als een dikke deken over de samenleving heen en houdt de gelederen gesloten. Als bevolking kunnen we geen kant op, waar moet je op stemmen als je verandering wil?"
Let op, dit is dus wel degelijk een belangrijk verschil tussen de PVV en partijen als VNL, en Forum voor Democratie anderzijds. De eersten hebben het over de multicultuurverheerlijkende linkse elite. Baudet heeft het over het héle "partijkartel" waarin hij geen onderscheid maakt tussen 'goede' personen en 'slechte' personen. Het is één grote moloch die kapotgemaakt moet worden voordat het establishment ons land naar de verdoemenis helpt.
Daarom kan Baudet dus ook het volgende zeggen (waar PVV'ers ongetwijfeld niet blij mee zullen zijn):
"Jarenlang was er geen keuze."
Dus nee, ook de populistische PVV is wat Baudet betreft geen goed alternatief voor het gehate partijkartel. Uiteindelijk besloot Baudet om het Forum voor Democratie in een politieke partij te veranderen omdat de politiek de uitslag van het referendum over het associatieverdrag met Oekraïne feitelijk gewoon naast zich neerlegde. Toen werd het duidelijk, aldus Baudet, dat er écht iets moest veranderen en dat daar een nieuwe politieke beweging voor nodig was; een beweging die het partijkartel -- vanuit de Tweede Kamer -- wil doorbreken. "Alleen dan kan het partijkartel worden gebroken," aldus de Forum-leider. "Blijkbaar lukt het niet meer van buitenaf, blijkbaar is sturing van buitenaf niet mogelijk meer."
De oplossing is dan ook een democratische revolutie: Forum voor Democratie moet zélf de Tweede Kamer in om vanuit het parlement het partijkartel stukje bij beetje af te breken en de macht terug te geven aan degenen die de macht in handen horen te hebben: de kiezers. Daarbij mengde Baudet een redelijk populistisch argument met een duidelijk conservatieve denkwijze over échte vooruitgang:
"Al het goede te verbinden met onze oude wortels om zo het land weer te laten bloeien."
Edmund Burke zelf (feitelijk de grondlegger van het Anglosaksische conservatisme) had het zelf kunnen zeggen: niet alles roekeloos 'vervangen' en 'vernieuwen,' maar alles dat nieuw is verbinden aan het oude -- zonder die band valt de samenleving in duigen.
Vervolgens legde Baudet ook uit wat het grote masterplan van Forum voor Democratie is:
"We gaan een partij bouwen. We gaan een onderwijsinstituut opzetten. We gaan een wetenschappelijk bureau inrichten, een sociaal netwerk. Wij gaan een nieuwe elite opleiden. We gaan de huidige leiders vervangen en verslaan."
De elite is dood, lang leve de elite! Maar dan, aldus Baudet, wel een elite die luistert naar zijn volk, die referenda uitschrijft en de uitslag ervan ten uitvoer brengt, die gekozen burgemeesters wil, en die het democratische gehalte van de samenleving vergroot. Met andere woorden, het soort elite -- zou je kunnen zeggen -- dat conservatieve denkers altijd voor ogen heeft gestaan.
Buitengewoon interessant natuurlijk omdat ook dit een duidelijk onderscheid is tussen het Forum voor Democratie, de PVV, en VNL. Het zijn drie partijen die weliswaar enkele belangrijke zaken met elkaar gemeen hebben (zoals een afkeer van het establishment en de Europese Unie, kritiek op het opengrenzenbeleid, enzovoort), maar toch ook weer genoeg van elkaar verschillen om te concluderen dat ze alle drie andere soorten kiezers zullen aanspreken.
