Held Johan Derksen veegt de vloer aan met beroepspolitici: ik heb straatterreur aan den lijve ondervonden

Deze week werd het programma "Vijf jaar later" uitgezonden. In het interviewprogramma van Jeroen Pauw was ditmaal Johan Derksen te gast om terug te blikken op de afgelopen jaren. Iemand als Derksen staat altijd garant voor markante en interessante uitspraken, en dit gesprek was geen uitzondering. Vooral wat Johan Derksen te zeggen had over problemen met Marokkaanse jongeren, sloeg de spijker op zijn kop.

Volgens Derksen snappen beroepspolitici niet wat de gewone burger bezighoudt omdat ze al vanaf jonge leeftijd in gemeenteraden zitten en zich vervolgens omhoogwerken. Ze hebben nooit een echte positie bekleed in de samenleving en staan niet "met de poten in de klei", zegt de voetbalcommentator. Uiteindelijk wonen ze op "veilige plekken in Nederland" en maken ze besluiten over ons land zonder dat ze weten wat er in veel buurten speelt. Vanaf 5:50 doet Derksen zijn beklag:

https://www.youtube.com/watch?v=m-N0fCU8Vh0

Zelf weet Johan Derksen maar al te goed wat er speelt, want toen hij in Gouda woonde heeft hij de problemen met Marokkaanse jongeren aan den lijve ondervonden, vertelt hij. Elke dag trof hij jongeren op de trap bij zijn huis "spuitend, neukend, poepend, piesend en de buit van auto-inbraken verdelend" aan. Toen zijn vrouw op een dag thuiskwam na het boodschappen doen, lieten de Marokkaanse jongeren haar er niet langs, ze moest eerst een uur lang door de stad rondlopen voordat ze haar eigen huis inkon.

De druppel voor Derksen kwam toen een man in Gouda werd neergestoken tijdens een jazzfestival toen hij een opmerking maakte over wangedrag van Marokkaanse jongeren. Niemand greep in toen de man werd neergestoken, vertelt Derksen, inclusief hijzelf. Nu heeft iemand als hij natuurlijk het geld en de middelen om te verhuizen naar een andere gemeente, maar andere mensen hebben die luxe niet. Derksen snapt dat, maar politici sluiten er de ogen voor.

Misschien zouden Haagse politici eens wat vaker moeten luisteren naar mensen als Johan Derksen en anderen die straatterreur aan den lijve hebben ondervonden. Wellicht zouden ze dan eindelijk ontwaken van het belachelijke idee dat de multiculturele samenleving een feestje is.