Het wordt tijd.
De Duitse bondskanselier Angela Merkel heeft het onderhand (en vooral eindelijk) helemaal gehad met het autocratische beleid van de Turkse president Recep Tayyip Erdogan. Ze heeft haar partijgenoten van het christen-democratische CDU namelijk laten weten dat ze wil dat de EU de gesprekken met Turkije bevriest.
Merkel zou daarmee de lijn van het Europees Parlement willen volgen, dat vorige week in ruime meerderheid de lidstaten van de EU opriep de onderhandelingen voorlopig te staken. Reden daarvoor zijn de ,,buitenproportionele maatregelen'' die de Turkse regering heeft genomen na de mislukte staatsgreep van afgelopen zomer, zoals de arrestatie van Koerdische parlementsleden en tienduizenden vermeende aanhangers van geestelijke Fethullah Gülen, die de couppoging vanuit de VS zou hebben georkestreerd.
Hoewel het Europees Parlement eerder al hetzelfde liet weten is het toch enigszins verrassend dat Merkel dit ook hardop gezegd heeft tegen de CDU-fractieleden in het Duitse parlement. Zij geldt namelijk als één van de grootste voorstanders van onderhandelingen met Turkije. Als ze deze mening ook in Brussel duidelijk verwoordt is de kans dat de gesprekken met dat land worden stilgelegd razendgroot. Merkel is namelijk verreweg de machtigste leider in de EU.
Erdogan beseft dat natuurlijk, wat ongetwijfeld de reden is dat hij de laatste dagen alweer lekker aan het dreigen is geslagen. Zo zegt hij onder meer dat hij grenzen wagenwijd open zal zetten als Merkel en de EU hun woord gestand doen. Het idee daarachter is natuurlijk dat Europa dan overweldigd wordt door een tsunami van 'vluchtelingen' (oftewel: vooral veel avonturiers), dat de EU die toestroom niet aankan, en dat de Unie vervolgens alsnog door de knieën gaat voor de Turkse president door hem in alles zijn zin te geven.
Helaas voor de Turkse president lijkt het erop dat dit soort dreigementen steeds minder effect sorteren in Europa. Heel gek is dat niet: Europa begint te beseffen dat ze dit probleem uiteindelijk alleen maar zélf kan oplossen door de eigen grenzen beter te bewaken. En nee, daar hebben we Erdogans hulp in principe helemaal niet bij nodig. Hij kan al die mensen naar ons sturen, maar wij sturen ze dan gewoon weer terug. Dat kost zowel Turkije als de EU geld, maar die laatste is véél welvarender dan de eerste. Die slag kan Turkije gewoon niet van Europa winnen.
De enige vraag die nu rest is of Merkel de moed heeft om die confrontatie aan te gaan, als dat nodig blijkt te zijn. Is dat niet het geval, dan is dat natuurlijk bjizonder slecht voor Europa; ik twijfel er namelijk geen moment aan dat Erdogan zijn dreigement in daden zal omzetten. Daarop past maar één reactie: een harde, no-nonsense aanpak waardoor Erdogan zélf in de problemen wordt gebracht.