Dat is ongetwijfeld even schrikken ja, als je normaal gesproken alleen maar met mensen in de grachtengordel praat.
Gisteren schreef AD-columnist
Angela de Jong een prima stuk over de pietluttige linksheid van programma's als
De Wereld Draait Door en
Pauw. Volgens haar herkennen veel Nederlanders zich namelijk absoluut niet in die programma's, zij zelf ook niet. Ze stemt weliswaar niet op de PVV (dat moest ze natuurlijk toch even duidelijk maken, want stel je voor: beroepsverbod), maar ze is wel degelijk kritisch op immigratie en integratie, en steunt Zwarte Piet van harte.
In haar column legde ze uit dat ze daarom steeds minder heeft met de linkse praatprogramma's op de
NPO.
En schud ik vaak mijn hoofd als ik naar programma's als DWDD en Pauw kijk. Waarom? Omdat ik me zelden in de discussies daar herken. Als het in Pauw gaat over de afschaffing van Zwarte Piet bij RTL, zitten daar vier, vijf mensen aan tafel die dat hoog tijd vinden. De ene persoon die nog durft te zeggen dat hij er moeite mee heeft, wordt nog net niet gelyncht.
Toegegeven, het was niet het beste optreden van Halbe Zijlstra, maar hij had het tegen die overmacht nooit gewonnen. Terwijl hij de mening verkondigt van meer dan tachtig procent van de Nederlanders. Is het dan vreemd dat die overgrote meerderheid zich niet meer vertegenwoordigd voelt door de tv en politiek in dit land?
Het is een uitstekende column. Ze legde de vinger echt op de zere plek. Heel veel mensen vonden dat blijkbaar, want haar stuk werd op grote schaal gedeeld op sociale media.
En dan blijkt uit haar reactie daarop dat ze haar eigen verhaal
eigenlijk ook niet helemaal heeft begrepen. Lees
haar stuk van vandaag maar:
Iemand wees me op een recent fragment uit Pauls PuberKookshow. Vrijwel het hele (jonge) publiek steekt een duim op vóór Zwarte Piet, tot verbijstering van Paul de Leeuw. Je zag hem denken dat ze vast de vraag gewoon niet goed begrepen hadden. Dat vind ik het meest zorgwekkend: sommige programmamakers beseffen niet eens meer dat er nog andere meningen leven dan die van hen. Maar de hoeveelheid instemmende reacties op mijn stuk van gisteren en met name de felheid ervan verbaasden me wél. Het zit diep bij veel mensen. En dat terwijl ik niet eens iemand voor zeekoe had uitgemaakt. (Grapje Halina)
Dat laatste -- dat ze niet besefte hoe diep dit zit bij mensen -- bewijst dat ze gisteren eigenlijk nog niet écht besefte wat er aan de hand is in Nederland. De gemiddelde Nederlander wantrouwt de linkse media geheel. De band tussen NPO en 'de Nederlander' bestaat niet meer. Elke dag proberen NPO'ers gewone Nederlanders de les te lezen, terwijl die laatsten met de dag bozer worden. Dat is niet iets van de afgelopen twee weken, maar van de laatste twintig jaar.
Ja, de woede zit diep. Maar als je een beetje had opgelet de afgelopen jaren -- met name op sociale media, maar ook op websites als De Dagelijkse Standaard -- had je dat al lang beseft. Heel veel mensen -- waaronder ikzelf -- voelen zich absoluut niet begrepen door het journaille van de NPO, en eigenlijk door de
mainstream media in het algemeen. Je hoeft maar iets van kritiek te leveren op niet-geïntegreerde allochtonen of je wordt neergezet als racist pur sang. En waag het eens op te nemen voor Zwarte Piet; voor je het weet word je publiekelijk vernederd en door het slijk gehaald. Let wel, dit zijn allemaal standpunten die gedeeld worden door Jan de Belastingbetaler. Alleen de subsidieslurpers van de NPO denken daar anders over. Maar ja, helaas hebben zij de media in handen en bepalen zij dus wat er te zien is op TV.
Er is dus geen enkele reden om verbaasd of geschokt te zijn over de woede van veel Nederlanders op de NPO en met name op programma's als Pauw en DWDD. Die programma's hebben ons -- 'wij, het volk' -- jaren geleden al de oorlog verklaard. Het kan toch niemand verbazen dat wij terugvechten.
