Is dit Nederland of Turkije? Rotterdam dichtgeplamuurd met Turkse vlaggen

Rode vlaggen met witte halve manen voor zover het oog reikte: dat was hoe Rotterdam er gisteren bij lag.

Ik besprak eerder het feit al dat DENK-leider Tunahan Kuzu gisteren een uitzinnige Turkse menigte toesprak in Rotterdam. Duizenden Turkse Nederlanders hadden zich daar verzameld voor een show of force om te laten zien dat ze de democratie in Turkije en/of president Erdogan steunden (in Turkije is dat verschil is gradueel). En dat misschien wel één van de grootste staaltjes van impromptu politiek machtsvertoon die Nederland in lange tijd gezien heeft. Door de hele stad heen waren duizenden Turkse vlaggen waar te nemen:

https://twitter.com/widtvoet/status/754316867452473344

Het zou je zelfs vergeven kunnen worden als je de Erasmusbrug aanzag voor één van Istanbuls imposante bruggen die de Bosporus oversteekt: zoveel rood met witte manen heb je vermoedelijk nooit verwacht in Nederland bij elkaar elkaar te zien:

https://twitter.com/SimoneLaurey/status/754378237661372416

Jong, oud, religieus, seculier, pro-Erdogan, pro-Turkse oppositie, het liep hier allemaal rond:

https://twitter.com/RTLnieuwsbetty/status/754302505534779392

Voor een deel is dat natuurlijk hun goed recht: iedereen met Turkse roots voelt zich nu eenmaal een beetje betrokken bij z'n vaderland. Maar aan de andere kant: dit is meer dan een beetje betrokken zijn. Als je het tafereel in Rotterdam vergelijkt naar de mensenmassa's die gisteren de straat op gingen in Istanbul en Ankara om daar te vieren dat de militaire coup mislukt was, dan zie je eigenlijk niet zoveel verschil.

Je kan je afvragen of dat begrip wel bestaat, 'Turkse Nederlanders'. Want de beelden van gisteren vertellen een ander verhaal: dit zijn Turken die al generaties lang in Nederland verblijven, en het verschil tussen de twee niet zo goed meer kunnen zien. Ze wanen zich ten alle tijden een beetje in Klein-Turkije in Nederland. Een zorgelijke ontwikkeling, want het suggereert één ding dat vrijwel niemand nog hardop durft te zeggen: niet alleen is de integratie volkomen mislukt, maar ook is er geen enkele hoop dat dit in de toekomst nog wél gaat lukken. Deze mensen spreken, ademen en eten volledig Turks. En dat na meerdere generaties: hoe maak je daar óóit nog model-Nederlanders van?