Nederland en Australië waren bereid om gewapend in te grijpen in Oekraïne na neerschieten vlucht MH17
De Amerikaanse president Barack Obama en zijn adviseurs spraken nadat vlucht MH17 werd neergehaald boven Oekraïne minstens een week en mogelijk aanzienlijk langer over een mogelijke militaire missie naar het Oost-Europese land. De missie zou uit 9.000 troepen bestaan, met eenheden uit Australië én Nederland.
Dat stelt Aletho News. De website baseert zich daarbij op recente onthullingen van een voormalige kapitein in het Australische leger. Volgens deze oud-officier zou Duitsland dan grondsteun geven en Amerika luchtsteun. Volgens James Brown zou het grootste deel van het Australische leger direct of indirect bezig zijn met deze strijd. Daar voegt hij aan toe dat "de Australische inlichtingendiensten volop bezig waren met deze militaire opties. Het Australische Veiligheidscomité vergaderde elke dag gedurende een periode van drie weken over deze materie, en de staf en diensten genereerden het ene na het andere rapport over de stand van zaken in Oekraïne en Rusland, en de intenties van de Russische president Vladimir Poetin."
Jalta-columnist Rutger van den Noort sprak CDA'er Pieter Omtzigt hier vandaag over aan op Twitter. Het Kamerlid liet vervolgens het volgende weten (in vier tweets):
https://twitter.com/PieterOmtzigt/status/745508613146320897
https://twitter.com/PieterOmtzigt/status/745508902532329472
https://twitter.com/PieterOmtzigt/status/745511391897915392
https://twitter.com/PieterOmtzigt/status/745511577550364672
Wat het WODC-document betreft is dit één van de belangrijkste passages:
De uitwerking van deze militaire scenario’s wordt gedaan door de directie Operaties (DOPS) van het Ministerie van Defensie. In deze periode, omstreeks 20 juli, is DOPS door de vakantieperiode slechts minimaal bezet. Door de planningsopdrachten die binnenkomen, zijn veel medewerkers teruggeroepen van vakantie en heeft DOPS na een aantal dagen de beschikking over ongeveer 40 medewerkers. Ook sluiten militairen uit Australië zich aan bij DOPS, waardoor er in de loop van de tijd 180 medewerkers aanwezig zijn voor het uitwerken en plannen van militaire scenario’s. Volgens een hierbij betrokken sleutelinformant heeft men vervolgens, samen met deze Australische militairen, het uitwerken en plannen van de mogelijke militaire missies ter hand genomen. Een andere medewerker van Defensie vertelt dat deze plannen dermate serieuze vormen aannamen dat er bij de eerste vlucht van Australische C17’s naar Charkiv (op 23 juli) militaire planners aan boord waren die een militaire inzet konden voorbereiden.
Een sleutelinformant die bij deze voorbereiding betrokken was, vertelt dat bij het plannen van het zware militaire scenario afstemming heeft plaatsgevonden met de vaste NAVO-partners (onder
andere SACEUR3 en de Verenigde Staten). De betreffende functionaris vertelt dat deze partners zeer ondersteunend waren ten opzichte van Nederland. De internationaal-politieke dynamiek ten opzichte van Rusland speelde daarbij een rol. Hierdoor werd de steun van deze partners hoofdzakelijk achter de schermen verleend, bijvoorbeeld op het gebied van het aanbieden van inlichtingen en transportmogelijkheden.
De Australische oud-officier beweert dat deze missie niet doorging omdat Duitsland er uiteindelijk tegen was. De uitleg in het document hierboven is iets anders:
De volgende dag maakt de Australische premier bekend dat hij, na een gesprek met Poetin, voorstander is geworden van een politiemissie. De Nederlandse Minister-President maakt op dezelfde dag (24 juli) via een persconferentie bekend dat het kabinet 40 medewerkers van de KMar naar Oekraïne stuurt. Het kabinet werkt daarnaast aan een aantal opties die een stabiele omgeving moeten garanderen. Het kabinet stuurt dezelfde dag ook een kennisgevingsbrief naar de Tweede Kamer. Hierin kondigt de regering een Artikel 100 brief aan. Op zondag 27 juli kiest het kabinet, in een extra vergadering van de ministerraad, definitief voor een missie met een civiel karakter. De Minister-President geeft in een persbericht dan het volgende aan: “het verkrijgen van een militair overwicht door een internationale missie in dit gebied is, zo is onze conclusie, niet realistisch”.
Niet realistisch omdat Australië het niet wilde, of omdat Duitsland roet in het eten gooide? Het lijkt me een relevante vraag. In het laatste geval heeft Duitsland, een land dat wij bijna blindelings steunen, ons immers verraden. En dat zou toch een staartje moeten hebben.
Overigens is het natuurlijk onacceptabel dat de onderzoekers, zoals Omtzigt zegt, geen inzage kregen in de ministerraad notulen van 24 en 27 juli; de notulen dus die over een mogelijke militaire missie gingen.
