Hoewel haar moeder nog leeft is het bijna tijd voor Linda de Mol om afscheid van haar te nemen. Linda de Mol houdt nog altijd hele gesprekken met haar aan Alzheimer lijdende moeder, maar krijgt steeds minder contact. "Het gekke is dat ik mijn grenzen steeds blijf verleggen, steeds een beetje meer afscheid neem van de persoon die zij was. Ik vind onze nieuwe liefde op een bepaalde manier ook bijzonder."
"En soms komt er een soort reactie alsof ze het begrijpt. Maar ze is moeilijk te verstaan, ze brabbelt meer dan ze praat. En een ‘hallo Linda’ als ik binnenkom, is er niet meer bij," zegt De Mol in gesprek met het Algemeen Dagblad.
Gelukkig hebben de twee toch nog speciale momenten met elkaar. Zo zijn de rollen omgedraaid. Waar haar moeder vroeger nooit wilde knuffelen wil ze dat nu bijna continu. Moeder vindt, zegt Linda, "niets fijner dan dat ik haar hand vasthoud en over haar rug aai.''
Hoewel Alzheimer (in ieder geval deels) genetisch bepaald is, is Linda niet bang dat ze net zo'n toekomst tegemoet gaat als haar moeder. Ze heeft namelijk bijzonder veel vertrouwen in de wetenschap, die ieder jaar medicijnen ontwikkelt voor de meest verschrikkelijke ziektes:
"Dat er iets wordt gevonden tegen Alzheimer en dat kanker in plaats van een dodelijke een chronische, behandelbare aandoening wordt. Ik ben van het halfvolle glas.''
Vaak hebben we het erover hoe erg het is voor mensen om Alzheimer te hebben, maar we vergeten soms dat het zo mogelijk nog erger is voor de mensen om hen heen, en dan met name voor familie. Zoals Linda kan getuigen is er weinig erger dan je familielid feitelijk te verliezen terwijl ze nog altijd in leven zijn.