Estafettedames gaan vanavond voor eremetaal

Vanochtend kwamen de vier dames van de 100 meter estafette in actie. Hoewel het niet allemaal ging zoals gepland - er waren met name problemen bij de overnames van de stok - mocht de eindtijd er uiteindelijk toch nog wezen: 42,32 seconden. Dat was een verbetering van het Nederlandse record. Ook leverde het de Nederlandse dames de derde plek op in hun halve finale, waardoor ze zich automatisch plaatsten voor de finale.

In hun halve finalerace moesten de dames alleen Amerika (42,00) en Trinidad & Tobago (42,24) voor zich laten. Hoewel je zou denken dat dit betekent dat Nederland geen kans maakt op eremetaal liggen de zaken anders. In de andere halve finale renden de andere teams namelijk langzamer. Alleen Jamaica (41,84) was sneller dan de top drie van de halve finale waarin Nederland uitkwam. Nederland zette dus de vierde tijd neer. Alleen de Britse dames kwamen verder nog bij Nederland in de buurt met 42,48.

Het belangrijkste verschil tussen Nederland en Groot-Brittannië is dat a) onze best loopster (Dafne Schippers natuurlijk) vanmorgen nog niet fris was vanwege de 200 meter finale van gisteravond en b) dat het allerminst goed ging bij het overnemen van het stukje. In principe zou je dus verwachten dat Nederland de Britten in de finale, die om 14:50 uur begint, weer achter zich kan houden.

Dit betekent dat de dames de blik moeten richten op Trinidad & Tobago. Dat land bleef onze equipe nog voor in de halve finales, maar het verschil van 0,08 seconden was te overzien, zeker omdat Schippers niet je van het was. Zoals ze zelf naderhand uitlegde had ze na de race ontzettende hoofdpijn en had ze vannacht niet al te goed geslapen:

Het Nederlandse team bestaat uit Nadine Visser, Dafne Schippers, Naomi Sedney en Jamile Samuel. Met zijn vieren hebben ze ervoor gezorgd dat ons land zich voor de eerste keer ooit geplaatst heeft voor de finale van de estafette op de 100 meter op het WK. Gezien hun fantastische tijd in de halve finale moet het mogelijk voor ze zijn om vanmiddag naar eremetaal te lopen.

Het mooiste aan dit alles? De atletieksport leeft werkelijk in ons land. Lange tijd werd deze sport bijna volledig genegeerd, maar nu we absolute wereldtoppers hebben leeft het hele land met ze mee en volgt iedereen ze op de voet. De sport in zijn geheel, en de atleten zelf, verdienen dat.