De kracht van vergeving: hij vermoordde haar zoon, maar wat hun relatie nu is zal je verbazen

Een ander vergeven is niet alleen goed voor die ander, maar eerst en vooral voor jezelf.

Toen Osher Israel een tiener was stond hij bekend als een lastige jongen: een rebel die er zijn hand niet voor omdraaide om anderen pijn te doen om zijn doelen te bereiken. Hij handelde in drugs en was een bendelid.

Op één dag kreeg hij ruzie met een andere jongeman genaamd Laramiun Byrd. De ruzie liep hoog op. Uiteindelijk pakte Osher een pistool en schoot hij Laramiun dood.

Gelukkig kwam Osher niet weg met die verschrikkelijke daad. Hij werd gearresteerd en uiteindelijk veroordeeld. Hij zou enkele decennia achter tralies moeten zitten.

Helaas komen dit soort verhalen behoorlijk vaak voor, zeker in de slechtere buurten in Amerika, waar bendes het vaak voor het zeggen hebben. Jonge Afro-Amerikaanse mannen parasiteren op elkaar en beroven elkaar van het leven - soms voor duizenden dollars, maar soms ook voor slechts een tientje. Triest.

In verreweg de meeste gevallen lopen dit soort verhalen slecht af. De moordenaar wordt vastgezet, komt daarna vrij, en zet zijn criminele loopbaan voort. Toch is dat niet wat er gebeurde in het geval van Osher. De reden? Laramiuns moeder, Mary Johnson-Roy.

[caption id="attachment_115387" align="alignleft" width="273"] Osher en Mary.[/caption]

Mary vond het verschrikkelijk om haar zoon te verliezen. Hij was de belangrijkste persoon in haar leven, en ze had alles voor hem over. Toen hij vermoord werd was ze leeg; ze had weinig meer om voor te leven.

Toen besloot ze om iets te doen wat niemand had verwacht: ze nam contact op met Osher, de moordenaar van haar zoon. De twee leerden elkaar steeds beter kennen en wisselden lange verhalen met elkaar. Het gevolg? Osher en Mary leerden elkaar steeds beter kennen en werden uiteindelijk echte vrienden. Sterker nog, toen Osher enkele jaren geleden werd vrijgelaten was hij feitelijk Mary's geadopteerde zoon geworden - niet op papier, maar wel in haar hart. Ze had hem totaal vergeven. In dank - en geschokt dat een moeder dat kon doen - kreeg Osher steeds meer respect voor haar.

Sindsdien zijn de twee ontzettend close. Zo close, zelfs, dat Osher Mary naar het altaar bracht toen ze onlangs (opnieuw) in het huwelijksbootje stapte. Mary's echte zoon kon dat niet doen omdat hij dood is, maar Osher kon het wel... en deed het met alle liefde.