Kritiek op Duitse 'Energiewende' zwelt aan

Vele groenbevlogen klimaatverontrusten zijn voorstander van de transitie van onze energievoorziening van fossiele naar 'hernieuwbare' energie, zoals zon, wind en biomassa. Zij wijzen daarbij op het voorbeeld van de Energiewende bij onze oosterburen, waarmee Duitsland een voortrekkersrol speelt. Het Nederlandse energieakkoord vertoont daarmee grote overeenkomst. Vandaar dat de ervaringen met de Duitse Energiewende voor ons van groot belang zijn. Wij kunnen daarvan leren en wij kunnen daarmee voorkomen dat we dezelfde fouten maken als de Duitsers.

Dit thema is thans onderwerp van discussie op het NRC–klimaatblog van Paul Luttikhuis onder de titel: Dialoog: Nederland diep verdeeld over energietoekomst.

Jan Paul van Soest heeft eerder geschreven: 'De Duitse Energiewende maakt, ook in Nederland, dikwijls de tongen los. Als er in Duitsland wat wezenlijks gebeurt, is dat ook hier gespreksstof, al komt de informatie lang niet altijd ongeschonden de grens over. Zo wordt hier nogal eens beweerd dat de Duitse economie kraakt onder de kosten van de Wende, dat Duitse stroomprijzen gestegen zouden zijn, dat de industrie in Duitsland het maar moeilijk heeft, dat de CO2–uitstoot in Duitsland stijgt door de stimulering van hernieuwbare bronnen, of dat de betrouwbaarheid van de stroomlevering in gevaar komt.
Allemaal incorrect.'

Elders schreef Jan Paul van Soest:
'Duitse Energiewende kost paar centen, maar dan heb je ook wat.
Duitsers zien vooral voordelen Energiewende.
Op de dag dat we (dochter Heleen van Soest en ondergetekende) terugkwamen van een studiereis door Duitsland om de Energiewende in het wild te bestuderen, bracht het conservatieve blog De Dagelijkse Standaard een bericht over Duitsland's Groene Nachtmerrie. Merkwaardig. Ging het om hetzelfde Duitsland waar wij zojuist waren? En over dezelfde Energiewende als waarover wij ons net geïnformeerd hadden?'

Aldus Jan Paul van Soest.

Het deed mij onwillekeurig denken aan mijn kindertijd toen ik met mijn ouders een bezoek bracht aan de echoput. Ik vermoedde namelijk dat Jan Paul zich vooral bij gelijkgezinden had geïnformeerd en daar natuurlijk bevestiging had gekregen van zijn eigen vooroordelen. Jan Paul heeft mij er ondertussen op gewezen dat mijn vermoeden onjuist was. Maar goed ...

Ik vind dat men bij de beoordeling van de Energiewende beter niet op de evaluatie/indrukken van Jan Paul kan afgaan, maar te rade moet gaan bij de deskundigen ter plaatse, die de ontwikkelingen door een minder groen gekleurde bril beoordelen.

Ik ben er de laatste tijd ingedoken en heb op mijn blog uitvoerig aandacht aan e.e.a. geschonken. In chronologische volgorde:

Hans Werner Sinn: Zin en onzin van de Duitse Energiewende.

Sigmar Gabriel: Energiewende op rand van bankroet.

Sigmar Gabriel: Getergde Sigmar Gabriel opent frontale aanval op Greenpeace.

Sigmar Gabriel: Duitsland laat 40% CO2-reductiedoelstelling voor 2020 vallen.

Patrick Graichen: Architect Duitse Energiewende bekent blunder.

Wolfgang Clement: Oud–minister economische zaken, Wolfgang Clement, uit scherpe kritiek op Energiewende

Energiewende brengt verstoring Duitse elektriciteitsvoorziening angstig dichtbij.

Helmut Alt: Energiewende tussen wens en werkelijkheid.

Wolfram Weimer: De waanzin van Duitsland's energiesocialisme.

Tot zover mijn recente 'postings' over de Energiewende.

Maar er verschijnen steeds weer nieuwe kritische artikelen in de Duitse media over de Energiewende. Onder de titel, 'Shambles … Energy Professor Declares Germany Energiewende “A Failure”, …”Population Left Disillusioned”!', rapporteerde Pierre Gosselin daarover op zijn blog:

Vervolgens behandelt Gehlert verschillende hypothetische opties om een betrouwbare basislast te creëren zonder fossiel. Maar geen van die opties is realiseerbaar.

Lees verder hier.

Voor een pdf van het Duitstalige interview zie hier.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.