"We moeten ze niet uitsluiten, maar insluiten."
Hilarischer én triester dan dit wordt het niet. Trouw komt vandaag
met een groot artikel over een deradicaliseringsprogramma in
Denemarken. Het doel ervan is om met name jonge moslims die op het verkeerde pad terechtkomen te begeleiden en terug te fluiten. Dat wordt niet gedaan door hard in te grijpen, maar door de jonge haatbaardjes dood te knuffelen.
Ik citeer:
In eerste instantie was het doel van de aanpak om zo snel in gesprek te komen met jongeren die radicaliseren. Daarna richtte men zich ook op teruggekeerde jihadstrijders. Dat waren er tot nu toe zestien. Eerst bekijkt de veiligheidsdienst of zo iemand gevaarlijk is en vervolgd zou kunnen worden. "Maar tenzij er een Youtube-filmpje is van iemand met een rokende kalasjnikov, is het heel moeilijk te bewijzen dat het gaat om strafbare feiten", zegt Allan Aarslev, politiecommissaris in Aarhus. "Daarom geven we ze het voordeel van de twijfel."
Je zou willen dat het een grap is, maar helaas, de Denen menen het echt:
De gemeente ontvangt hen met open armen en geeft alle hulp, van medische zorg, gesprekken met een psycholoog, hulp bij het vinden van werk of het hervatten van een studie, tot het vinden van een woning. "We proberen hen weg te halen uit het extreme milieu en een plaats te geven in de samenleving", vat gemeentechef Agerschou het gemeentebeleid samen.
Geloof het of niet, maar er wordt daarbij samengewerkt met een plaatselijke moskee die berucht is geworden doordat diens imam
Syriëgangers "helden" noemt. Je zou denken dat dit ervoor zorgt dat de Deense autoriteiten de moskee niet bepaald serieus nemen, maar jammer genoeg is niets minder waar.
22 van de 27 jongeren die sinds 2012 vanuit Aarhus naar Syrië zijn vertrokken, kwamen regelmatig in deze moskee. Maar in Aarhus willen de gemeente en de politie niets liever dan dat de moskee open blijft. "We werken niet samen met de imams, maar met het bestuur dat ons in contact brengt met de jongeren. Een deel van de eer voor het succes van het Aarhus-model gaat naar de plaatselijke moslimvereniging", vertelt politiecommissaris Aarslev.
Een bestuurslid van de moskee legt uit waarom hij en zijn collega's zich actief bemoeien met de radicalisering (of zogenaamde
deradicalisering) van de jongeren in kwestie:
ze willen ze graag behouden voor Denemarken. Ze vinden het prima dat deze jongeren radicale groepen in het Midden-Oosten gewoon blijven steunen:
"We proberen onze jongeren ervan te overtuigen dat ze beter vanuit hier kunnen helpen, bijvoorbeeld met het inzamelen van geld en het sturen van kleding."
De Denen stellen dat hun aanpak werkt omdat er het afgelopen jaar veel minder moslims zijn afgereisd naar Syrië, maar het is maar de vraag of dat een juiste analyse is. Niets wijst er immers op dat de jongeren in kwestie de Radicale
Islam niet meer aanhangen; ze lijken dat slechts op een andere manier te doen. Leuk, maar om nou te zeggen dat we
de oorlog tegen de Radicale Islam daarmee gaan winnen... nee, dat lijkt me wat te ver te gaan.
Helaas weerhoudt dat Trouw er niet van om het Deense model (dat zo ontzettend succesvol is geweest dat een radicale moslim onlangs nog
een massamoord probeerde te plegen) te promoten. Als gezegd: veel triester dan dit wordt het niet.