Het zinkende schip getiteld Barack Obama

De bewoner van het Witte Huis komt helemaal geïsoleerd en zonder vrienden te zitten. Al z'n trouwe personeelsleden verlaten hem.

Op RTL Nieuws werd het met Bijbelse termen aangezet in een artikel getiteld "De Obama-exodus," maar was wel feitelijk correct over wat er nu gebeurt:

De leegloop is begonnen. Een voor een verlaten Barack Obama’s vertrouwelingen het Witte Huis. Niet omdat ze ruzie met hem kregen, of een burn-out opliepen. Nee, ze vertrekken naar Hillary.

Deze week liet het Witte Huis weten dat een van Obama’s hoogste adviseurs, Dan Pfeiffer, voor het eerst sinds de verkiezingscampagne in 2007 van de zijde van Obama zal wijken. Hij stapt op. Ook hoofd communicatie van het Witte Huis Jennifer Palmieri zegt 'doei'.

Meneer Pfeiffer laat nog in het midden wat hij hierna gaat doen, net als adviseur John Podesta die al eerder opzegde. Maar van beiden wordt aangenomen dat ze naar het Hillary-kamp gaan.

De Bijbelse term 'exodus' heeft een geestige overeenkomst met de realiteit: net als in de originele exodus - toen de Joden vluchtten voor de Egyptische farao die zichzelf weliswaar als een zonnegod presenteert, maar in feite gewoon een tiran is - loopt men achter een zelfbenoemde profeet aan. Maar of Hillary Clinton een Amerikaanse Mozes is, valt echter nog te bezien. De Republikeinen hebben dit keer een heel sterk speelveld. De volgende president kan zomaar weer iemand zijn uit de Grand Old Party.

Voor Obama zit er niet veel anders op dan lijdzaam toekijken hoe de ene na de andere trouwe topshot zijn nabijheid vaarwel zegt. Het was dan ook een presidentschap. Hij beloofde Amerikanen zeven jaar geleden om overal 'hope and change' te brengen. Nou, change kwam er. Het communistische Cuba werd snikkend in de armen gevallen, terwijl het hele Midden-Oosten in afwezigheid van Amerikaans leiderschap langzaam verkruimelde tot één grote burgeroorlog.

Een fabelachtige president van het kaliber Ronald Reagan had echter z'n mensen tot de allerlaatste seconde aan zich kunnen binden. Maar Barack Obama is geen Ronald Reagan. Obama bracht geen IJzeren Gordijnen neer of veranderde de wereldkaart ten goede. Obama is vooral een teleurstelling, en ziet dientegenvolge teleurgestelde aanhangers - zelfs hondstrouwe aanhangers - overlopen naar het kamp van zijn voormalige tegenstrever in de primaries van 2008. De droom van 'hope and change' gaat uit als een nachtkaarsje.