Wordt het Bush versus Clinton in Amerika?
Misschien niet - gelukkig maar.
Volgens steeds meer experts is de kans groot dat de presidentsverkiezingen van volgend jaar uiteindelijk uitmonden in een race tussen Hillary Clinton (de vrouw van oud-president Bill) en Jeb Bush (zoon van oud-president George H.W. en broer van oud-president George W.). Deze twee kandidaten hebben namelijk niet alleen naamsbekendheid, maar ook nog eens een geweldige politieke machine.
Zoals de New York Times uitlegt:
There’s no doubt that he and Hillary Clinton enjoy enormous structural advantages — in terms of name recognition, fund-raising and ready-made support networks — over other potential aspirants for their parties’ nominations.
Verkiezingen worden voor een deel bepaald door geld (waar Bush en Clinton genoeg van hebben) en steunbetuigingen van prominente Amerikanen (ook daar hoeven ze zich niet voor te schamen). Wat dat betreft hebben beide kandidaten niets te klagen. Toch is dat niet alles: in 2008 viel het bijvoorbeeld op dat Hillary het moeilijk vindt om een band te creëren met kiezers. Ze is van nature koud en afstandelijk - heel anders dan haar echtgenoot die iedereen met wie hij spreekt het gevoel geeft dat ze oude vrienden zijn.
Hoewel Jeb in het verleden bekend stond als een groter politiek talent dan zijn broer George W. is dit de eerste keer dat hij zich kandidaat stelt voor het presidentschap... en dus voor de nominatie van de Republikeinse Partij. Hij mag dan veel geld en connecties hebben, maar het is bijzonder moeilijk om de strijd om het leiderschap van je partij de eerste keer meteen te winnen. John McCain en Mitt Romney hadden allebei twee kansen nodig om zo ver te komen. Wie zegt dat Bush getalenteerder is en over veel meer geld zal beschikken dan zij?
Daar komt bij dat het in beide gevallen gemakkelijk zal zijn om de kandidaten neer te zetten als out of toch with average Americans. Zowel Bush als Clinton hebben een "Mitt Romney-problem": ze zijn stinkend rijk. In het verleden was dat een voordeel, maar nu niet meer; de gewone Amerikaanse kiezer heeft het gevoel dat dergelijke types hem niet begrijpen.
Ten opzichte van Jeb heeft Hillary toch nog één grote kracht (waardoor ik denk dat zij de race om het leiderschap van de Democratische partij wél wint): zij kan haar campagne historisch noemen. Eén van de redenen dat Barack Obama in 2008 won is dat hij de eerste Afro-Amerikaanse president zou worden. Amerikanen wilden dat bijzonder graag; hele generaties hadden van dat moment gedroomd. Hoewel de gemiddelde man zich waarschijnlijk niet al te druk kan maken om het geslacht van Hillary zullen veel ambitieuze vrouwen zich in haar herkennen; haar overwinning zou in hun ogen mogelijk een vernietigende slag uitdelen aan het (zogenaamde) glazen plafond.
Jeb heeft dat voordeel niet. Eigenlijk is hij niets meer of minder dan de zoveelste beoogde opvolger van een politieke dynastie. Tijdens zijn carriere in Florida is hij weliswaar populair geweest onder Latino-kiezers, maar het enige speciale aan hem is zijn achternaam. En het is alles behalve duidelijk of dat tegenwoordig een kracht of een zwakte is.
Daarom concludeert de New York Times dat het alles behalve logisch is dat de strijd om het presidentschap uitmondt in een oorlog tussen de Clintons en de Bushes. Eén van de twee? Zeer wel mogelijk. Maar allebei? Mjah. Dat valt nog te bezien. Zoals de Amerikaanse krant concludeert:
And Clinton and Bush together have more baggage than the cargo hold of a 747. That’s the flip side of all of those family tentacles, all that political history, all those privileged inside glimpses of the process. They make you putty in the hands of the right opposition researcher.
Daar komt nog iets bij: beide kandidaten zijn mogelijk weliswaar populair onder 'gematigde' kiezers, maar de hardcore achterban van hun partij heeft nogal iets op ze aan te merken. Onder linkse activisten staan de Clintons bekend als aanhangers van "de derde weg": een pragmatisch progressivisme waar zij op hun beurt niets mee te maken willen hebben. Wat Bush betreft schreef Frank vorig jaar al het volgende:
Daarnaast is Bush een gematigde Republikein, en heus, dat kan veel kiezers aantrekken, maar het probleem met iemand als Bush is dat de rechtse kiezer waarschijnlijk apatisch staat tegenover wie er in 2016 de verkiezingen wint. Waarom zou de rechtse kiezer in hemelsnaam op Bush stemmen? Bush en Clinton zijn ideologisch helemaal niet ver van elkaar verwijderd. Waarom zou je dan nog gaan stemmen?
Nee, ik denk niet dat Bush de redding van de Grand Old Party is. Sterker nog, ik denk dat de roep om een derde Tea Party-achtige partij met de aankondiging van Bush 4 president sterker wordt dan ooit tevoren.
Dat denk ik ook, inderdaad. Clinton lijkt haar partij redelijk onder controle te hebben (in 2008 was dat anders, eerst en vooral omdat ze Obama onderschatte), maar Bush is al vrij lang uit de running. Zijn grip op de Republikeinse Partij is daardoor niet al te sterk... wat waarschijnlijk voor flink wat problemen gaat zorgen.
Gelukkig maar. Wij van DDS mogen dan aanhangers zijn van de Republikeinse Partij, maar dat betekent niet dat we iedere Republikein even geweldig vinden. Bush is veel te gematigd voor veel conservatieve kiezers en daarnaast ook nog eens lid van een politieke dynastie die haar grip op de macht weigert los te laten. De Bushes doen tegenwoordig meer denken aan een koninklijke familie dan aan gewone burgers die nu eenmaal getalenteerd zijn en door hard te werken bij de top belanden. Je verdient je strepen niet als Bush, die krijg je gratis en voor niets bij je geboorte. Zoiets is behoorlijk ongezond - niet alleen voor de familie zelf, maar ook voor de rest van de samenleving.
Lees ook