Terwijl het Westen slaapt, bouwt Iran nucleaire installaties in Syrië

Afgelopen woensdag viel Hezbollah een patrouille van het Israëlische leger aan op de grens met Libanon. De aanval was een reactie op de Israëlisch aanval op een Hezbollah konvooi nabij de stad Kuneitra op de Israëlisch Syrische grens zondag 18 januari jl. Twee Israëlische militairen kwamen om toen een Kornet raket hun voertuig trof bij Har Dov nabij de berg Hermon, zeven anderen raakten gewond.

Bij het de IAF aanval op het Hezbollah-konvooi op 18 januari kwamen naast zes Hezbollah commandanten ook zes leden van de Iraanse Revolutionaire Garde om, waaronder een generaal.

Beide incidenten hebben te maken met het feit dat Iran in feite de controle over Syrië heeft overgenomen van president al-Assad.

Maar er zit nog meer achter. Israël maakt zich grote zorgen over een nieuw nucleair project in Syrië dat nu door de Iraanse Revolutionaire Garde (IRGC) en Hezbollah wordt gecontroleerd. De regering in Jeruzalem is ook ongerust over de houding van het Westen, dat deze ontwikkelingen negeert.

In het najaar van 2012 was al-Assad in grote problemen in zijn gevecht met de oppositie groepen zoals al-Nusra in het noorden van Syrië en in het gebied rond Damascus. Hij moest moeilijke keuzes maken en besloot uiteindelijk om zijn troepen over te brengen van Qusayr naar Damascus.

Op dat punt mengden Hezbollah en IRGC in de strijd. Zij namen de verdediging van Qusayr op zich. Ook zorgden zij ervoor dat Homs niet zou worden afgesneden van Damascus en garandeerden de toegang van de Bekavallei in Libanon naar Damascus en Homs.

Echter, zoals blijkt uit een recent artikel in Der Spiegel , er was nog een andere reden voor de Iraniërs om in te grijpen in Qusayr. Het Duitse tijdschrift meldde op 9 januari dat het beschikte over geheime informatie die duidelijk maakte dat de wereld opnieuw was misleid over de nucleaire ambities van Syrië.

Het blad meldde dat er in Qusayr een nieuw nucleair complex was gebouwd nadat Israël in 2007 de Syrische kernreactor in Deir al-Zur had vernietigd.

De nieuwe nucleaire installatie is gelegen ten westen van Qusayr, twee kilometer van de grens met Libanon.In het voorjaar van 2013 waren er zware gevechten tussen al-Nusra en elite Hezbollah-eenheden in het gebied. Hezbollah leed zware verliezen, maar slaagde erin om Qusayr te behouden.

Onderschept radioverkeer tussen een hooggeplaatst Hezbollah lid en Ibrahim Othman, het hoofd van de Syrische Commissie voor Atoomenergie, leverde het duidelijkste bewijs dat er een ondergronds nucleair project in Qusayr is gebouwd. De Hezbollah man verwees naar het complex als de "atoom fabriek." Ook zei hij dat leden van de Iraanse Revolutionaire Garde op het complex werkten.

Volgens Der Spiegel, is het vrijwel zeker dat Chou Ji Bu, de ingenieur die de kernreactor in Noord-Korea bouwde, ook betrokken is bij het nieuwe nucleaire project nabij Qusayr. Der Spiegel bestempelde de geheime faciliteit in Qusayr als "een nieuwe Syrische poging om kernwapens te maken." Echter, het gebied wordt sinds medio 2013 volledig gecontroleerd door Hezbollah en de Iraanse Revolutionaire Garde. De commandant van de Iraanse paramilitaire al-Quds Force, Qassem Soleimani, was degene die de Hezbollah overname van Qusayr overzag.

Hoewel het waar is dat al-Assad oorspronkelijk het werk in Qusayr begon in 2009, zijn Hezbollah en de IRG nu degenen die de faciliteit beheren.

Leden van het Vrije Syrische Leger meldden op 12 januari dat Iraanse officieren toezicht houden op de geheime faciliteit en dat het Syrische regime slechts een dekmantel is voor Iran.

Een andere aanwijzing dat Iran Syrië de facto heeft overgenomen kwam van IRGC-commandant Haji Zadeh. Deze zei dat Iran nu Iraanse raketten op Syrische bodem produceert.

Het is dus duidelijk dat Iran gebruik maakt van het grondgebied van Syrië om haar regionale dominantie te bevorderen en om verder te werken aan de plannen voor de vernietiging van Israël .

Het is ook geen toeval dat Iran nu een nucleaire faciliteit heeft buiten het eigen grondgebied. Hoewel Syrië ondertekenaar is van het non-proliferatieverdrag, zijn inspecties door het atoomagentschap IAEA niet mogelijk als gevolg van de onrust in het land. Dit is een ideale situatie voor Iran, dat momenteel onderhandelt met de zogenaamde P5 + 1 landen over een akkoord om het nucleaire programma te bevriezen.

In het kader van het gezamenlijk actieplan (JPOA) dat deel uitmaakte van de interimovereenkomst van november 2013 tussen Iran en de zes wereldmachten , moet Iran activiteiten in haar plutonium fabriek in Arak stoppen.

Foreign Policy berichtte vorige maand echter dat de Verenigde Staten Iran er van hadden beschuldigd dat het onderdelen voor een zwaarwaterreactor (zoals in Arak) had gekocht op de zwarte markt.

Het is onduidelijk welke nucleaire installatie is gebouwd in Qusayr. Wapenexpert Jennifer Dyer zegt dat het zeker geen opwerkingsfabriek is, zoals de complexen in Natanz en Fordo in Iran. Het zou een fabriek kunnen zijn waar yellowcake wordt omgezet in UF4. Maar het kan ook een plutonium-faciliteit zijn.

Ongeacht het type van de nucleaire faciliteit in Qusayr, het feit is dat Iran heeft besloten om Syrisch grondgebied te gebruiken om haar nucleaire programma te bevorderen. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken vindt echter dat de installatie in Qusayr niets te maken heeft met het Iraanse nucleaire programma. Een woordvoerder van het ministerie zei dat de kwestie niet in de lopende onderhandelingen met Iran zal worden besproken.

Ander bewijs van de agressieve ambities van Iran werd vorige week geleverd door de Israëlische TV-zender Kanaal 2.

Kanaal 2 toonde satelliet beelden die genomen waren door de Israëlische EROS B satelliet. Op de foto was een zevenentwintig meter lange Iraanse Intercontinentale raket (IBM) in de buurt van Teheran te zien. Dit type raket wordt algemeen gebruikt om een kernkop te vervoeren en kan de Verenigde Staten bereiken.

Kanaal 2 berichtte verder dat de Westerse inlichtingen diensten al twee jaar op de hoogte waren van het bestaan van de IBM. Dus zowel de EU als de VS wisten van het bestaan van de raket voordat ze de interimovereenkomst sloten met Iran.

Resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties verbieden Iran te werken aan de ontwikkeling van ballistische raketten. De beelden van de EROS B satelliet bewijzen echter dat Iran deze resoluties heeft genegeerd.

Echt onthutsend is het feit dat de interim-overeenkomst tussen Iran en de 5 + 1 landen geen bepaling bevatte over beperkingen op de ontwikkeling van ballistische raket ontwikkeling.

Deze en andere recente ontwikkelingen zoals de recente overname van de hoofdstad Sana’a in Jemen door sjiitische rebellen die samenwerken met de IRGC, laten duidelijk zien dat het regime in Teheran haar wegen niet heeft gebeterd. Iran blijft werken aan het exporteren van de islamitische revolutie door de regio te destabiliseren.

Het is duidelijk dat Iran vooruitgang blijft boeken in haar nucleaire programma en slechts in gesprek blijft met de P5 + 1 –landen om tijd te winnen.

Hoe kunnen we dit weten? In feite is het een eenvoudig verhaal. Het Westen is nu twaalf jaar in onderhandeling met Iran over haar nucleaire programma. De positie van Iran is vrijwel ongewijzigd gebleven sinds 2003, toen de EU3 landen een dialoog begonnen met dat land. Er veranderde in feite ook niets toen in 2008 de Amerikanen voor het eerst aanschoven aan de onderhandelingstafel. En ook tijdens de huidige onderhandelingen is het regime in Teheran blijven staan op het recht om uranium te verrijken en om nieuwe nucleaire installaties te bouwen. Iran blijft verder werken aan de ontwikkeling van ballistische raketten die worden gebruikt om kernkoppen te dragen.

De Iraniërs schonden ook het interim akkoord door het invoeren van gas in de IR-5 centrifuges en door het testen van geavanceerde IR-8 centrifuges. Iran kocht verder illegaal onderdelen voor een zwaar water reactor en heeft nu dus een nieuwe nucleaire installatie in Syrië die een plutonium-fabriek zou kunnen zijn.

Bovendien pleegt Iran nog altijd obstructie bij de internationale controle op haar nucleaire programma. Vorige week, zei IAEA-directeur Yukiya Amono in Jakarta dat Iran nog steeds weigert om het Atoomagentschap alle informatie te geven die nodig is om te bepalen of alle Iraanse nucleaire activiteiten voor vreedzame doeleinden zijn.

Tegelijkertijd is de onderhandelingspositie van het Westen volledig ingestort. De eis dat Iran zijn centrifuges moest ontmantelen en de voorraad verrijkt uranium naar een derde land moest verschepen, werd geschrapt. Ook de eis dat de plutonium-reactor in Arak moest worden ontmanteld ging van tafel. En tot slot, ook de oorspronkelijke eis om alle proliferatie gevoelige raket activiteiten te stoppen verdween.

De oorspronkelijke Westerse dreiging dat "alle opties (inclusief de militaire) op tafel blijven liggen" wordt door Iran niet meer serieus genomen. De Amerikaanse regering heeft zich immers uitgesproken tegen nieuwe sancties om Iran alsnog te dwingen tot het maken van concessies, mocht er in juli van dit jaar nog altijd geen akkoord zijn.

De Europese onderhandelaar Catherine Ashton en president Obama hebben hun prestige verbonden aan een akkoord met Iran en dus zal dat akkoord er komen.
Voor Israël is deze gang van zaken echter totaal onaanvaardbaar.

Het is hierom dat premier Netanyahoe bij iedere ontmoeting met een buitenlandse leider de Iraanse kwestie aankaart en inging op een uitnodiging om het Amerikaanse congres en het Huis van Afgevaardigden toe te spreken. De Israëlische leider lijkt echter steeds meer op een roepende in de woestijn en wordt voortdurend aangevallen over zijn “obsessie” met Iran.

Oud-premier Ehoed Barak zei ooit dat Israël uiteindelijk alleen tegenover Iran zal komen te staan. Dat moment lijkt nu te zijn aangebroken.