Climategate.nl in 2015: erkenning voor vijf jaar kritische en deskundige opstelling

Climategate.nl heeft zijn eerste lustrum erop zitten, en dat maakt het de hoogste tijd om het publieke debat en onze rol daarin sinds 2009 te evalueren. Dat doe ik in een serie blogs, waarin ik de afgelopen jaren analyseer en op deze analyse een “projectie” baseer voor wat er gaat gebeuren in 2015.

Vandaag de eerste: die over onszelf.

De geschiedenis van climategate.nl
Vlak na het climategate-schandaal werd deze website opgericht, in een tijd dat sceptici nog volstrekt genegeerd en schaamteloos verketterd werden. Het schandaal leek dé grote kans om dit patroon te doorbreken. We waren een tijdje later dolblij dat er tenminste één politicus was die naar aanleiding van climategate vond dat we onterecht waren genegeerd: Diederik Samsom.

Let wel: zijn argumentatie was niet dat onze zinnige bijdrage aan de discussie vereist was, maar dat de deur voor ons op slot gehouden was, en dat we dus nu van buiten af de ruiten van de klimaatwetenschap ingooiden. Het was een tactisch standpunt. Maar hij gaf tenminste toe dat het onverstandig was om de sceptici de mond te snoeren.

De impact van de motie Neppérus
Even later werd de motie Neppérus (VVD) met zeer brede steun in de kamer aangenomen waarbij werd aangedrongen op een gelijkwaardiger rol voor de sceptici in het debat. Alweer een mijlpaal in de emancipatie van de sceptici, als gevolg van climategate!

De motie is enorm invloedrijk gebleken: hij was de reden dat staatssecretaris Atsma ons voorstel voor climatedialogue.org overnam, en dat Marcel Crok gevraagd werd om namens Nederland als reviewer op te treden bij het AR5, het vijfde klimaatrapport van het IPCC.

Climatedialogue werd een samenwerking tussen de Nederlandse sceptici en de wetenschappers van KNMI en PBL, en heeft geleid tot een veel betere verhouding tussen beide denkrichtingen, waarbij er ook op het persoonlijke vlak goede contacten zijn ontstaan. Dat is uniek in de wereld!

Het werk van Marcel voor AR5 heeft hem getriggerd om met Nic Lewis het werk van het IPCC op het gebied van climate sensitivity eens grondig over te doen, wat geresulteerd heeft in een zeer goed ontvangen rapport dat eigenlijk een verplichte bijlage zou moeten zijn bij het AR5 rapport!

De climategate.nl bloggers
Al sinds 2009 verschijnen er op deze site bijna dagelijks kritische, deskundige blogs waarin tegenwicht geboden wordt tegen de onstuitbare golf desinformatie vanuit het alarmistische kamp die gulzig wordt overgenomen door de kranten en actualiteitenrubrieken.

Veruit de actiefste, scherpste en amusantste van ons is natuurlijk Rypke Zeilmaker, die met zichtbaar plezier de vinger dagelijks op de vele zere plekken legt, en daarbij de persoonlijke aanval niet schuwt. Zijn schrijfstijl roept wel eens reacties op, maar de inhoud is altijd op harde feiten gebaseerd, en zelden is iemand onterecht getroffen door de gesel van Rypke. Velen zijn de humor gaan waarderen waarmee hij de site luchtig en leesbaar houdt.

Bewindslieden op gebied van natuurbeheer, landbouw en visserij zouden er goed aan doen om een intelligente ambtenaar op Rypkes blogs te zetten en zich op de hoogte te laten houden van het wangedrag van hun ambtenaren en adviseurs! Dat zou de staat veel geld schelen en de boeren en vissers een veel eerlijker werkkader bieden.

Hajo Smit, Dolf van Wijk en ik kunnen helaas lang niet zo productief zijn, maar we weten toch regelmatig blogs te produceren die veel aandacht krijgen, ook buiten onze vaste lezersgroep. Daarbij is opvallend veel interesse voor de niet-klimaat onderwerpen die we behandelen. Hajo’s blog over gezonde (vette!) voeding is binnen een maand een all time high geworden, terwijl mijn blog over thorium uit 2011 op een fraaie tweede plaats komt, maar met vooral hits in 2012 en 2013, waarbij het aantal bezoekers zo sterk groeit dat het inmiddels elke maand in de top 40 van meestgelezen blogs terecht komt. Ook mijn blogs over de EU en de euro trokken bovenmatig veel lezers.

De groep rond climategate.nl
Maar climategate.nl stond niet alleen, de andere sceptici lieten zich bepaald niet onbetuigd.

Als eerste dient daarbij Hans Labohm genoemd te worden, die al meer dan tien jaar standhoudt als sceptische rots in de branding, en ook dit jaar weer dagelijks met zijn commentaar op het nieuws uit de internationale klimaat– en energiediscussie kwam op de liberale website De Dagelijkse Standaard.

Zijn blogs vormen inmiddels een enorm archief aan lezenswaardig materiaal, en zijn met de hoge lezerstallen die hij haalt beslist invloedrijk. Regelmatig neemt hij blogs over van ons die voor zijn lezers interessant zijn, wat wij zeer waarderen.

Als tweede zou ik de groep rond Fred Udo, Kees Le Pair en Kees de Groot willen noemen, die zich met name vastgebeten heeft in de feiten rond windenergie en regelmatig met prikkelende en baanbrekende onderzoeken naar buiten treden.

Een ver vooruit geschoven post van deze groep is Pieter Lukkes die de Friese politiek en groene beweging voortdurend in niet mis te verstane woorden terechtwijst op hun wangedrag en gebrek aan politieke moed met ingezonden brieven aan de Leeuwarder Courant over windenergie.

Een andere onvermoeibare kracht in deze groep was Frans Sluijter, begin dit jaar nog de voornaamste bron voor de artikelen van Martin Sommer in de Volkskrant, die ons eind van het jaar ontvallen is. Zelfs op het Cogen–symposium, waar hij elk jaar wel eens op zijn zo eigen wijze het woord nam voor een vernietigend commentaar op een al te “misleide” groene spreker, werd hij nog even herdacht door voorzitter Kees den Blanken. Ook wij zullen zijn bijdragen node missen.

In het sceptische veld timmert verder de sterk gemoderniseerde Groene Rekenkamer steeds meer aan de weg, met de bijzonder actieve Jeroen Hetzler als energieexpert.

Hoewel ooit mede oprichter van deze site is Marcel Crok inmiddels een op zichzelf staand fenomeen geworden. Climategate schuwt de confrontatie niet, en kiest waar nodig duidelijk partij, maar Marcel blijft in alles wat hij doet een objectieve en neutrale wetenschapsjournalist, meer een waarnemer en duider dan een activist. Zijn integriteit wordt door iedereen erkend, en hij wordt inmiddels door de media terecht als volwaardige en betrouwbare expert beschouwd op klimaatgebied. Bij de “emancipatie” van de sceptici heeft hij een hoofdrol gespeeld.

Hij is dit jaar prachtig geportretteerd door “Weg met MVO”, een duurzame club die ook alle duurzame propagandisten aan het woord liet. Het verschil tussen die opgeklopte duurzame toneelstukjes en de zeer persoonlijke en overtuigende opstelling van Marcel is opmerkelijk.

Als ik het in het vervolg van deze serie over “ons” of “de groep rond climategate ” heb, doel ik op deze hele groep, de harde kern van de Nederlandse sceptici.

De omslag in het klimaatdebat
Het voorgaande zou kunnen suggereren dat alles rond onze site rustig voortkabbelt en we dapper standhouden in de strijd, zonder dat uiteindelijk het front beweegt. Maar niets is minder waar!

Ogenschijnlijk blijven Greenpeace, WNF, Natuur en Milieu, de SER, de publieke groene activisten als Minnesma, Van Soest, Koornstra, Rotmans, Nijpels en de stoïcijns richting de afgrond doordieselende minister Kamp tot de dag van vandaag de media en het debat beheersen, maar dat is een schijnwereld geworden van onbetaalbare dromen en luchtkastelen, en dat beginnen steeds meer mensen te beseffen.

Als eerste was er de intuïtie van de bevolking, die de oneindig voortrollende doemboodschap over het klimaat niet meer pikte. Het climategate–schandaal triggerde de al langer sluimerende gevoelens van ongeloof en wantrouwen, en vanaf eind 2009 (of moet ik suggestief stellen: sinds climategate.nl actief is?) zijn steeds minder mensen bereid geld voor klimaatbeleid uit te trekken en loopt de interesse voor klimaat steeds verder terug.

Klimaat speelde al in de vorige landelijke verkiezingen geen enkele rol meer in de verkiezingsstrijd: er is geen stem mee te winnen.

Maar in 2014 is een andere ontwikkeling op gang gekomen, die uiteindelijk doorslaggevend zal zijn: de betere journalisten van de grote kranten zijn wakker geworden en beginnen uiterst kritisch te schrijven over de uitwassen van klimaat– en energiebeleid.

Martin Sommer beet in het voorjaar het spits af in de Volkskrant met drie vernietigende artikelen over windenergie, en in het najaar volgde Harry van Gelder in De telegraaf met twee uitstekende en onthullende stukken over het energieakkoord. En dat betreft niet zomaar twee losgeslagen redacteurs: het zit veel dieper.

Bij de Volkskrant wil de eigen redactie in de persoon van Martijn van Calmthout nog wel eens in alarmistische richting de bocht uit vliegen, maar de opinieredactie heeft niets meer met de heilige linkse huisjes van het vorige decennium, waarin de Volkskrant op klimaatgebied puur de spreekbuis van Greenpeace was.

En onlangs was het onderzoek van Harry van Gelder in de Telegraaf naar het om zeep helpen van de warmtekrachtkoppeling door het energieakkoord voor de Telegraaf redactie zelfs reden om zich vierkant tegen het energieakkoord op te stellen.

Wie had zich tot slot ooit kunnen voorstellen dat onze eigen Rypke in warempel Vrij Nederland door Marco Visscher als deskundige wordt opgevoerd, waarna Jan Paul van Soest daar nog pro forma wat tegenin mag sputteren … Voor het eerst werd hierbij expliciet de voortrekkersrol van climategate.nl vermeld.

Wie is betrouwbaar?!
Als je kijkt hoe we vijf jaar geleden nog aan het knokken waren om überhaupt ergens gehoord te worden, is dit een enorme ommekeer. Want in al deze artikelen worden als voornaamste bronnen de mensen uit onze groep aangehaald, of onze blogs, alles met naam en toenaam. Tot in de tweede kamer toe: minister Kamp heeft meerdere malen de vraag gekregen “Heeft de minister het blog op climategate gelezen van … over …” (met dank aan René Leegte van de VVD en Reinette Klever van de PVV). Ook een aantal van de brieven aan de landelijke politiek die door onze groep geïnitialiseerd zijn, hebben veel publiciteit gekregen.

Maar het meest opvallende feit in deze ontwikkeling is dit: dat wij als bron voor kritische informatie over energie en klimaat een goede naam hebben verworven leidt er ook toe dat nogal wat journalisten ons bellen met vragen. En bij een vraag die begint met “Ik sprak vandaag …… (een duurzame NGO woordvoerder of een groen–naïeve politicus), en die zei ….. (iets over de energievoorziening)” zou je als vervolg verwachten: “Hoe denk jij hierover?” Daar hadden we vijf jaar geleden extatisch een fles champagne voor ontkurkt! Maar het tweede deel van de vraag luidt inmiddels meestal: “Klopt dat?” Dat is een fundamenteel andere vraag! Die duidt niet op hoor en wederhoor, maar op een informatiecheck bij de meest vertrouwde deskundige.

Dat is de fundamentele ommekeer die in 2014 heeft plaatsgevonden, en die ik u een jaar geleden beloofde. De duurzame belangengroepen zijn ontmaskerd, de journalisten beseffen dat ze jarenlang gemanipuleerd zijn. En men begint te zien dat wij niet vanuit eigenbelang schrijven, maar vanuit de wens om de waarheid te vinden en te onthullen, en dat we eigenlijk een heel redelijk en plausibel verhaal hebben.

Uiteraard ook met een bias (je mening over fossiele energie wordt bijvoorbeeld beïnvloed door je mening over de invloed van CO2 op het klimaat), maar die probeer ik er altijd zo eerlijk mogelijk bij te vertellen.

Na een paar telefoontjes waarin je goede informatie gegeven hebt, die bleek te kloppen bij het natrekken ervan, groeit het vertrouwen. In die fase zijn we nu, bij de start van het nieuwe jaar.

Climategate in 2015: de absurde schijnwerkelijkheid ontmaskerd!
We hoeven helemaal niets te doen aan onze aanpak, want die werkt gewoon. We blijven wijzen op de irrationele denkpatronen die de basis vormen voor het klimaat– en energie– en natuurbeleid, en op de echte feiten. We blijven de sommetjes maken. En we blijven de pers ondersteunen met goede informatie. Maar dat gaat het komende jaar wel veel meer effect sorteren!

Want wat er verandert, is de wereld om ons heen.
Bij alle onderwerpen die ik in deze serie behandel, is hetzelfde aan de hand: er is een virtuele en/of politieke werkelijkheid, die gecreëerd is door een groep belanghebbenden en dagdromende idealisten, en die leidt tot een volstrekt onhoudbare toekomst. Inmiddels weten de meeste deskundigen dat dit zo is, maar voor de camera’s blijft men het politiek correcte geloof aanhangen, gestuurd door eigenbelang, idealisme of de angst voor gezichtsverlies.

Intussen worden de burgers, de stemmers, de belastingbetalers en vooral de journalisten steeds argwanender. Dit leidt inmiddels op een aantal favoriete climategate–topics tot een voelbaar oplopende spanning, die onvermijdelijk gaat leiden tot een climax in de vorm van een ontmaskering (natuur, klimaat, duurzame energie, energieakkoord), of een vernietigende afstraffing (de EU en de euro). Hierover meer in de rest van de serie.

Climategate zal in 2015 erkenning krijgen voor de voortrekkersrol die het op al deze gebieden de afgelopen vijf jaar gespeeld heeft, en daardoor actiever kunnen bijdragen aan de uiteindelijk onvermijdelijke ontmaskering.

Aldus Theo Wolters.

Bron hier.

Voor mijn eerdere DDS–bijdragen zie hier.